2/4 Escapardenne / Troisvierges - Houffalize

Zo, de eerste dag zat er helemaal op. En na een nachtje slapen als een roos in mijn tentje, lag er weeral een nieuwe dag in 't verschiet. De Catsjoe, de Ronny had haar begot hare pyjama aangedaan voor de nachtelijke kou, kwam me met veel enthousiasme wakker maken met ontelbare likjes. Een braaf beest is het ! Goed geslapen, dat wel, maar een beetje stijf aan de voeten. De ervaring heeft me ondertussen geleerd dat dit na 50 stappen stilletjes over gaat. Een douchke was al aan de vooravond genomen dus restte er enkel nog op te kramen. Tent dus bijeengevouwen en rugzak gemaakt.

Rond een uur of 9 zouden we kunnen ontbijten aan het campingonthaal en rond 10 uur kon er opgekrast worden. Zo een paar chokoladecroissantjes en een kommeke koffie 's morgens vroeg aan een tafeltje buiten in de natuur smaakt toch helemaal anders dan thuis aan een keukentafel vind ik. Een zalige start.
Bij het verlaten van de camping moesten we het houten poortje, typerend voor de Eisleck trail, onderdoor waarna er weer helemaal naar omhoog diende geklommen te worden. De toon was onmiddellijk gezet. En dat met 28 km in het vooruitzicht aan 2,5 km/u. Het doel was de paalcamping van Les Bois Blancs te bereiken. Deze ligt een 3-tal km voor Houffalize. Opnieuw een prachtige wandeling met veel hoogteverschillen. Absolute stilte op de hoogten waar je betoverende panorama's kreeg voorgeschoteld. Indrukwekkende sparrenwouden met kaarsrechte stammen loodrecht op de steile flanken zo ver je kon zien. In de onderweg gepasseerde schaarse gehuchtjes hoorde je dan weer steevast de machines van de houtvesters. Bomen vellen en verzagen, stronken klieven ... de doordringende geur van verbrande 2-takt uit de kettingzagen vermengd met de hars van de boomstronken. Heel herkenbaar die reuk.

De landsgrens werd bereikt. We zaten terug in België. Een beetje een teleurstelling werd opgelopen omdat het pad er ineens erg onderkomen bijlag. Juist over de grens, nog geen 100 meter erover, liep het pad tussen 2 weilanden. De boer had er een diepe voor in geploegd voor de afwatering. Een schande. Nog wat verder liep het pad langs het kanaal van Bernistap. Een klein restje kanaal en tegelijkertijd een stuk nostalgie in de waterbouwkunde. Het resterende stukje kanaal getuigt van een ambitieus project dat de Maas met de Moezel moest verbinden ten tijde van het ontstaan van België. Een waanzinnig en duur project was het om een kanaal te trekken dwars door de Ardennen tussen 2 superieure waterbassins. Vanuit Luik (aan de Maas) moesten paarden de schuiten stroomopwaarts trekken over een aan te leggen oeverpad langs een gedeeltelijk te kanaliseren Ourthe. In de buurt van Houffalize diende er een nieuw kanaal aangelegd te worden naar de waterscheidingslijn toe. Aan de andere kant van de waterscheidingslijn werd er aansluiting gezocht met de Moezel te Wasserbillig via een gekanaliseerde Trëtterbach, Woltz - Clerve en Sûre. Om het plan te realiseren zou het kanaal vanaf de Maas te Luik een hoogteverschil moeten overwinnen van 400 meter om aan de andere kant van de lijn dan weer 300 meter te dalen tot de Moezelvallei. Het lijkt een krankzinnig project, om het te realiseren werden maar liefst 215 sluizen in het plan voorzien !
Het is echter nooit helemaal afgeraakt. Deels door de komst van de trein, deels de politiek instabiele toestand bij het ontstaan van ons landje.
Het stukje kanaal dat we doorliepen was voorzien van een woest stukje natuur op haar oevers. Hoog opgeschoten onkruid, netels en doornstruiken overwoekerden het pad.  Een bordje aan de ingang verwittigde voor een gevaarlijk pad. 't Viel nog mee. We hebben zelfs nog een beverdam kunnen spotten onderweg en zijn er heelhuids buitengeraakt.

Onderweg kwamen we een houtvester tegen die in zijn stiel nog beroep deed op Ardeense paarden. De man was zo vriendelijk om een woordje uitleg te verschaffen. Met veel trots deed hij de laadklep open van z'n trailer waar zijn 2 knollen inzaten. 'Des Ardennais' verduidelijkte hij. Ik kon alleen maar hun kont zien maar het waren duidelijk ferme beesten. Deze paarden worden gebruikt om de gevelde bomen uit het bos te trekken. Ze brengen in tegenstelling tot tractoren geen schade toe aan de bodem. Bovendien zijn ze beresterk. Speciaal gekweekt voor deze job getuigde onze brave man. Zacht karakter, heel gehoorzaam aan de leidsels en ze kunnen hun immense kracht beter doseren. Een Brabander is hiervoor helemaal niet geschikt. Die trekken ineens alles kapot omdat ze moeilijker kunnen doseren. Prachtige dieren zijn het !
De paalcamping zijn we voorbijgelopen en we hebben een nettere camping iets voorbij Houffalize opgezocht. Mijn pijp was uit. Die van de Ronny eveneens. De Catsjoe had precies nog wat overschot. Een goeie pint op terras was verdiend. 't Werden er een stuk of 4 denk ik. Zo groot was de dorst, je moet niet vragen ! Daarna tentje zetten, douchke nemen en wat eten maken. Pasta met zalm, pikante saus, preistukjes, een vedetje en een glazeke wijn ... De Ronny kan goed koken. Ongelooflijk hoe je met schijnbaar oncombineerbare ingrediënten toch iets lekker kunt toveren. Tot slot nog indommelen onder de sterrenhemel. 't Kan niet simpeler zijn 't leven denk ik dan ....