Voor ons gevieren gold de afspraak dat we zouden samenkomen in Berchem Station. We hadden nog even de tijd met de aansluiting waardoor ik en den Hugo in de vertrekhal in de rij stonden voor een kommeke koffie. Min of meer in onze nabijheid stond nog een stapper die aan de achterkant de looks vertoonde van onze Marc. Daar kwam de Ronny en de Catsjoe al groetend aan. Het koste deze dubbelganger-stapper, die met z'n rug naar de Ronny stond, een forse amicale klop op de schouders. 'En hier is de Marc zie !' Deze begroeting ondertitelde de mep die daarop volgde. De mens ocharme verschoot zich een verschot van 't verschieten. Het pijnlijke misverstand leidde gelukkigerwijs niet tot een duel op leven en dood maar tot een nadere kennismaking. De handschoen werd niet geworpen en nog minder opgeraapt want de voorkeur van deze onfortuinlijke doch sympathieke man ging eerder naar een toerke stappen in Limburg. Daar had hij rendez-vous gemaakt met z'n dochter. Een wijs initiatief. Meer en meer mensen ontdekken de heilzame invloed van de wandelsport op het lijf en de geest. We wensten elkaar zoals de beleefdheid het vereist nog een fijne dag toe.
De Marc stond al op het perron en daar kwam inmiddels ook onze trein aan. Sporen tot in Turnhout was de boodschap en daarna met een bus van De Lijn naar Baarle Nassau/Hertog. De Ronny wou per fors een biljet bemachtigen via de app van de lijn. Het leverde hem een dozijn rode boebelen in zijn nek op ! Na het tonen van enkele schermen van z'n I-phone die z'n betaalpogingen moesten staven, wist de chauffeur het zelf amper of zijn biljet nu al dan niet geldig was. Leve ons mobiliteitsbeleid : 4 man, 4 verschillende vervoerstarieven voor een zelfde traject ! Hugo een mobibkaart, ik een smsticket aan 2,65€, de Marc bezat nog een rittenkaart. 1,5€ zou dit hem kosten en de Ronny met zijn M-ticket iets van een 1,8€. Dit laatste was nog niet helemaal duidelijk. Je met een Jaguar of een BMW serie zoveel en een klets laten voeren zou je volgens mij minder kosten.
De Marc stond al op het perron en daar kwam inmiddels ook onze trein aan. Sporen tot in Turnhout was de boodschap en daarna met een bus van De Lijn naar Baarle Nassau/Hertog. De Ronny wou per fors een biljet bemachtigen via de app van de lijn. Het leverde hem een dozijn rode boebelen in zijn nek op ! Na het tonen van enkele schermen van z'n I-phone die z'n betaalpogingen moesten staven, wist de chauffeur het zelf amper of zijn biljet nu al dan niet geldig was. Leve ons mobiliteitsbeleid : 4 man, 4 verschillende vervoerstarieven voor een zelfde traject ! Hugo een mobibkaart, ik een smsticket aan 2,65€, de Marc bezat nog een rittenkaart. 1,5€ zou dit hem kosten en de Ronny met zijn M-ticket iets van een 1,8€. Dit laatste was nog niet helemaal duidelijk. Je met een Jaguar of een BMW serie zoveel en een klets laten voeren zou je volgens mij minder kosten.
Goed, we stonden in Baarle en konden starten. Wat een gezellig stadje zeg ! Er viel al heel wat bedrijvigheid op te merken. Baarle-Nassau vormt samen met de Belgische gemeente Baarle-Hertog het Kempense dorp Baarle. Het grondgebied van beide gemeenten loopt met name in de kern van Baarle flink door elkaar. Volgens de Ronny die er een diepgaande studie aan gewijd heeft zijn er 22 exclaves van Baarle-Hertog in Baarle-Nassau en acht exclaves van Baarle-Nassau in Baarle-Hertog. Een aantal van deze Nederlandse exclaves vormt dan weer enclaves binnen de Belgische enclaves in Nederland. Dit worden contra-enclaves of tegenenclaves en zelfs enclaves van de 2de orde genoemd. Raak daar maar eens wijs uit. Deze enclave historie voert ons terug tot in de 12de eeuw en moest het je interesseren, hier zie : Baarle, de enclavegeschiedenis.
