Tussen de Aisne en de Ourthe : Barveaux en Durbuy

Nu wil ik onze Vlaamse Ardennen niet in de schaduw stellen maar de echte Ardennen bij onze Waalse compatriotten bieden bij wijlen toch ietske meer. Zeker als het op gebied van recreatie en culinaire aangelegenheden aankomt, zit je daar gesetteld. Dat gewiekste vakantiepromotoren hier geld hebben geroken hoeft geen betoog. Echter, een rugzak, een paar goei bottienen, een paar wandelstokken en je ogen volstaan om jezelf een dagje te verwennen zonder dat het je een rooie duit kost. Om volop van de natuur te kunnen genieten moet je dat dus te poot doen, zoveel is zeker. Met de motor, wat natuurlijk ook heel plezant is,  heb ik er al dikwijls rondgetoerd maar je zintuigen heb je dan volop nodig voor andere zaken. En, de mooiste stukjes zoals het jaagpad in de meanderende Outhevallei of een rotsdoorgang .... vergeet het maar met zo een machien !
En avant ! Vroeg de trein genomen, al om 06u26 in het vertrouwde stationneke van Beveren-Waas om zo over Gent naar Luik en dan richting Marloie te sporen. Afstappen in Barvaux en hop. Met het uitstippelen er vooral op gelet dat Durbuy, het kleinste stadje van België, mee betrokken werd in de wandelpartij. Een toerke van 25 km met ongeveer 600 hoogtemeters heb ik gefabriceerd uit flarden voorgekauwde wandelroutes en stukjes Grande Randonnée. Prima trajectje dus voor de conditie op peil te houden tegen dat de trip naar Sevilla er aankomt. 

Prima treinrit deze keer. Geen enkele vertraging en bijgevolg geen enkele aansluiting gemist. 't Is altijd gokken als je een treinritje van bijna 4 uur inplant. Mijne stapmaat de Ronny had deze keer in plaats van zijn hondeke zijn kat gestuurd. Geveld door de griep was hij nog herstellende. Volgende week zal hij wel genezen zijn en kunnen we weer samen er op uit trekken. 
Onderweg naar de bestemming bleek bij het aanbreken van de dag het ochtendgloren plaats geruimd te hebben voor een dik pak mist. Hier en daar onderweg in heel dichte flarden maar het zou mooi weer worden. Het zonneke moest nog met haar werk beginnen. 
Afgestapt in Barvaux en op't gemakske naar de dorpskern gewandeld waar er de wekelijkse markt werd gehouden. Een verleidelijk braadworstenkraam heb ik kunnen weerstaan. Ik sta versteld van mezelf. Vlak aan dat marktje kan je een mooie wandelweg volgen {voor de zondagstappers :-) }. Een verzorgd betonnen jaagpad met vele rustbankjes naast de Ourthe brengt je na een 7 tal kilometertjes in Durbuy.  Dit stukje weg kwam me hoe langer hoe meer enigszins bekend voor. Na wat elementair denkwerk bleek dit stuk een deel te zijn van de GR57 (Angleur in Luik naar Diekirch in Luxemburg) die ik enkele jaren ervoor had gelopen. Enig verschil was de massa toeristen die toen daar die contreien frekwenteerde en dat het er nu vrij rustig was. Vandaar dat mijn déjà vu - gevoel min of meer vertroebeld werd. Prachtig stukje weg en alleen zo op stap met de vogeltjes die zich al flink laten horen, 't is gewoon zalig. Tussen de rotswanden door de Ourthe volgend die op de brede stukken blijkt stil te staan maar dan weer op de nauwe doorgangen snel stroomt en in zijn verval schuimkopjes op het oppervlakte tovert.

De Ourthe en de Aisne, de twee rivieren die charmant door het landschap slingeren en gevoed worden door honderden beekjes, kenmerken wel een heel speciaal landschap. De rotsen die over de valleien hangen geven haar een specifiek karakter. Deze landstreek slaagt er in de 3 geografische streken, de Condroz - de Famenne en de Ardennen met elkaar te laten harmoniëren. De stad Durbuy, centraal gelegen in deze natuurpracht, heeft de taak op zich genomen om deze streek te promoten en er op toe te zien dat het toerisme en de daarbijhorende commerce geen stokken in de wielen steken van een doorgedreven natuurbeleid. Ik hoop me daarin niet te vergissen.
Durbuy, het kleinste stadje ter wereld, is bijzonder pittoresk. De begrippen gastronomie en erfgoed liggen daar in de bovenste schuiven van het stadhuis. Nauwe en bochtige straatjes, stenen huizekes uit de 17de en de 18de eeuw, het voormalige Franciskanerklooster, een kasteel. Een bezoekje waard.
Met de lus in achtvorm uit te stippelen ben ik er 2 keer doorgewandeld. Een eerste keer richting Le Palange helemaal bovenaan de Ourthevallei en een tweede keer op de terugweg naar het station om er een pint te pakken. Op een luxe terraske jawel ! Terraskacheltjes, dekentjes ter beschikking van de verkleumde toeristen die kost wat kost een terrasje willen doen. Kost wat kost ? Jawadde, de prijzen zijn er behoorlijk aangedikt. 4,90€ voor een simpel Grimbergske. 'k Moet bekennen dat je er zuinig aan nipt dan. Eigenlijk smaakte deze pint helemaal niet, het je een gevoel gevend dat je eigenlijk geript wordt. Zelfs de bijgeleverde olijfjes in een sjiek potteke konden dat gevoel niet onderdrukken. Maar goed .... leven en laten leven. 
De terugweg van Durbuy naar Barvaux was even puffen. Echt in vogelvlucht een weggetje uitgestippeld zonder rekening te houden met het terrein. De oorspronkelijke 7 km waren er nog maar 3. Voor wat hoort wat ! Iets opzij van de dorpskern, sorry stadskern loopt er een in de rotswand uitgehouwen trappenpaadje helemaal naar boven. Een trappenklim van rond de 150m steil omhoog. Even puffen was toch niet te vermijden. Ook deze keer weer een prachtig panorama over het stadje. Eens boven, 3km in dalende lijn en rechtuit naar Barvaux. Je stapt rap bergaf maar geloof het of niet, het is zoveel keer meer belastend voor je corpus dan bergop. Niettemin ik heb er weeral mijn plezier aan gehad.
Ik kan er dus weeral even tegen. Volgende keer als de Ronny genezen is ga ik samen met hem en de Catsjoe eens Diest verkennen. Diest, op de scheidingslijn van de Kempen en het Hageland. Ook de moeite en in het passeren van Scherpenheuvel ..... een fotoke van 'De Ram' voor Leo, een dorpsgenoot ;-) . Nu zaterdag staat de pelgrimsmis en de pelgrimszegen in de St. Rombouts van Mechelen op het programma. Ik ben benieuwd. Ik krijg het gezelschap van Hugo, een pelgrim uit Temse die in het voorjaar vanuit Temse naar Santiago de Compostela zal stappen. Nu al een Buen Camino Hugo ! 
Ik mag zeker mijn fototoestelleke niet vergeten ....