De Heide: Beemden & Vijvers verkennen met een toertje Kessel.

Ziezo, na de uitwaaiwandeling komt het ernstigere stapwerk. Een toerke van rond de 30 kilometers in de Netevallei leek me een prima objectief om hieraan te beantwoorden. De dorpjes Kessel, Broechem, Ranst en de noordoostkant van de stad Lier in één grote lus was een ideale invalshoek. 

't Wordt nu een beetje zaak om langere trippen te oefenen. Een mooie aanloop om later deze afstanden te lopen en stilletjesaan de backpack te verzwaren tot 20kg. Dan worden terug de spaflessen gevuld met keitjes, ik heb ze nog trouwens staan, meegesjouwd. Mensen verklaren je geschift !  

Op 21 februari wordt de pelgrimszegen gegeven in de St. Romboutskathedraal in Mechelen zo bericht HOLA, het tijdschrift van het Vlaams Compostelagenootschap. Ik mag niet vergeten me daarvoor tijdig in te schrijven want dat wil ik zeker niet missen. Een mooie belevenis met heel veel symboliek. Ik ga hier even het programma in plakken, dat bespaart me wat tikwerk. 

Programma:

- Registratie

vanaf 9.30 u tot 10.15 u: welkomstkoffie en registratie in de salons "Van Dijck”, Frederik de Merodestraat 33, te 2800 Mechelen, 03 460 11 99, om de hoek van ons secretariaat in het DPC in de Varkensstraat.

- Pelgrimszegen

om 10.30 u in de St.-Romboutskathedraal op 10 min. wandelafstand: 

Welkom in de kathedraal (deuren open) vanaf 10.10u.

De Pelgrimszegen wordt opnieuw uitzonderlijk fijn verzorgd door onze werkgroep "spiritualiteit”met medewerking van ons pelgrimskoor "Adelard van Aubrac” o.l.v. Johan De Ridder. 

(Nieuwe koorleden zijn steeds welkom: elsdv@skynet.be)

- Broodjeslunch
         van 11.45 u tot 13.45 u opnieuw in Salons Van Dijck 
- Namiddagprogramma

                  van 14 u
                   o Voordracht: "Compostela – een (pelgrims)tocht: mag het ietsje meer zijn?” door Dees Van Caeyzeele. Dees is priester van Don Bosco en was jaren werkzaam in jeugdzorg. Sedert zijn brugpensioen is hij al enkele jaren als econoom administratief, financieel en materieel actief in het beheer van het vormingshuis van Don Bosco te Heverlee.

         o Pelgrimsinfo
         o Café De Ware Jacob

Sjiek hé ? Okee, maar ik was aan't stappen in Kessel. Bij het uitsippelen van het trajectje had ik verdorie het mooiste stukje Kessel links laten liggen. De Kesselse Heide. Gelukkig had ik nog de deelstukjes van de Grote Routepaden bij de hand om dat er in extremis nog aan te breien. Vlakbij de Kesselse statie, op enkele boogscheuten verwijderd liepen we al tegen het fort van Kessel aan. Net zoals ons fort van Haasdonk betreft het hier een fort van 2de rang. Dit louter ter informatie voor de ingewijden in de krijgskunst. 't Enige verschil is dat er op ons fort bijna geen schot is gelost en dat het fort van Kessel de schietschijf is geweest voor de Dikke Bertha van den Duits. 't Lag er in alle geval nu vredig bij te ogen met het opkomende zonnetje dat zich stralend een baantje priemde door het wat mistige decor rond het fort. Iets verder doken we dan de heide binnen. Een parcours van ongeveer 6 km loodst je langs vloeibeemden, rietland, broekbossen en droge heide. Prachtige natuur die je tot voorbij Broechem en Ranst in verwondering doet staan. Merkwaardig vond ik het dat een GR route los door een golfterrein, het speelplein bij uitstek voor de begoede burgers, kronkelde. In het drassige maar erg mooi golvende terrein was er echter in geen kilometers in het rond één enkele golfspeler te bespeuren. Ook liep die GR los door een appelboomgaard. Trieste aanblik van al die mooie appels die niet eens geplukt werden en nu lagen te rotten op de grond. Echt zonde want het waren er lekkere. Tenminste degene die nog aan de bomen hingen. In Ranst, zowat halverwege, werd ik gewaar dat ik over een maag beschikte. Honger dus maw. Een echt typisch volkscafeetje aan de kerk, mijne meug dus, lonkte te verleidelijk om daar zomaar voorbij te lopen.  Naar binnen dus ! De waardin, een gezellig madammeke, liet ons weten dat ze 'helemaal geen kwaai madam' was. Dit nadat mijne maat haar vroeg of ze kwaad zou worden moesten we onze bokes aanspreken in haar etablissement. Den Oelegemsen Tits, een ongefilterd ambachtelijk gebrouwen gerstenat in de contreien aldaar, smaakte voortreffelijk. Het werd een klassiek tafereeltje. De Catsjou op zijn varkenoor knabbelend, de wielrenner die zijn gazet leest, een paar stokoude tantes die een koffietje slurpen na hun commisjes. Deze keer werden we onderhouden door een klant van Moorse origine. Ook hij was erg sportief ingesteld zo te oordelen naar de interesse die hij toonde voor wandelschoenen. Die moest hij ook hebben want wandelen deed hij ook graag. Niet alleen wandelen behoorde tot zijn interessesfeer maar ook café-uitstapjes. Zijn vrouw had hem een horloge ten geschenke gegeven zo groot als een dozeke Nivea zodat hij het uur beter in't oog zou kunnen houden om naar huis te keren. Met het nodige begrip voor zijn wankel tijdsbesef konden we het door hem getoonde uurwerk in al zijn afmetingen bewonderen.
Het tweede deel van het trajectje, nog een goeie 12 km oogde minder fraai. Op toch nog wel enkele charmante bospaadjes na, kwam er toch ook veel asfalt op de proppen. Dat voel je wel. Hoe raar ook maar je stapt op een onverharde weg 2 maal zo ver om eenzelfde vermoeidheid aan je voeten te voelen. Ook veel minder belastend voor je knieën wanneer je zwaar bepakt bent. 
De dagen beginnen stilletjesaan te lengen maar dat nam niet weg dat naar het einde toe het al redelijk duister werd. Aangekomen in het rivierencompleks Nete, kleine Nete, Netekanaal was het al redelijk pieren geworden. Mooie regio dat rivierenland waar er volop werk wordt gemaakt van het natuurbehoud. Zelfs meer, men probeert er terug zoals weleer een natuurlijk overstromingsgebied te verkrijgen. Op de dijken staan er nog vele aftandse weekendhuisjes te verkrotten die een doorn in het oog zijn van de natuurbeschermers. Niet zelden opgetrokken met asbest bevattende materialen en ook de aanplantingen op die percelen met dikwijls uitheemse plantsoorten die de oorspronkelijke fauna verdringen. Mooi werk van die mannen. Zo we zijn nu terug aan de statie van Kessel. Een frituurke leek me ook onweerstaanbaar na zo een mooie wandeling. Helaas den boelet voor Catsjou schoot erover want het beestje werd kordaat de toegang geweigerd. Dan maar de frieten gaan opeten in het cafeetje aan de overkant. Ook daar geen kwaai madam die er bezwaren op zou maken dat we ons aan een tafeltje installeerden om een frietje te steken. Plezant, er zijn andere cafébazen zene !

...