Op bezoek bij de Ravelse Pieren. Ravels in het noorden van de provincie Antwerpen.

---------------------------------------------------------------------------------

Toe maar loop maar

eerst de duinen links waar het gras naar rechts

de zee voor je neus en wat zand in je ogen

straks je eigen berg je gaat ander water over

-

loop maar

vergeet niet te bochten

volg het gras waar de hemel ook mag gaan

snuif de zon waar de wolken en de wind

-

zijn briesjes op het pad

je langs zoveel leven puft

heuvel na geen heuvel te veel

de maan je dan op een oor zegt

-

loop dan maar

ga de hekken over tevreden

sla niets van alles over

als je op nieuw gras belandt

-

maar vergeet niet de duinen links

waar het gras naar rechts, de zee

het oude water waar je woont

                                                                            Gwen van den Breul
---------------------------------------------------------------------------------

Zo, we zijn weer vertrokken. Een klein beetje poëzie publiceren om aan te sluiten op mijn juist voltooide camino vind ik een mooie overgangsfaze. Nu ik even, en ik ga dat woordje onderlijnen, het pelgrimsleven moet opgeven moet ik terug wennen aan het leven van weleer. Dat vraagt opnieuw een beetje aanpassing. Met af en toe een stevige wandeling moet dat geen probleem zijn. De ontwenningsverschijnselen kunnen daardoor beperkt worden. Ik was nog maar enkele dagen thuis en het begon al terug te kriebelen. Naar mijne stapmaat gebeld en al direct een voorstel gelanceerd voor een tripke. Een toerke in Genk in het Limburgse, 'De Limburg' horen die mannen ginder niet graag, was eerst het voorstel maar het zou te laat worden omdat ik 's avonds niet te laat thuis kon komen wegens verplichtingen. Wat een onzalig woord ... 'verplichtingen'. Bijna 2 maand lang was dat woord uit mijn woordenboek verdwenen :-) . En nu staat dat er, verdorie nog aan toe, opeens terug in. Maar goed, iets dichter een bestemming gezocht en de keuze viel op Ravels. 

GPX file Ravels 23,3 km

Aansluitend op de eerder gelopen landlopersroute vond ik en mijn 3 stapmaten, de Ronny, de Catsjoe en den Angelo dat een prima alternatief. Tja er is een nummer 3 bijgekomen. Hoe meer zielen hoe meer vreugde. De Ronny heeft tijdens mijn afwezigheid onze nieuwe stapmaat ingewijd in het kaart- en GPS gebruik zodat hij meteen mee is wat betreft de mogelijkheden om routes en tracks naar eigen believen op te maken. Eens die microbe in je lijf zit ... hoe krijg je ze er nog uit ?

Om 8 uur was ik al bij de Ronny. Op 10 meter van zijn deur kon ik de Catsjoe al horen blaffen. Hoe die beesten dat aanvoelen is me een raadsel. Wat voor een uitbundig weerzien met dat beestje was me dat zeg ! Ik werd bijna opgefret van contentement. Het beesteke was door het dolle heen. Opspringen, likjes, ronddraaien, op de duur wist ze met haar eigen geen blijf meer. Ze week gene seconde van me af. De Ronny was ondertussen den Angelo aan de statie van Hemiksem gaan oppikken, ik kon met Lieve een taske koffie drinken in afwachting. Eventjes over de camino geklapt, de Ronny was er ondertussen terug en vulde daarbij nog een thermoske met wat rode wijn, kwestie van niks te kort te komen tijdens het openluchtschof. Kort daarna zijn we opgestapt.

Aan het kanaal Dessel - Schoten heb ik mijn karretje geparkeerd. Een stukje langs het kanaal gelopen om dan direct de Baalse Hei in te duikelen. Ook weeral een prachtig natuurgebied. Mooie dreven in hun prachtige herfskleuren. De bergen afgevallen bladeren, de vergankelijkheid van alle leven duidend, als een puzzel uitgestrooid op de bodem. Het weer viel nog geweldig mee. Eerst voor in de namiddag werd er regen verwacht. Onderweg viel den Angelo zijne frank. We waren vergeten om broodjes te kopen voor de picknick. dan maar een ommetje gelopen van een goeie 3 kilometer tot in Turnhout waar een bakker gevestigd onder de naam 'Het verloren Brood' het manco kon aanvullen. Eerst aperitieven in het Veldekenshof met een goeie Kannunik, een Kasteelbier en een onvervalste Geuze van 37,5 cl. Prima aanloop voor de openluchttafel. Hotdogs met zuurkool, rookworst, American Saucisse en spek. Bijgesausd met een glazeke rode wijn. Lang naar dit momentje uitgekeken. Op mijn camino waren het graanrepen, een chorizoworst of een donut al naargelang het aanbod van de lokale middenstand onderweg. Dit alles doorgespoeld met een klets water uit de camelbag. Toch was dit ook genieten ... in alle vrijheid.

Terug op pad langs de Dombergheide en voor het fotorepertoire gezorgd. De grijze regenwolken wolken pakten al vlug bijeen en er kwam een stevig wind opzetten. Nog juist op tijd de regenkledij aangetrokken want de hemelsluizen werden opengezet. Den Angelo kwam tot de conclusie dat een regenbroek geen overbodige luxe is. Ocharme toch, doorweekt tot in zijn bottienen. En forgeant on devient forgeron zegt een Frans spreekwoord.  Zo een broek kan hij op zijn kerstlijstje zetten :-).

Tijdens de regenbui zijn we nog even gaan schuilen in een Turkse moskee in aanbouw. De Turkse bouwheer, een gast van een jaar of 30 was zo vriendelijk ons uit te nodigen om te komen schuilen in de bouwwerf. Een hele uitleg over zijn bouwplannen en zijn opzet werden ons deel. Van deur tot deur ging hij in het Limburgse bij Turkse gezinnen aankloppen om geld in te zamelen voor zijn project. Nog succesvol op de koop toe naar zijnen uitleg te oordelen.

Na het hevigste van de regenbui waren we vlug terug aan mijn karretje. 3 verzopen kiekens en een hond. De dag zat er op. Weeral een stapdagje rijker. Den Angelo,de Ronny en de Catsjoe werden keurig afgezet aan hun stulpje en het varkentje met de lange snuit kwam aangelopen. Het vertellingske is uit.

Naar fotoalbum : Album Ravels