14 dagen is het ondertussen geleden dat ik mijn bottienen nog eens heb aangetrokken. Het was verleden week dan ook een heel bewogen week met de geboorte van m'n kleindochtertje Leonietje. Daarvoor liet ik pak en zak op het schab liggen. Het voorrecht om nog eens grootvader te worden van een schattige en gezonde kleindochter is dan ook geen alledaags evenement. Ik weet weeral waarvoor te stappen daar in Portugal binnenkort. De datum voor het vertrek komt langzaamaan dichter bij. Nog een goeie 3 weken en stappen maar !
Deze week ben ik er alleen op uitgetrokken. Voor de Ronny was het iets te warm, den Hugo had op woensdag al een trip naar Tongeren gemaakt met het Santiagogenootschap en de Marc en Michel hadden jammer genoeg een sterfgeval in de naaste familie te betreuren. Ik ben naar de 'Zee van Oostende' getrokken. Gemakkelijke treinrit zonder overstap en na een anderhalf uurtje sta je middenin het vakantiegedruis. Vele ééndagjestoeristen dachten daar ook zo over en in dichte drommen dweilden ze van het perron naar buiten. Na een met airco gekoeld treinreisje sloeg de warmte ongenadig rond je lijf daar op dat perron.
Prima keuze om met de trein naar de kust te sporen. Ik schat dat je er met de auto langer over doet. Reken maar de files op de autoweg, het zoeken van een geschikt parkeerplaatsje en je komt er niet meer mee rond op een anderhalf uurtje.
Een toertje van een dikke 20km in het noordoosten van onze badstad werd m'n opzet. In plaats van richting stadscentrum te tenen verkoos ik om het veerbootje van de west naar de oostkaai te nemen. Ook hier aan het pontje stonden de toeristen in het rijtje te wachten om over te zetten. Het veerbootje, er zijn er 2, vaarde constant op en af dus dat ging zeer vlot vooruit. Verder zou het traceetje me naar de strekdam met haar vuurtorens brengen, een stukje wandeldijk, een stukje pad door het duinzand, een stukje verhard duinpad tot aan het naaktstrand en van hieruit het hinterland in.
Maar laat me eerst maar eens afmonsteren van het veerpontje de 'Roger Raveel'. Het was op de middag en de zon was al danig in de weer daarboven. Het zeebriesje zorgde voor wat verkoeling. Ook de eerste kilometertjes langs de wandeldijk waren best te pruimen kwa hitte. Een bezoekje aan het monument van de HMS Vindictive kon ik niet overslaan. De boeg van dit schip staat er aan het begin van de strekdam ten toon. In WO I trachtte dit Britse schip de havengeul van Oostende te blokkeren voor de Duitse U boten. Het werd echter door den Duits tot zinken gebracht. Het monument tracht dit bij de mensen in herinnering te brengen. Een bezoekje aan het Fort Napoleon iets verderop beperkte zich tot de vaststelling dat het er nog stond. De toegangsprijs zijnde 8 euro voor 5 minuutjes rondleiding vond ik wat overdreven. Een redelijk mooi stukje wandeldijk volgde na deze strekdam en dat fort. Zo een kilometertje verder merkte ik een tegeltje op met de vermelding 32.5 km. Zou dit het middelpunt kunnen geweest zijn van onze kustlijn ? Ik zag nergens een vermelding staan. Ik heb me er in de schaduw van die betonmuur op mijn kont gezet om mijn boterhammekes aan te spreken. Deze muur die de wandeldijk flankeert moet volgens mij onderdeel geweest zijn van de Atlantic Wall. Achter deze muur zie je nog de restanten van immense bunkercomplexen staan. Half verzonken in de duinen, de laatste getuigen van een verschrikkelijke periode. De prikkeldraad eromheen schenken je vermoeden nog wat meer waarheidsgehalte.
Daarna volgde er een stukje duinpad. Dat was moeilijk stappen en met de hoge duinen was ook het zeebriesje weg. Dat was even vermoeiend maar na een 2-tal kilometertjes gebagger veranderde dit duinenpad in een keurig aangelegde wandelweg. Eveneens tussen de metershoge duinen. Erg mooi dat duinenlandschap en op het gras na dat er verdord bij lag was de duinvegetatie nog volledig intact. Opvallend weinig mensen ben ik daar in die duinen tegengekomen. Op een 4-koppig gezelschap uit Antwerpen en een naaktbader na was ik er alleen. Dat gezelschap zat er op een bankje en trachtte een selfie te maken van hun groepje. Ik kwam eraan en werd gevraagd om dit even voor hen te regelen. 'Amaai, wemme sjoans. Iene die dadons toal sprekt - wilde ga ons geviere is efkes trekke ? Iere, oep dees knoppeke mutte daawe '. Voilà sinjoren, graag gedaan en hier hebben jullie 2 kiekjes die niet zouden misstaan in een brochure van de één of andere bank waarin het pensioensparen wordt gepromoot ! Ze waren ermee content.