Het doet enigszins raar aan. Al wandelend loop je eerst in Nederland, dan weer in België om enkele stappen later weer in Nederland te verzeilen. Meerdere keren zelfs. De tricolore huisnummerbordjes moeten je er aan herinneren in welke natie je je bevindt.
Het taske koffie drong zich al vlug op. Jaja, net als in onze koekestad hebben ze daar ook een taverne die zich de naam 'De Engel' toe eigent. Niet minder dan de journalist Patrick Van Gompel nipte daar met zijn madam ook aan een bakkie pleur. We zaten nu even weer in Nederland en het bakkie pleur wordt daar meestal in een pejoratieve zin gebruikt. Opletten dus met je taalgebruik bij het bestellen van jouw kommeke koffie in Nederland. Nooit geweten dat deze journalist, afkomstig uit Turnhout, een erudiet promotor is van het Vlaamse stripverhaal. In meerdere strips kwam hij als cameo al eens piepen. Onder meer in de getatouëerde mossel van Kiekeboe en in de Nerostrips vind je een Patrick Van Gompelstraat en een Gompel-Archipel. In 'De Vonkende Vuurman', een Suske en Wiske-album duikt hij dan weer op als kabouter. Een heel tof eerbetoon vind ik dat.
Wandelen nu maar ! Er stond een zeer strakke en koude wind. Deze zorgde er voor dat de gevoelstemperatuur rond de 2°C lag. Behoorlijk fris dus en bijgevolg werden er hoofddeksels bovengehaald. Den Hugo durfde het zelfs aan om zich met een authentieke zwarte wollen pots uit het Franse Baskenland te tooien. Waarschijnlijk aangeschaft tijdens één van zijn doortochten door deze streek. Knap, ik zou er ook wel zo één willen maar ik vrees dat deze niet bij mijn anatomie of de kleur van mijn ogen past. Bovendien is m'n teerbeminde echtgenote geen fervent enthousiastelinge van hoofddeksels die het schedeldak van een proletariër warm moeten houden.
We stapten via het gehuchtje Tommel Baarle buiten. Deels langs de snelstromende beekjes het 'Gelsloopke' en de 'Noordermark' en zo verder door de uitgestrekte velden zuidwaarts naar het eerste Belgische dorpje "Zondereigen". Ik had er nog nooit van gehoord. Dit godvergeten stulpje lag net voorbij de rijksgrens. Op de grens zelf werd er net zoals in vele andere grensdorpen zoals bvb. De Klinge en Achel de 'Dodendraad' in herinnering gebracht. Een electrische barricade die moest verhinderen dat tijdens WOI mensen zouden overlopen naar het neutrale Nederland. Een picknicktafeltje ietsje verderop leek ons geschikt voor de aperitief en het schaft. Bubbels en een glazeke wijn op de vriendschap, een blokske kaas en een olijfje voor de goesting en vervolgens een boterhammeke voor de honger. Met een boterwafeltje en een sneetje 'Pomkoek', een woord uit onzen Hugo zijn Temsense Woordenschat, konden we afronden. Ter illustratie, pomkoek is peperkoek voor de Antwerpenaar, pennepisse voor de West-Vlaming (Pain d' épice), kommizenespe in 't Gents .... kruidenkoek, honingkoek of ontbijtkoek voor den Hollander. 53 synoniemen zijn er. Als het kind maar een naam heeft. We konden er terug wat tegen. Die picknicktafel aan die dodendraad stond daar behoorlijk in de wind. Lang hebben we er dan toch niet gezeten, het werd ons daar wat te friskes. We hadden trouwens weeral een hoerenchance dat het de ganse dag mooi droog is gebleven.
In het gehuchtje Zondereigen wipten we het Schuttershof binnen om even op te warmen bij een koffie. Was het koffie ? Ik ben niet meer helemaal zeker maar lang hebben we daar evenmin vertoefd. Het Schuttershof bleek een supporterscafé te zijn van Club Brugge. Verschillend vaandels en trofees zijnde de fetisjen van de voetbalminnende kalandizie decoreerden muren en plafond van het etablissement. Dit even terzijde.
