De uitwaaiwandeling anno 2016 en daarna een stukje Noordzee.

Traditiegetrouw wordt er door de scoutsvrienden bij de start van het nieuwe jaar een uitwaaiwandeling op punt gezet. Zo ook dit jaar en de vrijwillige pineut van dienst was deze keer den Daniël om de wandeling op poten te zetten. Vlekkeloos heeft hij het parcours verkend met zijn velo en de pi'n'tstops in kaart gebracht. Een monsterwandeling van 7 kilometer in de Wijnegemse contreien heeft hij bij deze uit zijn mouw kunnen toveren. Op 3 gezellen uit het 'Fossielenteam' na zat er een team van 20 fossielen en Fientje het hondeke het startschot van 2 uur af te wachten in het Vleminckxhof op de markt in Wijnegem. De eerste pinten kregen daar al een bestemming. Vrolijk kakelend zette het gezelschap zich in gang. Nog geen 500 meter verder was er al een eerste borrelstop. De jeneverfleskes werden bovengehaald en voor de gelegenheid had Annick haar fles brouwsel van op alcohol getrokken laurierbladeren meegebracht. Lekker, maar opletten met drank als je nog moet rijden. Ik moest passen. De dozekes met versnaperingen kwamen ook al te voorschijn. Zwarte beulingen, frikadellekoek, koekjes, kaasblokjes, sauciskes en noem maar op. Toasten op een voorspoedig 2016 was het leitmotiv in het ganse gebeuren. Tijd zat nog om daarna op het gemakske nog wat te wandelen door het park van Wijnegem waar het riviertje de Schijn in meandert. Ook daar een borrelstop.  't Was niet te doen voor den Daniël om als reisgids de uitgelaten horde zondagswandelaars bijeen te houden. Gevolg was dat hij er niet toe kwam om de bezienswaardigheden in het park te becommentariëren. Geen nood, posthuum heeft hij nog per mail een interessante beschrijving laten geworden.   

Een eerste caféstop kon geregistreerd worden in café den Eenhoorn. Een volkskroegje waar een meute mountainbikers op leeftijd, geheel in fietsornaat, zich reeds hadden gesetteld. Klaarblijkelijk al een tijdje want de sportieve uitstraling was reeds ver te zoeken. Die had zich ondertussen al omgewisseld met een verregaande staat van ontbinding ten gevolge van het laveloze hijswerk na de sportprestatie. Soit, ze hadden zich kennelijk geamuseerd. Na een klein uurtje zijn we daar opgekrast. Er moest immers nog wat gestapt worden.

Nog wat verder gewandeld door het bos richting start. 't Was al pikkendonker en mijn lampeke deed goed dienst daar tussen al die bomen. Iets verder troffen we op een speelpleintje een gezellig hutje met bankjes aan. Ideaal voor een zoveelste stop. Opnieuw werden de aperitiefhapjes bovengehaald en de borrels. De kritische lezer moet hier absoluut de indruk krijgen dat hij of zij te doen heeft met een onvervalst bacchusgezelschap. Wel, hij of zij heeft daarin gelijk. Zei het op bescheiden schaal en zonder uitspattingen welteverstaan. Dit dient toch vermeld te worden om misvattingen te voorkomen . De waarheid mag haar plaats opeisen.

Nog een laatste run naar restaurant 'Het Stout Kieken' aan de brug van Wijnegem voor de dagafsluiter. Een menuke me een half kieken met wat frietjes en een koffieke voor de afronding van het wandelfeestje. Weeral een geslaagde dag. Proficiat Daniël met de organisatie van onze jaarlijke klassieker. En nu wat anders ..... terug naar de kust.

Naar foto-album : Album Uitwaaiwandeling 2016

Verandering van spijs doet eten ! Gelukkig wonen we in een landje waar niet enkel het culinaire aanbod ons veel variatie biedt maar waar ook onze omgeving er zich toe leent om een rijke schakering te ontdekken van landschappen en stedelijk schoon. En dat allemaal op een oppervlakte van amper een zakdoek groot. Om deze bewering aan de realiteit te toetsen werd er deze week gekozen om richting Noordzee te trekken. Waarom niet ? Ook buiten het vakantieseizoen valt daar best wat bekijks uit de mand. Een dagje aan zee dus. Nee geen vliegers, schupjes of pondekes maar een stevig stapperke in den zeebriesch.

