Goed, m'n Gsmmeke werkt in het buitenland. Dat is dus getest. 4Mb aan dataload voor een blog bericht door te sturen. Een abonnementsuitbreiding van 300Mb/maand/buitenland aan 21€ en een sjiek zal volstaan om dagelijks een berichtje op mijn blog te posten.
Ondertussen lopen de eerste stortingen voor het project Novastoshnah al binnen. Althans volgens de beheerder van de sponsorrekening. Ikzelf heb daar geen zicht op omdat ik dat zo heb gewild. Maar een bedankje zeggen tegen de milde schenkers, dat wil ik natuurlijk wel.
Nu er voorspeld werd dat de temperaturen in vrije val zitten heb ik eventjes gecheckt waar het woensdag nog het warmste zou worden. Dat bleek in de Kempen te zijn. Een tochtje aan de Molse meren lag nog in de solden en dat heb ik er dan maar uitgepikt. We wagen het er nog eens op om den IJzeren weg als vervoermiddel te kiezen.
Het was eerst nog niet zeker dat de Ronny en de Catsjoe present konden zijn. Als je met verbouwingen bezig bent en rekening moet houden met onbekende leveringsdata van je bouwmateriaal dan wordt het moeilijk om op voorhand je vrije tijd te bepalen. Soit, 't is in orde gekomen en om 8 uur spoorden we richting Mol uit. Mol, de heimat van de sopweikers. Al van in 1300 graasden er tienduizenden schapen op de Molse weiden. Die zorgden voor wol voor de kledingsnijverheid. Dit tot grote ergernis van de grote steden die hun nijverheid bedreigd zagen door de beterkope concurrentie. De Mollenaars kwamen aan hun bijnaam 'de sopweikers' omdat ze de bergen vuile geklitte scheerwol, afkomstig van het achterlijf van de schapen, lieten weken en spoelen in de rustig kabbelende Nete. Dat de wolindustrie gedragen werd door arme mensen blijkt uit het feit dat om te kunnen overleven er 50 tot 90% van het dagloon van een spinner werd besteed voor de aanschaf van 450 gram roggebrood en 1,4 kg aardappelen.
Een mooie dag is het geworden, magnifiek. Om 9 uur stapten we al af op het perron in Mol. GPSke ingesteld en dat vertelde ons dat het een tripke van tegen de 30km zou worden. Peanuts met die nieuwe zolen. De Catsjou was direct in haar nopjes. Rennen, snuffelen en verder de roedel bijeenhouden. Dat beestje beleeft in 1 dag waar vele honden een heel jaar of langer over moeten doen. Mijne maat heeft er alleszins heel veel plezier aan. Hij steekt er veel tijd in maar het resultaat is een beestje waar je met plezier mee naar buiten komt. Geen getrek, geblaf naar andere honden, gehoorzamen op de knip. Zo hoort het te zijn.
Een mooi stuk heide lag op de eerste 5km van het trajectje. Stappen door het mulle zand gaat niet zo vlot maar dat geeft niet. Je komt vooruit en ondertussen kan je volop de natuur bewonderen. Is het niet prachtig hoe struikhei met haar bloemen een immens purperen tapijt voor je ogen ontrold ? Binnenkort komt de herfst er weeral aan en vallen de bladeren. Niet veel later is het gedaan en trekt de natuur haar winterkleed aan.
Onderweg naar het Miramarmeer lijnde de Ronny de Catsjoe vlug aan. Hij dacht een boswachter gespot te hebben. 80€ boete als je hond niet aangelijnd is, 120€ bij een 2de overtreding en 200€ geloof ik bij een 3de. Veel geld dat eigenlijk niet in verhouding staat met het misdrijf. Als je al van een misdrijf kunt spreken. Niks te boswachter, 't was de lokale rattenvanger die zijn vallen ging inspecteren. Een goede rattenvanger laat er altijd enkele leven zodat hij niet zonder werk valt. Zo dacht ik althans. De ratten waren allemaal verdwenen wist hij me te vertellen maar nu waren het bevers die voor overlast zorgden voor de boeren. Het vooruitzicht om deze dieren mogelijk te moeten likwideren stemde hem wat somber. Een vriendelijke mens die de Ronny met raad bijstond over het bij wet verboden gebruik van vallen met springveren en allerlei vergiftige spullen.