Onverharde en dikwijls beslijkte landwegels , zo hier en daar wat betonbaantjes en af en toe een stukje bos brachten ons tot aan de rand met Turnhout. Turnhout, onze kaartenstad. Er ging beslist enige charme uit van het ganse parcours en op vele plaatsen stonden er al boompjes in de bloei. Paasbloemen, nog even en die waren al uitgebloeid. Tapijten met krokussen werden eerder al aangetroffen. Prachtig zonder meer. Onderweg waren we nog getuigen van het inladen van varkens voor de slacht. Onzen Hugo herkende het geluid al van ver, zijn oren bedrogen hem niet. Onder veel gekrijs en geduw loodste een industriële varkenshoeder de beesten per 10 of 12 in de liftkooi van de vrachtwagen. Ze kregen een prik in het oor, volgens de Marc was dit om de stress bij deze beesten te verminderen. Zielig om zien. De Ronny vroeg of hij een fotootje mocht maken van dit tafereel. Je kan het zo raden dat dit helemaal niet gewenst was. Maar goed we stapten dan nog wat verder want aan het lot van deze beesten viel er toch niets meer te wijzigen. Ainsi soit-il ! Amen.
Kempense heideplassen, vierkantshoeven en meerbeukige hoeven zorgden vanaf nu voor wat afwisseling in het landelijke decor. Ook af en toe een stukje bos droeg hiertoe bij na een tocht doorheen weidse vlakten en megafarms. Hier en daar werd er een glimp opgevangen van het Bels lijntje. Dit Bels Lijntje is door velen gekend als het rechtstreekse fietspad tussen Turnhout en Tilburg. Maar anno 1867 raasde er een trein over dit traject. Sinds het einde van de twintigste eeuw is het Bels Lijntje een fietsroute. Zowel de aanleg als de exploitatie van deze spoorlijn gebeurde destijds door Grand Central Belge. Hierdoor werd de spoorlijn in de Noord-Brabantse volksmond het ‘Bels Lijntje’ genoemd. Misschien dat we met de stapmaten dit Bels Lijntje eens kunnen uitlopen. Het zag er alleszins netjes en uitnodigend uit. Komaan nog wat voortstappen, we zijn er bijna ! Daar had je het kanaal Schoten Dessel al ! De Marc wist me ex-beroepshalve te vertellen dat dit kanaal maar 2m10 diep was. Boringen onder het kanaal voor kabelaanleg bezorgden hem die kennis. Stukje kanaal volgen dus en daar kwam de statie reeds in zicht. Nog een kleine debriefing van de dag met een laatste pintje in een statiekroegje en we konden huiswaarts keren. Een sjieke dag weeral. De Ronny was content dat hij na 5 weken 'inertie' de draad terug opnemen kon. In lyrische bewoordingen, bijna tegen de tranen aan, vatte hij zijn geslaagde stapdag samen. Fijn zo en zo kunnen we weeral uitzien naar de trip voor volgende week !
Het doet enigszins raar aan. Al wandelend loop je eerst in Nederland, dan weer in België om enkele stappen later weer in Nederland te verzeilen. Meerdere keren zelfs. De tricolore huisnummerbordjes moeten je er aan herinneren in welke natie je je bevindt.
Het taske koffie drong zich al vlug op. Jaja, net als in onze koekestad hebben ze daar ook een taverne die zich de naam 'De Engel' toe eigent. Niet minder dan de journalist Patrick Van Gompel nipte daar met zijn madam ook aan een bakkie pleur. We zaten nu even weer in Nederland en het bakkie pleur wordt daar meestal in een pejoratieve zin gebruikt. Opletten dus met je taalgebruik bij het bestellen van jouw kommeke koffie in Nederland. Nooit geweten dat deze journalist, afkomstig uit Turnhout, een erudiet promotor is van het Vlaamse stripverhaal. In meerdere strips kwam hij als cameo al eens piepen. Onder meer in de getatouëerde mossel van Kiekeboe en in de Nerostrips vind je een Patrick Van Gompelstraat en een Gompel-Archipel. In 'De Vonkende Vuurman', een Suske en Wiske-album duikt hij dan weer op als kabouter. Een heel tof eerbetoon vind ik dat.