Rekening houdend met het feit dat ons ondertussen tot 4 man uitgegroeide wandelgroepeke her en der gelegerd ligt kwa thuisfront, vroeg een planning om ter bestemming te geraken toch wel wat puzzelwerk om deze af te stemmen op de uurregeling van onze Nationale Spoorwegmaatschappij. Moeilijk gaat ook. Dat bleek nadat we met z'n vieren rond 11 uur in Blankenberge afstapten aan het perron aldaar. Rond 7u30 in de vroege ochtend vertrokken. In Hemiksem zagen de Ronny en de Catsjoe hun trein afgeschaft door wateroverlast aan een brug over de Rupel. In Antwerpen had de trein en bijgevolg ook de Marc 11 minuten vertraging opgelopen vanwege een technisch defect. Den Angelo en ik deelden in de klappen aangezien we beiden op de trein komende uit Antwerpen moesten sporen. 


Such a perfect day. Lou Reed and Various Artists (David Bowie, Duran Duran, Dr John, Elton John, etc.)

In plaats van een uur staan te koekeloeren met het wachten op de Ronny in het station van Gent St. Pieters zijn we maar een koffieke gaan slurpen in brasserie Baziel aan de overkant van de statie. De waard beroemde er zich op dat zijn etablissement het enigste was dat al open was op gans het Koninging Maria Hendrikaplein. Het strekt hem tot meerdere eer en glorie.

Gezellige start met een goei kommeke koffie, een toef slagroom, een koekske en een borrel advokaat. In Gent spreken ze van een 'potsje kaffe met een koewkske'. Een halfuurke later duikelde de Ronny met de Catsjoe binnen. Zijn koffie stond al klaar. Met de Catsjoe ging het beter. Zij mankte niet meer maar hare staart hing er maar slappekes bij en vertoonde een verdikking en een lichte knik ter hoogte van haar holleke. Volgens de Ronny kon het bijna niet anders of het beestje moest een verschot opgelopen hebben in Keerbergen verleden week. Ondertussen was hij al bij de dierenarts geweest maar op de röntgenfoto's viel er niets vast te stellen. Een verschot was de enigste plausibele verklaring voor haar toestand.

Zo, nog wat verder sporen tot in Blankenberge. Onderweg op de trein nog een borreltje cognac gesloeberd voor de te verwachten kou en we waren zo in Blankenberge. 

Tante Yvonne, een 87 jarige kranige en lieve tante van de Ronny woonde daar in de winterperiode en die zijn we eerst met een bezoekje gaan vereren.  De koffie en de koekskes zouden klaarstaan. Een plezant en vriendelijk mens. Jammer genoeg zo doof als een pot, maak er maar twee potten van, en bijgevolg bleef er maar één optie over en dat was luisteren naar haar waterval aan sappige verhalen. De ganse Vlaamse showbizz uit de jaren stillekes passeerde de revue gaande van Marva over den Bobbejaan Schoepen tot La Esterella. Ze vertelde van haar bezoek aan de 'Zollegie', de dierentuin van Antwerpen voor de niet-verstaanders, jaren terug met haar neefjes de Ronny en zijn broereman Bruno. Aan het einde van het bezoekje mochten ze in het souvenirwinkeltje iets kiezen. Den Bruno verkoos een fluitje waarop hij tot in den treure 'Te Lourdes op den berge' vertolkte. De Ronny daarentegen koos voor een pennemes. Dat kreeg hij ook van tante Yvonne. Eens terug thuis fileerde hij daar de salonstoelen mee. 't Menske lag er nog van wakker ocharme. De Ronny was een 'smeerbos' orakelde ze onverstoorbaar verder want hij kwam haar niet genoeg bezoeken. Tja, het is bij de deur Blankenberge.  'Ne Smeerbos' nog zo een boekdelen sprekende uitdrukking uit het Antwerpse dialekt. Tante Yvonne was duidelijk blij met ons bezoek.