Onderweg zijn we nog een visser tegengekomen die een paar lijntjes had uitgeworpen. Hij viste op de zwartbekgrondel. Nog nooit van gehoord zei ik en prompt haalde hij uit zijn visbak een foto van dit specimen. Meegekomen met water uit de schepen hun balasttanks. Een beetje speurwerk op internet leert me dat men deze vis de Oostblok Pirana noemt. Een roofvis uit het Oostblok die de inheemse soorten op het Albertkanaal en de Nete verdringt. Vissers krijgen geen andere vissen meer aan hun lijn en vrezen dat het gedaan is met hun sportvisserij net zoals het de sportvissers op de Moezel verging. Tijdens zijn uitleg kreeg hij begot beet van zo'n zwartbekgrondel. Eens op het droge trok die vis de aandacht van de Catsjoe. Ze betrouwde het niet al te veel zo'n spartelende vis.
De sas 4 toren is een imposante metalen constructie aan het kanalenkruispunt Bocholt-Herentals en Dessel-Kwaadmechelen. Na 217 treden zit je 34 meter hoog en heb je een prachtig panoramazicht over het ganse merencomplex daar in Mol. Op het platform boven op de toren stond een windroos opgesteld met de afstanden tot de wereldsteden. Peking, Parijs, Johannesburg. Een verrekijker opgesteld op het platform moest de illusie wekken dat je tot in China kon kijken :-). De arme Catsjoe kon niet mee naar boven omdat er aan de metalen antisliptreden scherpe randjes zaten waaraan ze haar pootjes zou verwonden. Geduldig wachtte het beestje onderaan de trappen tot we terug beneden waren. Aan een picknicktafeltje hebben we de boterhammetjes aangesproken. Fleske rode wijn erbij voor de gezelligheid en klaar. Begon dat daar toch niet te regenen zeker. Een schuilhutje bracht enig soelaas maar het was verdorie flink afgekoeld. Een thermometer in de buurt wees amper 15°C aan. We hebben de Catsjoe ondergestopt met een trui. Ze kon het verdragen.
Wel, de resterende kilometertjes waren zeker ook de moeite. Erg mooie zichten op de verschillende meren. Het Rauwse Meer, het Zilvermeer, het Kanaalmeer kwamen allemaal aan bod. Deze meren op zich worden verbonden met gezellige wandelpaadjes tussen de bossen. Echt magnifiek en geen mens in't rond te bespeuren. De traditionele stop voor een lekker biertje ontbrak nog. In de jachthaven Port Aventura, een naam die klinkt als een scheepsbel, was er wel een gelegenheid te vinden om dit mankement te verhelpen. Gezeten op het terraske van het jachtclubcafé smaakte de Hopus naar meer. Gebrouwen met maar liefst 5 hopsoorten alstublieft. Er volgde een 2de en voor de Ronny een Molder. Het streekbier uit Mol.
Op de terugweg naar de statie hebben we het de laatste 500 meter nog op een spurtje moeten zetten om de trein te halen. Hij reed voor onze neus de statie binnen. We hebben hem gehaald zodat we nog op een treffelijk uur thuis geraakten.
Loopt er hier nog juist een mailtje binnen zie van de Freddy, een fijne excollega die me komt uitwaaien in Sevilla. Ik ga hem morgen antwoorden. Een beetje finetunen voor het treffen daar. 't Zou erg jammer zijn moesten we elkaar mislopen. Ik zie ernaar uit.
En voila zie, al 30 km sleet op mijn nieuwe zolen, dat is met de regel van 3 ... 1500km @ 43€ ... 30km ... uitgerekend voor 0,86€ rubber dat er nu aan de Molse bodem plakt. Nog altijd goedkoper dan De Lijn. 't Leven is ontzettend duur :-)
Volgende week de laatste uitstap bij leven en welzijn en dan begin ik aan mijne rugzak. 't Begint te korten hoor !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Plaats een reactie als je wil.