Tussen het behangen en schilderen door is een wandeltoerke een welgekomen intermezzo. Niks moet, tijd genoeg en dat het kot nog een paar dagen langer overhoop blijft liggen, awel het zal me echt een zorg wezen. Stipte treinen deze keer, net zoals de wekker die al om 6 uur stond te kraaien. Vlug een schoofzakske maken, de bottinekes nog eens goed invetten want het zou wat regenen en hop richting station voor een ritje naar Herentals. Herentals, in tegenstelling tot haar mooie aanspreektitel 'de parel der Kempen' dragen de inwoners er de mysterieuze bijnamen 'Peestekers en Klokkenververs'.
Eindbestemming was deze keer, inclusief wat bochtenwerk en een 25km verder, het rustige en nette kempendorpje Tielen. Prachtige wandeling aangeboden door de Grote Routepaden. Uit een 3 kleine stukjes GR werd er een wandeling aaneengebreid die je door een subliem stukje natuur loodst en werkelijk ; op een overkomende vlieger of een trein in de verte na heerste er de absolute stilte.
Het startschot hoorde ik aan het begijnhof van Herentals. Dat historisch bolwerk werd opgericht in 1266 en is daardoor één van de oudste begijnhoven van het oude hertogdom Brabant. Kultuur met een hoofdletter. Rustieke oude begijnhuisjes die nu bewoond worden door particulieren. In het voorbijwandelen stapte er een mevrouwtje uit het huisje en mijne maat kon het niet nalaten om te vragen of het een begijn was. De dame in kwestie maakte ons meteen duidelijk dat dit niet het geval was en dat er niet één begijn nog te vinden was. Aan haar taalgebruik te oordelen, duidelijk een autochtone Kempische. De hhhond hhheeeft de hhhele hhhalve hhhesp opgegeten 😇. Dan maar wat verder gestapt en al vlug liep je op een bodem waar de Kempische zandgrond bedekt met een tapijtje dennenaalden het decor uitmaakten. Ideaal voor de fartlek. Een Zweedse oefenpraktijk voor joggers en afstandslopers die hier een optimaal terrein aantreffen. Geurige dennenbossen met bomen die hun grellige wortelstructuren tot boven de bodem tentoon spreiden. Beeld je tussen die wortels nog enkele kleurrijke vliegenzwammen en boleten in en je hebt het uitgelezen stekje voor een heksen onderonsje. Het mooie Kempenland maar op dit tijdstip van het jaar zonder purperen hei.
Op de middag werd het stilletjesaan tijd om een plaatsje te zoeken voor de versterking van de inwendige mens. Onder een majestueuze dennenboom, vlakbij het graf van een in 1914 gesneuvelde patriot, stond een heuse picknicktafel. Goed beschut voor de regen die ondertussen een bondgenoot was geworden werden de kookvuurkes, de fles wijn, een homp brood, de bloedpens, de beulingen, de appelmoes, de koffie, de koekskes voor Catsjoe, er op uitgespreid. Klein feestmaaltijdje in de regen temidden van een imposant naaldwoud. Een ruiter die op draf je een bonjourke toezwiert, 3 passerende kakelende dames die je mee uitnodigt voor de dis maar die beleefdheidshalve verkiezen verder te stappen onder hun paraplu. Zalig toch ? Steek, wat mij betreft, dat 5 gangenmenu in dat 7 sterrenrestaurant maar daar waar de zon niet schijnt. "Euh niveau please ! " hoor ik Erato en Terpsichore me van op hun berg verontwaardigd toesnauwen. Ne volgende keer wordt het steevast bakharing met een neut jenever erbij en ze mogen mee komen aanschuiven !
Jammer, en dit wordt nog even wennen, wordt het nu al zo vlug donker en dat maakte dat het rond 6 uur al stikkedonker was in het bos. Maar ook dat heeft zijn charme en zeker als het regent. Je verklaart me zeker zot maar ik kan het niet onder woorden brengen. Gewapend met een prutspillampje slaagden we er toch in om telkens weer de juiste boswegeltjes te ontdekken. Als afsluiter voerde de weg ons nog door het natuurdomein van de Hoge Rielen. Een paradijs voor vakantiekampen dat niet onbekend is bij de diverse jeugdverenigingen.
In afwachting van de trein naar Antwerpen nog vlug in Tielen een Turks pittabarreke binnengelopen voor een durum en de dag liep ver op haar laatste pootjes. Na een kort klapke met de Koerdische uitbaters over de perikelen in hun thuisland voel ik me gezegend. Welke reden kunnen wij ons verzinnen om te klagen en te zagen ? We hebben de vrijheid om onze dagen te kunnen kleuren naar onze wensen. En wat deze dag betrof ? Welbeschouwd een zeer geslaagde, dat wel. Dit ondanks de regen, mijn eerste blaar van't voorbereidingsseizoen en een hardnekkig terugkomende eksteroog. Peanuts. Voor niets gaat de zon op. Bedankt weeral voor dit gratis geschenk van de natuur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Plaats een reactie als je wil.