* Erps Kwerps en het 4de Album van Nero

Verleden week heb ik een wandelpauze ingelast. M'n soulmate Els kwam op bezoek om de laatste hand te leggen aan haar fietstrajectje  Alicante - Santiago de Compostela  - Madrid. Met haar fiets, een echt stalen ros want zulks een vehikel moet de moeilijkste paadjes aankunnen, had ze iets meer dan 5 uur nodig om de 110 km te fietsen die Dordrecht van m'n deur scheidt. Ik schat dat haar veloke 25 kilo weegt. Ik was blij haar weer te zien want dit was weeral eventjes geleden.  Ze is er klaar voor. Het enige waar ze een beetje tegenop ziet is de bereikbaarheid van de luchthaven met de fiets. Doorgaans is er helemaal niets  voorzien voor een fietser. Het  inchecken met een fiets is evenmin geen sinecure.  Soms moet die helemaal gedemonteerd worden en dan krijg je toestanden dat je achteraf de wielen moet gaan zoeken op een transportband terwijl de fiets ergens naar een aparte stalling werd gebracht. Maar ze speelt dit wel klaar. Het is immers een vinnige tante. Els vertrekt zondag 14 april naar Spanje, ik op woensdag 17 april en hoop die dag in Porto te geraken. Als alles meevalt pikkel ik vanuit Porto tot in Santiago waar ik mijne caminokameraad Els zal ontmoeten. Ik hoop dat zij een voorspoedige tocht tegemoet fietst. Maar ik ben daar nogal gerust in. 

Daar in Porto zou ik in eerste instantie Lynn uit Colorado moeten ontmoeten. Lynn liep met mij, of ik met haar dat is hetzelfde denk ik, in 2012 de Camino Frances. Een heel fijne stapgezelle die me reeds met een bezoekje ten mijnen huize vereerd heeft. Ze bracht voor deze gelegenheid 'dried buffalo meat' en een fotoboek mee over Colorado, haar heimat. Manlief ! Wat is dat daar schoon zeg ! Die monumentale bergen met hun besneeuwde pieken, de ravijnen en kloven zorgen voor een adembenemend zicht wanneer de zon haar kleurenspel op deze panoramas inzet. Niet voor niets heet dat daar Colorado en het spreekt dan ook tot de verbeelding. Regelmatig doet ze daar hikes en ik vermoed dat deze wel van een ander kaliber zijn dan mijn platte zondagswandelingetjes hier rond de Vlaamse kerktorens. Zij loopt nu ook de Portugués en is nog een kleine 50 kilometer van Santiago verwijderd. Zij heeft voor de kustroute gekozen maar het weer zat haar echt niet mee ocharme. Veel regen schrijft ze en nu ze Galicië is binnengeduikeld zullen de weergoden nog meer onnozele kuren kunnen verkopen. Het zou stilletjesaan beteren vertelde Sabine op de kijkbuis. Enkele weken geleden stelde Lynn me op de hoogte van haar caminoplan. Eens in SdC zakt ze terug af naar Porto om me daar te ontmoeten bij mijn vertrek. Misschien, zo schreef ze, loopt ze nog enkele etappes mee. Dat zou fijn zijn zeg ! Ik zie er dan ook wel echt naar uit. Toffe madame die Lynn ! 

Bas, de Nederlandse fietspelgrim die we enkele weken tegenkwamen in Geel zit nu met zijn fiets in Marokko. Eén dezer dagen fietst hij richting de Westelijke Sahara.  Meer dan 50 dagen is hij al onderweg. Grotendeels heeft hij in Frankrijk de via Touronensis gevolgd, daarna de Camino Frances in Spanje tot in Santiago, afgezakt tot in Porto en vervolgens de oostgrens van Portugal volgend tot op een hoogte van Lissabon om daar terug Spanje binnen te bollen om over Sevilla richting  Gibraltar te kiezen. Nu fietst hij , en dit om nog maar te beginnen, helemaal tot in Zuid-Afrika, op zijn gemakske de pedalen ronddraaiend. Azië, Oceanië, Noord en Zuid Amerika staan ook geprogrammeerd. Fantastisch avontuur.  Gezond jaloers ben ik op die kerel wetende dat het er voor mezelf nooit of nooit van zal komen. Hij heeft al een prachtige reportage op You Tube geplaatst. 
Kijk hier kan je eens proeven van zijn avontuur : Cycle around the World - Bas Idsinga

Ter orde nu ! Voor deze wandeldag heb ik een toertje samengesteld in Vlaams Brabant. Meer bepaald Erps Kwerps, een deelgemeente van Kortenberg. Erps-Kwerps bestaat historisch uit twee aparte kernen: Erps en Kwerps. Kwerps ligt even ten oosten van Erps. Op de Ferrariskaarten worden beide dorpen aangeduid als twee verschillende parochies. Het dorp bevindt zich in de Brabantse Groentestreek en er wordt vooral witloof geteeld. Vandaag zijn beide kernen aan elkaar gegroeid, maar beide beschikken wel nog over een eigen kerk en centrum. 