Vanmorgen hoorde ik in het radio 2 programma over een kunstwerk genaamd 'Plastic Nightmare' dat in Bredene staat opgesteld. Het is een tunnel gemaakt met het zwerfplastic dat op de stranden door toeristen wordt achtergelaten. Het wordt hoog tijd dat de mensen dit ernstig beginnen te nemen. Het wou lukken dat ik daar per toeval tegenaan en er ook onderdoor liep. Het sprak echt tot de verbeelding. Deze tunnel staat pal aan de toegangsweg naar het naaktstrand. Daar draaide ik het binnenland in op zoek naar een frisse pint. Daar moest ik niet lang naar zoeken. Het werden er 2, ééntje voor de dorst, het volgende voor de goesting. Fris gekoeld smaakten ze voortreffelijk. Verdorie wat was het warm in die verzengende hitte. Die 2 pinten kwamen net op tijd.
Nog een beetje stappen nu. Richting de Grasduinen. Dit groots campingdorp/recreatiepark in Bredene biedt een wandelnetwerk van met brede hagen afgeschermde gaanpaadjes. Het is een verborgen juweeltje, als alternatief bij minder mooi weer. Er is een mountainbike parcours, fit-o-meter, mooie speeltuin, een grote (vis)vijver, tennisvelden, minivoetbal, pingpongtafels. Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die voor zo een vakantieformule kiezen. Maar als ik over de hagen heen kijk zie ik net beelden vergelijkbaar met deze uit de vluchtelingenkampen in Jordanië. De éne caravan staat naast de andere. Met duizenden. Misschien 20 vierkante metertjes privacy er rond. Nee dankjewel maar ik wens hen veel 'spass' toe. Veel Duitsers die daar hokken.
Voila, dat hebben we ook weeral gezien. Met een ommetje over de kluppelpaadjes van het Vicognepark trok ik naar de spuikom. Het einde van het staptoertje kwam stilaan in zicht. Verdorie rond 5 uur al en nog behoorlijk heet. 30°C en rond de spuikom geen veegje schaduw te bespeuren. De spuikom bevindt zich in het oostelijk deel van de stad Oostende. De spuikom vormt voor heel wat kustbewoners en toeristen een belangrijke plaats voor watersportrecreatie, zoals vissen, zeilen, duiken, surfen… De bodem van de Spuikom herbergt een rijke fauna die slechts fragmentarisch is gekend. Een telling van het visbestand leverde vooral veel paling op, maar ook soorten als brakwatergrondel, dikkopje, steenbolk, sprot, pladijs, zeebaars en puitaal. De visrijkdom van het gebied, in combinatie met zijn ligging aan de kust en de weelde aan bodemorganismen, trekt op zijn beurt veel vogels aan. Het is één van de beste waarnemingsplaatsen in Vlaanderen voor duikers en futen. Maar er is een kaper op de kust. In de afgelopen jaren heeft de Japanse oester (Crassostrea gigas) de Spuikom in Oostende gekoloniseerd en hebben er zich verschillende grote oesterriffen ontwikkeld. De talrijke aanwezigheid van de oesters veroorzaken heel wat verwondingen bij watersporters die in contact komen met de vlijmscherpe schelpranden. Ook vormen deze Japanse oesters een belangrijke concurrent voor het aanwezige voedsel voor de geteelde oesters. De dominantie van de Japanse oester zal indien niet wordt ingegrepen het lokale ecosysteem verstoren. Tevens zorgt ze voor ernstige overlast op harde structuren zoals sluizen en pontons. Tja, en dat nu we eindelijk eens fier konden zijn op onze 'Ostendaise', de oester van eigen bodem. 't Zal niet lang meer duren 😦.