Wandelen nu maar ! Er stond een zeer strakke en koude wind. Deze zorgde er voor dat de gevoelstemperatuur rond de 2°C lag. Behoorlijk fris dus en bijgevolg werden er hoofddeksels bovengehaald. Den Hugo durfde het zelfs aan om zich met een authentieke zwarte wollen pots uit het Franse Baskenland te tooien. Waarschijnlijk aangeschaft tijdens één van zijn doortochten door deze streek. Knap, ik zou er ook wel zo één willen maar ik vrees dat deze niet bij mijn anatomie of de kleur van mijn ogen past. Bovendien is m'n teerbeminde echtgenote geen fervent enthousiastelinge van hoofddeksels die het schedeldak van een proletariër warm moeten houden. We stapten via het gehuchtje Tommel Baarle buiten. Deels langs de snelstromende beekjes het 'Gelsloopke' en de 'Noordermark' en zo verder door de uitgestrekte velden zuidwaarts naar het eerste Belgische dorpje "Zondereigen". Ik had er nog nooit van gehoord. Dit godvergeten stulpje lag net voorbij de rijksgrens. Op de grens zelf werd er net zoals in vele andere grensdorpen zoals bvb. De Klinge en Achel de 'Dodendraad' in herinnering gebracht. Een electrische barricade die moest verhinderen dat tijdens WOI mensen zouden overlopen naar het neutrale Nederland. Een picknicktafeltje ietsje verderop leek ons geschikt voor de aperitief en het schaft. Bubbels en een glazeke wijn op de vriendschap, een blokske kaas en een olijfje voor de goesting en vervolgens een boterhammeke voor de honger. Met een boterwafeltje en een sneetje 'Pomkoek', een woord uit onzen Hugo zijn Temsense Woordenschat, konden we afronden. Ter illustratie, pomkoek is peperkoek voor de Antwerpenaar, pennepisse voor de West-Vlaming (Pain d' épice), kommizenespe in 't Gents .... kruidenkoek, honingkoek of ontbijtkoek voor den Hollander. 53 synoniemen zijn er. Als het kind maar een naam heeft. We konden er terug wat tegen. Die picknicktafel aan die dodendraad stond daar behoorlijk in de wind. Lang hebben we er dan toch niet gezeten, het werd ons daar wat te friskes. We hadden trouwens weeral een hoerenchance dat het de ganse dag mooi droog is gebleven.
In het gehuchtje Zondereigen wipten we het Schuttershof binnen om even op te warmen bij een koffie. Was het koffie ? Ik ben niet meer helemaal zeker maar lang hebben we daar evenmin vertoefd. Het Schuttershof bleek een supporterscafé te zijn van Club Brugge. Verschillend vaandels en trofees zijnde de fetisjen van de voetbalminnende kalandizie decoreerden muren en plafond van het etablissement. Dit even terzijde.
Onverharde en dikwijls beslijkte landwegels , zo hier en daar wat betonbaantjes en af en toe een stukje bos brachten ons tot aan de rand met Turnhout. Turnhout, onze kaartenstad. Er ging beslist enige charme uit van het ganse parcours en op vele plaatsen stonden er al boompjes in de bloei. Paasbloemen, nog even en die waren al uitgebloeid. Tapijten met krokussen werden eerder al aangetroffen. Prachtig zonder meer. Onderweg waren we nog getuigen van het inladen van varkens voor de slacht. Onzen Hugo herkende het geluid al van ver, zijn oren bedrogen hem niet. Onder veel gekrijs en geduw loodste een industriële varkenshoeder de beesten per 10 of 12 in de liftkooi van de vrachtwagen. Ze kregen een prik in het oor, volgens de Marc was dit om de stress bij deze beesten te verminderen. Zielig om zien. De Ronny vroeg of hij een fotootje mocht maken van dit tafereel. Je kan het zo raden dat dit helemaal niet gewenst was. Maar goed we stapten dan nog wat verder want aan het lot van deze beesten viel er toch niets meer te wijzigen. Ainsi soit-il ! Amen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Plaats een reactie als je wil.