Bij het uittekenen van het spoor botste ik op een waterburcht 'Hof ter Brugge' die op de grens van Erps met Kwerps ligt. De huidige gebouwen dateren uit de 17de eeuw maar de poorttoren is 18de-eeuws. Baksteen en zandsteen wisselen elkaar evenwichtig en sierlijk af. Oorspronkelijk was de waterburcht dus volledig met een gracht omringd, maar die werd in de 19de eeuw grotendeels gedempt. Dit 'Hof ter Brugge' is beter bekend als het 'Rattenkasteel' uit een gelijknamig Nero-album van Marc Sleen. Deze strips, en zeker de eerste 9 klassiekers die Marc Sleen in het beging van zijn carrière tekende getuigen van een groot vakmanschap.  Ik las ze met veel plezier, alhoewel de onderliggende boodschappen in de strips me toen volledig ontgingen. Tot voor enkele jaren terug bezocht ik regelmatig de gemeentelijke Bibliotheek. Bij gelegenheid liet ik zulk een strip niet in de rekken liggen en beleefde er thuis opnieuw veel plezier aan. 

De diepere betekenis van het Rattenkasteel is heel wat minder geruststellend. Zo zegt een rat op een bepaald ogenblik: Ja, ge hebt me goed verstaan! Bijt ze de strot over! Geen angst! Moorden is aan de orde van de dag. Beziet de mensen, ze geven het goede voorbeeld. De kuddegeest is bij de ratten al even sterk ontwikkeld als bij de mensen, zonder leider zijn ze futloos, aan hun lot overgelaten. Ze wenden zich af van hun slachtoffers en keren terug naar hun riolen. Marc Sleen gebruikt de ratten dus duidelijk om zijn sarcasme over het menselijk ras uit te drukken.  
Bron Wikipedia - Het Rattenkasteel

Met veel groen op het oog was het me gelukt om iets deftig op de kaart te zetten. Getracht om een mooie balans te vinden tussen verharde weg, weiland- en bospaden  Moeilijk was het niet want de combinaties in die regio zijn onuitputtelijk. Het enige wat me een beetje dwars zat was het feit dat onze bestemming  in het verlengde van landingsbaan 07R/25L van de luchthaven Brussels Airport ligt. Maar goed, dood ga je daar nu ook weer niet van. 

Den Hugo zou om iets voor 9 vanuit Temse ineens naar Leuven sporen en van daaruit de boemeltrein naar Brussel. Ik en de Ronny over Berchem naar Leuven waar we den Hugo zouden treffen om zo samen tot in Erps Kwerps te bollen. 

Er stond een frisse wind. Ik had me wel aangepelst met een windstopperke maar een deftige stapjas had beter geweest. Die schaf ik me nog aan vooraleer ik naar Portugal vertrek .  Eventjes nog de spoorweg gevolgd tot in Kortenberg, we hadden ons trouwens van staprichting vergist maar goed en zo viel het ons op dat de in Zaventem opstijgende vliegtuigen de wandelhappening met verve zou overschaduwen. Kortenberg ligt dus zoals reeds vermeld in het verlengde van de luchthaven haar startbanen. Het was zo eens iets anders die vliegers maar ik zou er voor geen geld ter wereld willen wonen. Even rustig in je hof liggen is er niet meer bij tenzij je het zodanig gewoon bent dat je er niet meer op let. We liepen in een weidse vlakte. In Kortenberg zelf, aan het kapelletje van Het kindje Jezus van Praag, was het tijd voor de aperitief. We hadden amper 4 of 5 km gestapt. Fleske Spaanse wijn, wat olijfjes en een stukske kaas ... het smaakte wel alhoewel een terraske in het zuiderse Spanje toch iets beter gesitueerd  lijkt dan een bank bij een kapel, inclusief een schrale koude wind. Opkrassen dan maar en de weidse vlakten in om het vliegtuigenpad te volgen. Hier en daar een holle weg met als kwasi enig herkenningspunt de controletoren van de luchtverkeersleiding. 

