Nog een laatste wandelingetje met enkelen van de stapmaten moest er dit jaar in extremis nog bijkunnen. De Marc en den Hugo tekenden alvast met present in de aanwezigheidslijst. De Ronny sukkelt een beetje met een kwetsuur aan de kuiten en onzen Angelo een beetje met een nijpend tekort aan verlofdagen.
De geplogendheden rond Kerst en Nieuwjaar zorgen elk jaar toch wel weer voor een overhoop aan geloop en begankenis waar je onbewust mee in opgaat. Niet dat het echt stoort, het zijn best wel gezellige dagen, maar ik denk niet de enige te zijn die content zal zijn als dit weeral achter de rug is. Niettemin is een wandelingetje tussen Kerst en Nieuwjaar toch nog mooi meegenomen. Even het hoofd wat luchten en de benen wat strekken is heilzaam voor lijf en leden. Op de agenda stond een keurig lusje langs de randen van Hever, Rijmenam, Bonheiden en over Muizen dan terug naar Hever. Een regio die me ooit iets minder aansprak aangezien ze aansluit aan het Mechels Broek. Ik herinnerde me dat bij een eerder bezoek heel dat Broek me maar een verwaarloosde indruk opleverde. Maar ik heb het er toch maar op gewaagd en het viel ontzettend goed mee.
Om halfelf stapten we af in Hever Station. Rondom dit stationneke stond er weinig bebouwing en al vlug zaten we volop in de natuur. 't Is te zeggen aan de oevers van de Dijle. Heel rustig kabbelende rivier, geen beroepsvaart, naar vis duikelende aalscholvers, ook geen mens in 't rond te bespeuren laat staan de vlammende pedelecs en mountainbikes op het jaagpad. En zo ging het een 2-tal kilometertjes verder tot aan het Pikhakendonk wandelpad dat terug richting spoorweg liep door een bos zonder naam. Ik vermoed dat dit het Donkbos moet geweest zijn. Bordjes spreken dan weer van de pimpernelgraslanden. Het pimpernelblauwtje, een vlinder, legt alleen haar eitjes op de grote pimpernel. De rupsen vreten deze bloemen op en worden dan door mieren naar hun nest gesleept waar ze een zoete vloeistof afscheiden. Snoep voor de mieren. Een knap voorbeeldje van mutualisme. Verder veel glibberige wegen in een drassig gebied dat kriskras doorkruist wordt met grachten en beken. Ook een ideale biotoop voor de waterdraak (kamsalamander) die enkel overleeft in visvrije poelen. Van hieruit ging het terug naar de Dijle. Blijkbaar wordt deze rivier erg naar waarde geschat door haar oeverbewoners. Haar wordt lof bezongen in levensgrote muurgedichten langs de oever. We zaten begot al in Rijmenam !
De Marc had rijstvlaaikes bij en Glühwein. Op een bankske aan de Dijle-oever werd die kerstwijn vakkundig opgewarmd met zijn brandertje. Als aperitiefje smaakt dat wel bij een fris weertje. Knap initiatief van onze Marc.
Boeh, wat merk je toch een streekgebonden verschil aan vriendelijkheid onder de mensen aan. Waar ook ten lande op een bankje neergezeten wensen we voorbijgangers steevast een goeidag. Zo verging het ook op dit bankje in het Mechelse. Tot onze verbazing liep zowat iedereen in zichzelf gekeerd doende alsof het hen een bovennatuurlijke inspanning zou kosten om zelfs maar even terug te knikken. Toch merkwaardig en tegelijkertijd zo zielig ! Het kost je immers niks. Maar ik had het kunnen weten ! Mijn beroepsloopbaan ben ik in het Mechelse begonnen en toen viel het me al op dat er zoveel stuurse mensen rondliepen. Niet gekend, niet bemind was toen al mijn indruk. Uitzonderingen niet te na gesproken want fijne collega's liepen daar ook rond !
De boterhammetjes kregen ook hun bestemming op dat bankje en weldra konden we verder stappen richting Bonheiden dwars door het natuurgebied Mispeldonk. Een ruig en met grachten dooraderd natuurgebied dat begraasd wordt door Galloway runderen. Er staan er honderden mooi verspreid over verschillende percelen en zorgen al grazend voor het herstel van de natuurlijke vegetatie. Deze taaie beesten, afkomstig uit de Schotse Highlands, gedijen in gure weersomstandigheden en zijn niet zo kieskeurig als onze koeien. Ze trimmen keurig de weilanden. Het volgen van de Boeimeerbeek in het Mispeldonk leverde een prachtig stukje wandeling op. Deze beek kreeg haar natuurlijke loop weer omdat ingrepen aan haar loop beperkt bleven. Nu schuurt ze weer de bochten uit waardoor zandbanken en steile oeverwanden ontstaan en bijgevolg het oorspronkelijke beekprofiel hersteld wordt. Het is er een ideale biotoop voor het ijsvogeltje.
De Marc kreeg er zowaar een stapmaat bij aan deze beek. Geen ijsvogeltje maar een heus kieken dat mooi naast hem meeliep. Moest het nu een Mechelse koekoek geweest zijn, dan had die misschien wel eens kunnen verhuisd hebben van de beek naar een feestelijk telloorke op oudejaarsavond.
In de rand van Bonheiden liepen we een 3 tal kilometertjes over verharde weg richting het Mechels broek. Niet erg, er was nauwelijks verkeer. In de verte tekenden de contouren van Mechelens' Sint Romboutskathedraal zich al grauw en grijs af aan de skyline. Het deed me er opeens aan denken dat ik er binnen enkele maanden weer passeer voor onze gezamenlijke pelgrimszegen.
Ik, de Ronny en den Hugo. Els gaat misschien ook mee. Zij gaat de La Plata fietsen. Den Hugo die eerst zinnens was vanaf half mei La Voie du Piémont Pyrénées te stappen breit er in de gauwte nog een stukje van 800 km bij. De Camino Frances was hem te verleidelijk om het Pyreneënavontuur in St. Jean Pied de Port al te beëindigen. De Ronny stapt de La Plata en ik de Portuguèse ... 4 Sint Jacobsschelpen vallen er binnenkort weer te oogsten !
Ik had ook nog een fleske glühwein bij. Ik was het bijna vergeten. Even op de klok gekeken of het nog de moeite loonde dit te kraken vooraleer het vallen van de avond ons zou verrassen. Geen probleem zo bleek, dat liep nog heel zoetekes binnen. Net zoals het verloop van ons wandelingetje. Rustig en bedaard stapplezier. Veel stille momenten tijdens het tripje wat enigszins te verklaren viel vanwege de Ronny zijn afwezigheid. Die zorgt wel steeds voor wat animo tijdens het stappen. Het parcours leende zich vandaag niet tot een pintstop en het is toch daar waar de plezantste verhalen hun beslag krijgen. Een vrij keurige dag dus zonder een kroegbezoekje en daarbijhorende tripeltjes. De Horeca heeft aan ons niets verdiend deze keer.
Eens het Mechels Broek voorbij waren we nog maar een boogscheut verwijderd van Hever Station. Nog even langs Muizen en we konden weeral naar huis na een zeer mooie trip. Zelfs het weer werd een onverwacht kado. Met amper 6 uur zonneschijn voor de ganse maand december tot nu toe opgemeten in Ukkel, werden we getrakteerd op een stralende dag. En nu vooruit dan maar, het jaareinde tegemoet.
Aan alle blogbezoekers en hun dierbaren wens ik een fijne jaarwisseling.
Ik geef al meteen de aanzet met wat doedelzakgeblaas ! 🎶🎵🎶
