Op zondag laat ik me graag inspireren door de Aktivia wandelkalender. Een klein staptochtje van hooguit 12 km met enkele vrienden zorgt voor wat verstrooiing op deze dag des Heren. Deze keer stond Waasmunster mee in het aanbod en dus was de keuze vlug gemaakt. Waasmunster, een heel mooi dorpje aan de Durme in het Land van Waas. In mijne voortuin dus. Geïntregeerd door het achter- of voorvoegsel 'Munster' ben ik op zoek gegaan naar de oorsprong van deze toevoeging. Munster blijkt een door de eeuwen vergroeide bewoording te zijn van het Latijnse monasterium. Wat zich nu in 'nederzetting' laat vertalen. Nederzetting in het Waasland dus. Een beetje een minachtend ondertoontje weliswaar voor een heel mooi en rijk dorpje.
Het werd een rustig wandelingetje. Veel bossen, maretakken , een mooi natuurspeelpark met kasteel en weidse in nevel verhulde landschappen. Nu, het zonnetje brak vlug door en verjoeg snel de nevel en mistflarden in beemd en wei. Ontzettend frisse groene landschappen ontplooiden zich waarin één welbepaald plantgoed de aandacht van mijne maat Daniël trok. Na bestudering van het gewas in kwestie was de eindconclusie dat het selder was. Na een smaakproef van Daniël bleek er opnieuw twijfel te rijzen totdat Elsie met een andere oplossing voor dit botanisch probleem op de proppen kwam. Rapen! Vanwege mijn beperkte kennis in dit agrarisch vakgebied kon ik dit antwoord enkel maar gelaten als het juiste aanvaarden. Maar de kennis van Elsie als voormalig bloemenkunstenares en bijgevolg vertrouwd met het begrip flora, was toch doorslaggevend in deze materie. En met een klein beetje onderzoek naar het verleden van Waasmunster lag de definitieve eindconclusie vast : Het waren inderdaad rapen ! In het wapenschild van het dorp staat er een zeemeermin die een raap omhoog houdt.
Wat die zeemeermin komen zoeken is in de Durme, verloren gezwommen in de Schelde waarschijnlijk en Joost zal het weten maar die raap was een duidelijke hint die de oplossing bracht. Rapenvelden zo ver je kan kijken moeten onlosmakelijk verbonden zijn geweest met de geschiedenis van Waasmunster. Een beetje vorsingswerk gaf aan dat rapen daar in de streek sinds de 16de eeuw verbouwd werden vooraleer ze als voedergewas verder verspreid werden over de Lage Landen.
Onderweg in de bossen lagen de tamme kastanjes zo voor het rapen en Simonneke, de zus van Daniël deed erg haar best om een vrachtje van dit herfstfruit te sprokkelen. Een frisse Grimbergen op de tussenstop zorgde voor een schepje extra genot op deze wondermooie herfstdag. Weeral een streepje bij op de 'Toffe dagen almanak'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Plaats een reactie als je wil.