De Ronny heeft zich kortelings een telelens aangeschaft op zijn cameraatje. De jongen was weeral zo gelukkig als een kermisvogel. Dat lensje moest nu met al die vliegers boven onze kop zijn dienst bewijzen. Het mag gezegd : Het geeft wel een boost aan  zijn fotografische 'skills'.  Ik schat dat hij wel  100 vliegers op de pelicule heeft vereeuwigd met tot gevolg dat het batterijtje van zijn toestelleke stilaan de geest begon te geven. Opladen konden we in een gezellig eetcafeetje in Berg.  Er zat nog geen volk zo vroeg op de dag en dat maakte dat de kok tijd vond om met ons een babbeltje te slaan en hierbij zijn culinaire know how kon ten berde brengen. Gaande van een vol au vent met zwezeriken en lamsvlees tot de Wagyu rib eye uit Japan. Die mens bood eveneens een indrukwekkende bierkaart aan en het verraste me wel dat hij het Spaans bier La Estrella in huis had. Zoek maar eens een Gouden Carolus in pakweg Zaragossa of Toledo, ik denk dat je eventjes bezig zult zijn. 

Een heel mooi natuurgebied volgde na de kennismaking met Berg. Enkele slordig geplaatste afsluithekken moesten de toegang tot het gebied onmogelijk maken. Waarom ? Daar had je het raden naar ! In Nederland zou men een bordje aanbrengen met de reden van, en de periode waarop de sluiting van toepssing was. Dan kan je tenminste voor jezelf zulk een verbod een plaats geven en respecteren. Nu is de kans groot dat het aan de laars wordt gelapt. Ook aan de onze al waren het dan bottienen. Dus zijn we er maar voorbijgelopen. 

Hoge rietkragen, een gedempt moeras en kluppelpaden waar je netjes op kon wandelen door het moerasgebied. De aanliggende bossen hadden veel schade opgelopen door het stormweer van enkele weken geleden. Vele bomen lagen geveld door de wind. Zelfs hier en daar lagen ze op de kluppelpaden. En dit was misschien de reden voor de afsluiting van het gebied. Uit voorzorg werd het natuurpark misschien gesloten ? Degene die de afsluiting moest verwijderen is misschien nog op verlof of ziek. Wie weet ? In Nederland zou je hieromtrent alleszins niet meer moeten gissen.  

Het rattenkasteel, eigenlijk het Hof ter Brugge, kwam er aan. Ik had het me iets luguberder voorgesteld maar het was niet zo. Wat fotootjes als herinnering werden er getrokken en richting statie nu ! 

De wandeling zat er bijna op. In Erps Kwerps wipten we de trein op en in Leuven scheidden onze wegen met die van den Hugo. Op de treinreis naar huis werden we plezierig ge-entertained door een stel jonge gasten uit de scoutsleiding die op weg waren naar Heist od Berg voor een leidingweekend.  Tussen de stops tussen Leuven en Heist op den Berg moesten ze opdrachtjes uitvoeren. De verliezers moesten telkens uitstappen en te voet verder stappen tot in Heist od Berg. Je raadt het nooit, de 1ste proef was om ter meeste scheten laten. Ja, het waren katholieke scouts 😲. Die 1ste proef was tussen Leuven en Herent. Aangezien ze opstapten in Leuven, al opgestapt waren eigenlijk, en ik en de Ronny  door hun gereserveerd treinstel moesten laveren naar een zitplaatsje kregen we de indruk dat die gasten al enkele weken ongewassen rondtoerden. Fout dus, het was een proef. De zwavel-methaan geur die dit jong publiek verspreidde had dus een intestinale oorsprong. Vervolgens moesten er weer buitelingen gemaakt worden in de middengang, dan weer tussen 2 stops een hele komkommer binnenspelen ... afin, de groep kwam redelijk uitgedund in Heist od Berg aan. Reizen in zulk een gezelschap, dat is toch plezant, is het niet ? 

Zo, de dag zat er op. Om het toepassingske van Polar Steps nog eens te testen had ik een dagreisje aangemaakt. Wie wil volgen op m'n Camino Portugués kan summier op die Polar Steps terecht maar ik ga evengoed m'n blog bijhouden. Hieronder staat het linkske :

Polar Steps, een volg app voor hikers en bikers

En straks ga ik m'n backpack inladen, het wordt tijd !!! Maar eerst heb ik m'n belofte gehouden en langs de kerk geweest om mijne Heilige maat Jacobus een bezoekje te brengen. Verleden jaar was ik dat vergeten te doen en ik moest stranden in Porto. Bijgeloof ??? Ik heb hem nog getrakteerd op een bougieke zie ! Helemaal het rechtse onderaan 😇😇😇. Een volle aflaat brengt me dat op. Foei Jan !!!