We zouden vanuit Blankenberge naar Knokke stappen. Een heel stuk tot bijna in Zeebrugge hebben we langs het strand en in de duinen gestapt. Prachtig ! Een strakke wind in de rug was welkom. Altijd de zuidwesterwind incalculeren is de boodschap wanneer je een wandelingetje plant op het strand. Het lag er maar verlaten bij maar dat heeft alleszins zijn charme. Onstuimige golven op zee en witte kopjes op de aanrollende golven. In de verte de grote oceaanstomers die de havengeul van Zeebrugge wilden binnenlopen. Klapwiekende meeuwen, krakende schelpen onder je bottienen, zilte zeelucht en een ongerept strand vrij van zonnekloppers. Het Noordzeestrand vanuit een andere dimensie waargenomen. Je wordt er even stil van.

Het was aan den Angelo deze keer om voor de kost te zorgen. Een hele polemiek ging er aan vooraf. Hij zou voor stoofvlees zorgen. Niet gespeend van enige vakkennis opperde de Ronny dat het beste resultaat voor het bereiden van stoofvlees verkregen wordt door het in de oven klaar te maken. Aangezien de Ronny zijn twijfel omtrent de bereidingswijze niet onder stoelen of banken kon verbergen zweerde den Angelo op zijn eerste communiezieltje dat hij zijn advies had gevolgd. De Marc zorgde voor brood en appelmoes, de Ronny voor een paar blikjes Leffebrouwsel. Zalig kokerellen tussen de duinrichels op een scheet verwijderd van de zeehaven. Het stoofvlees was af. Haute Cuisine, een betere uitdrukking kan ik me niet bedenken. De Catsjoe had naast haar gedroogde kiekepoten en gerookte varkensoren haar eigen schoofzak bij. Een vlootje Cesar dat achteraf aangevuld werd met wat restjes stoofvlees. Heaven on earth.

Het bezoekje aan tante Yvonne en de Ronny zijn afgeschafte trein in Hemiksem noopten ons om het wandelschema wat in te korten. De grillen van de IJzeren Weg met haar vertragingen, stakingen en afschaffingen indachtig zou het wel eens niet denkbeeldig kunnen worden dat we niet meer thuis zouden geraken deze dag. De geplande wandeling op de strekdam van Zeebrugge, zo een dikke 4-tal kilometers recht de zee in, werd daartengevolge van voorzichtigheidshalve geschrapt. Nog wat verder lopen dan maar richting kanaalbrug in Zeebrugge. Die stond verdorie open en naar inschatting, gezien de zeeschepen die er  nog voor de rede lagen om binnen te varen, zou het nog even duren vooraleer ze neergelaten zou worden. Een rustpunt bijgevolg voor nog een pintje te snoepen op het aldaar aangetroffen picknicktafeltje. Een zeevisser had 2 werphengels uitgeworpen. Op dat halfuurtje dat we er zaten had hij wel 4 keer beet. Mooie schartongen haalde hij uit het sop. Die kerel had zijn eten voor de avond al binnen.

De brug bleef maar open staan en noodgedwongen moesten we het parcours verleggen naar een volgende brug, een kilometertje verder. Geen probleem deze keer, die brug was nog neergelaten. De route even laten herberekenen op de GPS om zonder te veel omwegen naar Knokke te tenen. Knokke, ook wel eens 'Le Petit Paris' genoemd, is de kustgemeente waar de nobele heer Leopold Graaf Lippens als burgervader nog steeds de plak zwaait. Tijdens zijn bestuur kwam hij meermaals in de media omwille van zijn opmerkelijk uitspraken. Zo wordt hij geassocieerd met zijn uitspraken uit het begin van de jaren 90, toen hij de zogenaamde 'frigoboxtoeristen' uit zijn mondaine badplaats wou weren. Mogen de publieke reacties van afkeuring dit blauwe bloed vervolgen tot in de eeuwigheid.

Met nog een dik half uur krediet vooraleer de trein zou vertrekken in Knokke hadden we nog alle tijd om er een laatste glazen boterham soldaat te maken. Vlak over de statie van Knokke kon er gerust nog een terraske af om bij een Chimay Tripel een debriefing te houden over de beleefde dag. Moet ik er nog een tekeningetje bij maken ? Te vermelden valt nog dat er de ganse dag geen spatje regen is gevallen. Wat moet je nog meer hebben ? Just a perfect day.

Naar foto-album : Album Zeebrugge