De spuikom zat er op. Ik was even benieuwd hoe het met de marinekazerne Bootsman Jonsen was gesteld. 44 jaar geleden heb ik daar enkele maanden mijn militaire dienst doorgebracht. Er schoot niet veel meer van over. Athans van de legerkwartieren niet. Platgelegd, zo zag ik op een luchtfoto van Google Earth. Wel is het nu een overkoepelend opleidingscentrum in de ontmijningsleer voor Nederlandse en Belgische militairen geworden. Ik had mijn kodakske in aanslag aan de poort. Komt daar ineens ne matroos - RP - regimentspolitie, uit zijn wachtkotje gelopen en roept me toe dat er geen foto's mochten gemaakt worden. En ik mocht zeker geen stap meer verder zetten. Waarschijnlijk riskeerde ik het vuurpeloton en zeker nu omdat ik op Google Afbeeldingen een hele resem foto's heb gevonden die er werden aangeboden en die ik voor de fun hierboven publiceer 😀😀😀. Te laat maat maar m'n fotootje staat er al op. Allez, die jongen volbracht zijn opgelegde taak naar behoren, daar niet van, maar op Google Earth kan je van sommige van deze gebouwen zelfs zien wat voor brieven er in de brievenbus steken. Volgens onze brave beroepsmilitair stond er op het hek duidelijk een verbodsplaat met fototoestel gemonteerd. Daarin had hij gelijk, maar ik had deze helemaal niet opgemerkt. Ik wou zelfs nog even discussiëren dat een verbod maar ingaat na het verbodsbord en niet ervoor. Dus voorbij het hek. Maar wat zou het opgebracht hebben ? Een beetje muggenzifterij mijnentwege versus de bekrompenheid van militaire regeltjes en de aan paranoïa grenzende gedachtenkronkels van het leger. Deze laatste vaststellingen, inclusief getrokken conclusies, met waarschijnlijk een levenslange houdbaarheidsdatum staan nog steeds in m'n geheugen gebeiteld. En dit van toen ik nog milicien was. Zelfs er nog voor ! Al in het Klein Kasteeltje tijdens je 3 dagen kreeg je een voorproefje. Met heel veel overtuiging declameerde 'een 3-latter' daar de krijgswetten voor een publiek van 18-jarigen. 'Bla bla bla .... dood met de kogel ... Dit of dat ... dood met de kogel ... enzovoort !'. Deze toestanden zijn al lang niet meer van deze tijd maar volgens mij beslist toch nog aktueel wanneer het op doctrine aankomt. Nicht raisonnieren und nur marschieren. Punt aan de regel. Destijds zongen we daar dan ook uit volle borst : "Et on s'en fout de la commandature ... et on s'en fout, des m ... ", de rest is echt niet geschikt voor publicatie. Er zaten veel Walen in mijn compagnie en aan boord van de mijnenvegers, vandaar de taal van Molière in de gezangen. Dit liedje kwam spontaan in me op daar aan die kazernepoort. Ik stelde nog voor om het fotootje te wissen maar dat hoefde niet meer. Oh ja, ik kreeg wel uitleg over de gebouwen en de plaatsen die in al die verstreken jaren verdwenen waren. Ik begon nu echt compassie te krijgen met onze brave Schwejk aangezien hij bij deze hitte in full battledress het land moest verdedigen aan dat wachtlokaal. En dit tegen fotootjesmakende burgers 😀 !!! Hou je goed beste, bedankt voor de uitleg en tot ziens ! Ik hield het voor bekeken daar aan dat wachtlokaal. Salut ABL, ik was de piste in.
Nog wat verder gestapt richting stadskern voor een laatste pintje alvorens naar huis te sporen. Ja daar op een terrasje aan de Sint Petrus en Pauluskerk heb ik toch weeral kennis gemaakt met een koppeltje Duitse toeristen, Tony en Angelika. Tony wist onze Westmalle te waarderen terwijl Angelika een Hoegaerden Rosé apprecieerde. Toffe babbel gehad, ik hield het op een blonde Leffe. Ze logeerden in Gent en deden zo daguitstapjes met de auto. Oostende stond vandaag op hun programma, Antwerpen hadden ze eerder al verkend. Er restte hen nog 1 dag. Mijn suggestie om Brugge eens te verkennen was welkom. Ze wisten niet dat Brugge het Venetië van het Noorden en bijgevolg een toeristische trekpleister was. Het is merkwaardig dat je je in het Engels moet uitdrukken met mensen uit je buurland wier taal op taalkundig gebied zo verwant is aan het Nederlands. Vandaag lopen ze dus in Brugge rond. Voor mij was het tijd om naar de statie te gaan. De dag zat er op. Als je je vermaakt dan vliegt de tijd vooruit.
