Het Pieterpad van Pieterburen ad Groningse Wadden naar de Sint Pietersberg in Maastricht.

Voilà, het trajectje staat op punt. Een kleine 500km langs de oostgrens van onze Noorderburen. Hier en daar wordt er wel eens over de grens met Duitsland gewipt. Ik had deze week geen wandelingetje gepland en zodoende kon ik me even toeleggen op mijn volgende LAW trip. Officieel zijn er 26 etappes te doorlopen maar ik zie nog wel. Echte kanjers zitten er niet bij en mogelijk maak ik wel combinaties. Een stukje verder, 2 tesamen, ach we zien wel wat er uit de bus valt. Helemaal niet moeilijk want in Nederland is het makkelijk een tocht te plannen wanneer je kiest voor de tent en de rugzak. Daar zijn evenveel campings als windmolens te vinden. En accomodatie genoeg want zelden zal je problemen ondervinden om je ergens te slapen te leggen. Alles is er piekfijn geregeld zolang je maar rekening houdt met de beperkingen op de Dag des Heren. In de Bible-belt mag er immers op zondag geen arbeid verricht worden en dan is het nogal eens lastig dat je geen veerman vindt die je over het één of ander riviertje wil loodsen. Winkels en kroegen zijn er steevast gesloten op zondag. Rekening dient er ook gehouden te worden met oversteekplaatsen aan kanalen, beken, sloten en rivieren. Niet zelden moet je een grote omweg maken om een brug te vinden waarmee je de overkant kunt bereiken. Geen erg, dat neem je er met plezier bij. Het plannen loopt alleszins veel vlotter dan het voorbereidende werk van onze stapmaat Hugo. Die heeft het een stuk moeilijker om dagelijks een bedstee te vinden. Maar hij geraakt er wel ! Met de vingers in zijne neus. Hij zit bijna halverwege Duitsland ondertussen. 

Het Pieterpad is het langste wandelpad in Nederland. Het loopt dus van in het uiterste noorden aan de Groningse wadden tot in putje zuiden, Maastricht. In 1983 schreef Toor Goorhuis-Tjalsma over deze LAW-tocht, in een voorwoordje van haar dienaangaande boek, bejubelende taal. Zij schreef onder meer : Wie namelijk niet alleen met de voeten wandelt, maar ook met hart en ziel, zal merken hoeveel er onderweg valt te zien en te beleven. Diverse soorten landschappen worden doorlopen. De rijke Groninger klei, de Drentse zandgronden, de Sallandse heuvelrug, de lommerrijke Achterhoek, het Montferland en tenslotte het langegerekte gevarieerde Limburg. Veel hoogtemeters zullen er alvast niet gedaan worden. Hooguit wat heuveltjes in Nederlands Limburg en daar zal het bij blijven want Nederland is zo plat als mijne portemonnee op 't einde van de maand ☺☺☺☺. Ik ben alleszins erg benieuwd naar het levenswerk van Bertje Jens en Toor Goorhuis-Tjalsma, drijfveren en bezielsters van de langste wandelroute in Nederland. 

Eind juli haal ik mijn bottienen van het schapraai en de rugzak van onder het stof. Ik heb lang genoeg moeten wachten om er nog eens uit te muizen. In september wordt het te laat, ik mag mijn kleinzoontje Staf zijn eerste verjaardag niet missen. Dat zou onvergeeflijk zijn. Hopen dus op mooi weer in augustus alhoewel dit geen vereiste is. Eén van de dagen zal ik alvast een mandeke eieren naar de Arme Klaren brengen zodat ze voor mooi weer kunnen zorgen. En, misschien dat onze Marc wel een paar trajectjes meeloopt in voorbereiding op het grotere avontuur. Alleszins goei compagnie zou ik zeggen. Op 1 augustus ben ik pleite, nog 70 keer slapen. 

Het ganse trajectje in GPX-formaat voor de GPS, inclusief waypoints van overnachtingsplaatsen, openbaar vervoer enz. vind je onder deze link :

Het Pieterpad GPX-file

En ondertussen is dit pad gelopen. Ik heb er een blog van gemaakt. Die vind je in de rechterkolom 'Mijn blogs' of via Mijn Pieterpad