* Buitenland van Bornem, een origineel stekje.

Hoera, het wandeljaar Anno 2017 kan van start gaan ! Na een poosje inactiviteit moest de draad dringend terug opgenomen worden. Rust roest, ook aan de bottinnen. Om niet al te geweldig daar aan te beginnen koos ik voor een klein toertje dicht bij huis. Het Buitenland, ooit een volwaardige gemeente met een heus gemeentehuis en nu een gehucht van Bornem bleek na afloop een uiterst geschikte keus geweest te zijn. Rond halftien belden we aan bij den Hugo. Ik, de Catsjoe en de Ronny hadden al eerder op de kaai van Temse rendez-vous gegeven. Den Hugo was voorzien op onze komst en had al een fleske champagne koel gezet om het nieuwe stapjaar in te zegenen. Mijn pelgrimsvriendin Fabienne had me bij haar bezoek een Bretoens gebakje kado gedaan om met de stapmaten te delen. Daarvoor was het nu de gelegenheid. Lekker, een soort amandelcake was het en met die champagne bleek dat een perfecte combinatie op te leveren. Een champagne-ontbijt en al zeg ik het zelf : Dit kan een stijlvolle start genoemd worden.
Droge vriekou, praktisch geen wind en een strakblauwe hemel zorgden voor de omkadering. Op advies van den Hugo kozen we de Schelde over te steken via de oude scheldebrug. We staan er soms niet bij stil maar de eerste Scheldebrug in Temse werd ontworpen door de Franse ingenieur Gustave Eiffel. Dezelfde kerel die de bouw van de beroemde Eiffeltoren van Parijs in zijn palmares liet optekenen. Deze 343 meter lange brug werd ingehuldigd op 30 november 1870. Ze maakte destijds deel uit van de spoorlijn over de Schelde van Mechelen naar Terneuzen. Naast de spoorwegverbinding was de brug ook een tolbrug met een doorgang voor beesten en voetgangers. In 1872 werd 15 centiemen gevraagd voor een paard of een koe, 10 centiemen voor een ezel, 5 centiemen voor een persoon en 3 centiemen voor een geit of twee eenden. De brug werd later ook gebruikt door smalle paardenkarren en ook door hondenkarren. Van Gaia was er toen nog geen sprake. De brug leed ernstige schade tijdens de Eerste Wereldoorlog maar werd hersteld. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de brug in 1940 door Franse en Belgische genietroepen om tactische redenen opgeblazen. Tot 1955 werd er weer een veerpont ingericht. Aan de huidige "oude" brug werden de werken begonnen op 2 juni 1949. De brug werd in 1955 opgeleverd en is 365 meter lang. Ze was daarmee tot 2008 de langste brug over water van België. Karel Pepermans, één van de arbeiders die meehielp aan de bouw van de brug, viel in 1952 in het water waarbij hij zijn nek brak en omkwam. Wie zou zich dit nu nog kunnen herinneren ? Den Hugo op zijn beurt gaf ons dan weer tekst en uitleg aangaande de toegepaste mekaniek voor het ophalen van de brug. Eens de brug voorbij naar links en we zaten volop in Buitenland. 

Vroeger was het Buitenland één groot moerasgebied en in de loop der eeuwen werden er dijken aangelegd om land te winnen. De naam "Buitenland" (ook "Buytenland" of "Buijten landt") verwijst vermoedelijk naar land dat buiten de dijken was ingewonnen op de moerassen. In 1552 brak de Scheldedijk er door. Hierdoor werd een kolkgat of wiel geslagen : het Kragewiel. Men kreeg de dijkbreuk niet gestopt. Daarom droeg men het beeld van Onze-Lieve-Vrouw van de Krocht uit de Onze-Lieve-Vrouw- en Sint-Leodegariuskerk van Bornem naar het water. Onmiddellijk zou de doorbraak gestopt zijn. Tot 1845 was het gebied bijna onbewoond. Een volkstelling van 1796 vermeldt dat er op dat moment 8 gezinnen woonden, samen bestaande uit 28 personen. Drie jaar later werden er nog slechts 11 bewoners geteld. Het blijft tot op heden nog steeds een biologisch waardevol gebied. 

Afwisselend laveerden we langs sfeervolle gebouwtjes en met ijsplassen bedekte polderwegeltjes die zich kronkelend tussen kreken en weiland slingerden. Een prachtig wandelgebied waarin het koude vriesweer de struiken en grasbeemden omfloerste met een subtiel laagje rijp. Een prachtig decor waarin af en toe de prachtige Scheldestroom kwam piepen. Aan een picknicktafeltje bij het Kragewiel werd er een borreltje bovengehaald. Kwestie van de lichaamstemperatuur op peil te houden. Voor de Catsjoe kon een cervela deze karwei even goed klaren. Op 1 2 3 was die binnengespeeld. De Ronny zijn nakende Compostelareis kwam tijdens de wandeling veelvuldig aan bod. Gezonde stress, dat beweerde hij te hebben. Een beetje onwennig met de onzekerheden, het onbekende ... zowel voor mij als voor den Hugo herkenbare symptomen voorafgaand aan een Camino. Half februari ga ik en den Hugo mee naar Mechelen om naar zijn pelgrimszegening te gaan kijken. 
Voorwaarts richting Hingene nu maar nog steeds op Buitenlands territorium.  Onder impuls van een zekere familie Merckx, eertijds een succesvol mandenvlechtersgeslacht, werden in de loop der jaren een aantal belangwekkende bouwwerken opgericht in Buitenland. Enkele daarvan zijn intussen terug verdwenen, maar het geheel maakt dat Buitenland vermeld wordt op de inventaris van het bouwkundig erfgoed. Onder meer de Sint Jacobtoren, het Reuzenhuis en de Gildenkamer. Niet alleen pittoreske gebouwen maar ook oergezellige kroegjes teren er nu op de vergane glorie. In 'de Blauwe Koe' konden we onze bokes binnenspelen bij een smakelijke Straffe Hendrik' en in 'de Sint Vadde' konden we even gaan snuiven van de volkssfeer. Een typisch mooie volkskroeg met houten lambrizeringen, koperwerk en verweerde verf op muren en ramen. Een kolenstoof midden in de caféruimte die met oeroude Vlaamse tegeltjes werd geplavuisd, karakterkoppen aan de toog met bierbuiken gezeten op overjaarse barkrukken, schrilgekleurde reclameborden aan de muren wedijveren met elkaar in nostalgie... Hewel zo'n kroeg heeft een ziel. Nog enkele uurtjes vielen er te wandelen waarna we besloten om het toertje ietsje in te korten omdat den Hugo 's avonds nog uit moest gaan eten. Via een stukje rijksweg ter hoogte van Bornem zijn we dan verder naar de nieuwe scheldebrug geteend van waarop je een prachtig uitzicht hebt op de scheldekaai van Temse. 't Was nog licht maar bij duisternis leveren de talrijke lichtjes op de kade en in de cafés en restaurants een mooi idyllisch plaatje op. Nog een paar koffietjes in den Hugo zijn stamcafé op de kaai in Temse en de dag kon afgerond worden. Een prachtige dag weeral. De volgende keer gaat de Ronny een toerke in Hemiksem uitwerken. Daar in de contreien zijn er ook mooie wandelpaadjes te versieren ! Tot de volgende dan maar. De kop is er af.