Voila, dat hebben we ook weeral gezien. Met een ommetje over de kluppelpaadjes van het Vicognepark trok ik naar de spuikom. Het einde van het staptoertje kwam stilaan in zicht. Verdorie rond 5 uur al en nog behoorlijk heet. 30°C en rond de spuikom geen veegje schaduw te bespeuren. De spuikom bevindt zich in het oostelijk deel van de stad Oostende. De spuikom vormt voor heel wat kustbewoners en toeristen een belangrijke plaats voor watersportrecreatie, zoals vissen, zeilen, duiken, surfen… De bodem van de Spuikom herbergt een rijke fauna die slechts fragmentarisch is gekend. Een telling van het visbestand leverde vooral veel paling op, maar ook soorten als brakwatergrondel, dikkopje, steenbolk, sprot, pladijs, zeebaars en puitaal. De visrijkdom van het gebied, in combinatie met zijn ligging aan de kust en de weelde aan bodemorganismen, trekt op zijn beurt veel vogels aan. Het is één van de beste waarnemingsplaatsen in Vlaanderen voor duikers en futen. Maar er is een kaper op de kust. In de afgelopen jaren heeft de Japanse oester (Crassostrea gigas) de Spuikom in Oostende gekoloniseerd en hebben er zich verschillende grote oesterriffen ontwikkeld. De talrijke aanwezigheid van de oesters veroorzaken heel wat verwondingen bij watersporters die in contact komen met de vlijmscherpe schelpranden. Ook vormen deze Japanse oesters een belangrijke concurrent voor het aanwezige voedsel voor de geteelde oesters. De dominantie van de Japanse oester zal indien niet wordt ingegrepen het lokale ecosysteem verstoren. Tevens zorgt ze voor ernstige overlast op harde structuren zoals sluizen en pontons. Tja, en dat nu we eindelijk eens fier konden zijn op onze 'Ostendaise', de oester van eigen bodem. 't Zal niet lang meer duren 😦.
De spuikom zat er op. Ik was even benieuwd hoe het met de marinekazerne Bootsman Jonsen was gesteld. 44 jaar geleden heb ik daar enkele maanden mijn militaire dienst doorgebracht. Er schoot niet veel meer van over. Athans van de legerkwartieren niet. Platgelegd, zo zag ik op een luchtfoto van Google Earth. Wel is het nu een overkoepelend opleidingscentrum in de ontmijningsleer voor Nederlandse en Belgische militairen geworden. Ik had mijn kodakske in aanslag aan de poort. Komt daar ineens ne matroos - RP - regimentspolitie, uit zijn wachtkotje gelopen en roept me toe dat er geen foto's mochten gemaakt worden. En ik mocht zeker geen stap meer verder zetten. Waarschijnlijk riskeerde ik het vuurpeloton en zeker nu omdat ik op Google Afbeeldingen een hele resem foto's heb gevonden die er werden aangeboden en die ik voor de fun hierboven publiceer 😀😀😀. Te laat maat maar m'n fotootje staat er al op. Allez, die jongen volbracht zijn opgelegde taak naar behoren, daar niet van, maar op Google Earth kan je van sommige van deze gebouwen zelfs zien wat voor brieven er in de brievenbus steken. Volgens onze brave beroepsmilitair stond er op het hek duidelijk een verbodsplaat met fototoestel gemonteerd. Daarin had hij gelijk, maar ik had deze helemaal niet opgemerkt. Ik wou zelfs nog even discussiëren dat een verbod maar ingaat na het verbodsbord en niet ervoor. Dus voorbij het hek. Maar wat zou het opgebracht hebben ? Een beetje muggenzifterij mijnentwege versus de bekrompenheid van militaire regeltjes en de aan paranoïa grenzende gedachtenkronkels van het leger. Deze laatste vaststellingen, inclusief getrokken conclusies, met waarschijnlijk een levenslange houdbaarheidsdatum staan nog steeds in m'n geheugen gebeiteld. En dit van toen ik nog milicien was. Zelfs er nog voor ! Al in het Klein Kasteeltje tijdens je 3 dagen kreeg je een voorproefje. Met heel veel overtuiging declameerde 'een 3-latter' daar de krijgswetten voor een publiek van 18-jarigen. 'Bla bla bla .... dood met de kogel ... Dit of dat ... dood met de kogel ... enzovoort !'. Deze toestanden zijn al lang niet meer van deze tijd maar volgens mij beslist toch nog aktueel wanneer het op doctrine aankomt. Nicht raisonnieren und nur marschieren. Punt aan de regel. Destijds zongen we daar dan ook uit volle borst : "Et on s'en fout de la commandature ... et on s'en fout, des m ... ", de rest is echt niet geschikt voor publicatie. Er zaten veel Walen in mijn compagnie en aan boord van de mijnenvegers, vandaar de taal van Molière in de gezangen. Dit liedje kwam spontaan in me op daar aan die kazernepoort. Ik stelde nog voor om het fotootje te wissen maar dat hoefde niet meer. Oh ja, ik kreeg wel uitleg over de gebouwen en de plaatsen die in al die verstreken jaren verdwenen waren. Ik begon nu echt compassie te krijgen met onze brave Schwejk aangezien hij bij deze hitte in full battledress het land moest verdedigen aan dat wachtlokaal. En dit tegen fotootjesmakende burgers 😀 !!! Hou je goed beste, bedankt voor de uitleg en tot ziens ! Ik hield het voor bekeken daar aan dat wachtlokaal. Salut ABL, ik was de piste in. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Plaats een reactie als je wil.