Een minisneeuwtrippeke in Haasdonk

Kijk eens naar omhoog en kijk de lucht is grijs en zit vol vlokken.

'k Wou dat dit kon blijven duren, dat het nooit meer zou stoppen.

'k Voel me zo gelukkig in de eerste sneeuw.

'k Voel me zo gelukkig in de eerste sneeuw.

                                                                                                                                                                                                Jan De Wilde

Wow, er is vandaag een serieus pak sneeuw uit de lucht gevallen. Dat was weeral enkele jaren geleden dat het Kindeke Jezus zijn beddeke nog eens had uitgeschud. Alles wit bijgevolg en dat zorgt voor het ultieme contrast in de seizoenen.  Het moet gesneeuwd hebben om van een winter te kunnen spreken. Seizoenen moeten herkenbaar zijn. Althans zo oordeel ik erover. Langs de andere kant brengt zo'n weer nu ook weeral niet iedereen in een feeststemming. Daar hoeft geen tekeningetje bij gemaakt te worden. Verkeersellende, valpartijen, schuifpartijen, oude mensen die geïmmobiliseerd raken ... een pak miserie voor velen. Kinderen daarentegen beleven dan weer de tijd van hun leven. Sneeuwbalgevechten, ijsbaantjes maken op de speelplaats, voze oren, blozende kaakskes, tintelende pollen, blauwe lippen ... waar is de tijd heen ? En, tussen haakjes vermeld : Dat allemaal nog in een korte broek ! Maar goed, de kinderen hebben zich zondag dan toch nog eens op een ouderwetse manier kunnen amuseren.

En natuurlijk, je kan dat mooie sneeuwtapijt van achter je venster bewonderen, tenminste als je op het platteland woont, maar met even een wandelingetje in de natuur te maken krijg je iets meer voeling met het seizoen. 
Muts op, bottienen aan en op weg voor een klein toerke en wat kiekjes in het dorp en aan het fort. De voetpaden en paadjes lagen er nog maagdelijk wit bij. Hier en daar zag je in een voortuintje een sneeuwman. Weliswaar reeds in staat van ontbinding want gisteren trad er na de flinke sneeuwval van in de morgen dooi op in de namiddag. Sneeuwvrouwen waren er niet te bespeuren. De emancipatie is hen voorbijgelopen. 

Toch is het wat moeilijk stappen in de sneeuw. Te vergelijken een beetje met stappen in het mulle zand. Sneeuw knispert en kraakt onder je voeten. De sporen van de ribbeltjes onder je schoeisel staan mooi afgelijnd in de witte vacht. Toch zou het mijns inziens overdreven zijn om met langlaufski's of sneeuwschoenen uit te pakken. Laat staan een span met sledehonden. Maar je komt ze soms toch tegen die plattelandschapslanglaufers. 't Heeft eigenlijk geen zicht. 

Plezant wandelen. Af en toe een gure windstoot die een lading sneeuwvlokken in je gezicht blaast. De muts nog wat verder over de oren trekken en vooruit maar want het leven rondom je vertraagt zienderogen. De weinige auto's die je in de verte ziet rijden doen dat stapvoets. Automobilisten hebben nu andere zorgen rond hun oren.  Ik niet, klinkt wat egoïstisch maar het is zo. Even een frisse neus halen en onderweg wat fotootjes trekken van het betoverende landschap. Dat was voor mij aan de dagorde.  Ik hou het kort, ik moet nog met de sneeuwschop aan de gang. Donderdag trekken we er nog eens op uit. De Ronny en den Hugo hebben zich al aangemeld. Ik moet nog een passend toerke zoeken  rekening houdend met een eventuele klimatologische haar in de spreekwoordelijke boter. 

 

13950 Created with flickr slideshow.