Een kleine verkenning van de Voerstreek

Er komt maar moeizaam schot in de wandelzaak. Verleden week donderdag had ik een uitstapje gepland maar dat is in het water gevallen. Letterlijk want het was geen weer. Bakken hemelwater zeikten gestaag naar beneden. Nu nog trekt het weer op geen fluit en de voorspellingen beloven weinig fraais. Je zou haast gaan geloven dat het herfst is. De dagen zijn ondertussen al aan het korten en in dezelfde mate de vooruitzichten op iets wat men zomer mag noemen.  
Een jaarlijks uitstapje met de vrienden, dit jaar in de Voerstreek, kon dit weerkundig manco enigszins aanvullen. Organisator van dienst, de Swa, had enkele miniwandelingetjes voorzien in zijn arrangement. Het is er bij ééntje gebleven. Weeral speelde het weer de boosdoener met roet in het eten te strooien.
Jammer want de Voerstreek is een prachtig landsgedeelte. Een streek die in 't geheel niet doet vermoeden dat er enkele jaren geleden nog een bitse taalstrijd woedde die tot knokkens toe werd uitgevochten. Zet Happareke oep eu karreke en rijd er mee nor ... Gelukkig behoort dit tot nu het verleden. Honderden voorgekauwde wandelingen kleuren er de toeristische foldertjes. Netjes afgepijld en gemarkeerd met wandelknooppuntbordjes kan je er zo aan de slag gaan. Wat zou er je tegenhouden ? De dassenwandeling, de grenspadroute, de Slenaken Gulp Valleiroute en niet te vergeten de Bronnenwandeling zijn maar een grabbel uit het ruime aanbod. Deze laatste wandeling werd als de mooiste in Vlaanderen betiteld door het tv-programma Vlaanderen Vakantieland. Jammer, deze route paste niet in de Swa zijn programma. Ze was ietske te lang voor de ongeoefende benen van ons gezelschap. De Slenaken Gulp Vallei daarentegen wel en die was beslist ook als zeer mooi te beschouwen. Hop de bottienen aan en op stap. 

Gelogeerd op de camping Natuurlijk Limburg in Remersdael was het een kleine 7 km stappen tot in Slenaken, dat trouwens juist over de grens in Nederland ligt. De vrienden zouden dat met de wagen doen om het aantal kilometers een beetje beperkt te houden. De lus zelf daar in de Gulpvallei was een goeie 6 km te rekenen vanaf  't Brugske juist buiten de dorpskern. Loodgrijze wolken en af en toe zo wat mottig gedruppel waren eveneens van de partij. Dat belette niet om oog te houden voor het prachtige landschap. Golvende dalen, wijngaarden, frisgroene weidegronden, hier en daar een klimpartijtje tussen de bossen. Dat klimwerk zorgde wel voor het nodige gepuf en gehijg bij de vrienden. Ik kon het me goed inbeelden dat ze dit een beetje zouden onderschatten. Dit vraagt immers om wat oefening. Ook al waren het maar een luttele 150 hoogtemeters, het zorgde hier en daar bij de vrienden voor wat respiratoire ongemakjes. Op drie kwart van de wandeling, laten we zeggen na een goeie 4km waren de vrienden aan rust toe. Afspanning 'De Zegelskoël', de Zegelskuil in aanvaardbaar Nederlands, in Heyenrath kwam tegemoet aan het collectieve dorstgevoel ten gevolge van de 'uitputtende' wandeling. Een blonde Grimbergen smaakte voortreffelijk en liep bijgevolg vlotjes binnen.

Nog een piepklein stukje tot het startpunt en het wandelingetje zat er op. Voor de vrienden wel te verstaan. Die reden met de wagen terug. Ik verkoos de terugkeer met de benentram te maken. Op mijn eentje, en wat een genade zeg ! De impressies van het landschap op je lijf en gemoed worden eens zo intens. Je 'voelt' de omgeving in haar pracht en glorie. Niets dat je afleidt, een oogstrelend draaiboek enkel en alleen voor jou wordt er gratis doorbladerd. Enkel een paar ogen in je kop komen er aan te pas. Zelfs de wolkbreuk die me onderweg te beurt viel kon me bekoren. Bulderend gedonder boven het gitzwarte wolkendek, sloten water die van daaruit naar beneden op je lijf en leden werden gekieperd ... doorweekt tot op je onderbroek, en toch op zo'n momenten voel je dat je leeft. Een immense netjes binnen de lijntjes gekleurde regenboog aan het hemelspan, dit na afloop van de helse bui zorgde voor de epiloog aan het draaiboek. Fantastische indrukken. Verklaar me zot, daar maak ik geenszins een probleem van. Een gelukkige zot dan wel te verstaan, dat mag er gerust bijvermeld worden en desnoods nog in 't vet en met hoofdletters. 's Anderendaags, de zondag heb ik er nog in de gauwte een klein toerke aangebreid samen met Fientje, den hond van de Frans, de Frans zelf en twee vriendinnen. Op 't gemakske door de frisgeregende bossen.
Gans het gebied in de Voerstreek is rijkelijk voorzien aan hotels, B&B's, kamers, châlets en ga zo maar verder. Ik vermoed dat de horeca dit jaar een zwart seizoen tegemoet gaat en reeds nu al tegen de rode cijfers aankijkt. De Swa zijn schema kon vanwege het mindere weer maar jammer genoeg voor de helft afgewerkt worden. 't Is echt zonde van zijn voorbereidend werk. Een partijtje boerengolf, een bezoek aan het Drielandenpunt, een tweede toeristische wandeling in Holset .... allemaal moeten cancellen vanwege het regenweer. Toch bleef er nog genoeg te doen. Een ritje met de huifkar getrokken door een overjaarse tractor, een bezoekje aan het Hijgend Hert dat er zich op beroemd de enige berghut van Nederland te zijn, een bezoekje aan de interregionale markt in Aubel, een pintje ergens onderweg, een bbq in de 'Zotte Lambiek' voorafgegaan door een bierproeverij, af en toe een kubb-spelleke, de match tegen Hongarije op de tv van de campingherberg .... 't Was geslaagd. De Swa heeft dat piekfijn ineengestoken. Een hele opdracht als je het me vraagt. Begin er maar eens aan om een 3-daags scenario ineen te knutselen naar maat en wens van een 22 koppige bende of is 22 koppen tellende bende misschien een juistere omschrijving ?