De Demervallei : Van Bilzen naar Genk

Kwa opkomst aan stappers vandaag was de opkomst eerder aan de magere kant. Alle maten hadden wel iets anders of dringends aan de hand. Dat ze er niet bij waren, het missen van een sjieke wandeling even buiten beschouwing gelaten, is helemaal niet erg want alleen op stap trekken heeft ook zo z'n charmes. Het zou dus een solotrippeke worden. Wie zelf de teugels in handen heeft stapt sneller zo beweerde Napoleon. Hij trok gezeten op een ezel de Alpen over om oorlog te gaan voeren tegen de Oostenrijkers.  En op de koop toe er nog bijna op verongelukte. Bovendien zou ik met deze solotrip van de gelegenheid eens gebruik kunnen maken om wat proefondervindelijk onderzoek te doen naar het waarheidsgehalte van een artikel dat door enkele neurowizzards  werd gepubliceerd. Volgens hen schenkt wandelen ons endorfine, die je een gevoel van welbevinden en geluk bezorgen. Dit zou ons weerbaarder maken tegen depressies en ouderdom.

Kijk, hier lees je het artikel :  Wandelen en Neurowetenschap
En hier is de wetenschapper aan het woord : Shane O' Mara 

De treinreis verliep perfect. Geen opmerkingen deze keer. Het reisje naar Bilzen werd wat opgesmukt met een beetje sightseeing bij ochtendgloren. Een fijn laagje poedersneeuw lag als een ragfijn donsdeken over velden en bomen. De felle winterzon bracht glans en gloed over het nog ontwakende landschap. Dit leverde betoverend mooie beelden op. De goesting om alle zintuigen op scherp te zetten werd bij het zien van dit schitterende panorama gevoelig aangescherpt. Dit was zonder meer de uitgelezen voorbode van een beloftevolle uitstap. Eens aangekomen in Bilzen zou ik naar Genk pikkelen. Een 23 paaltjes. Met de beide vingers in de neus wilde ik van het Limburgse landschap proeven en het schitterende weer consumeren. Met torenhoge scheppen als dit enigszins kon.

Bilzen ligt op gelijke afstanden te midden van Hasselt en Maastricht. De stad ligt net op de grens van de Kempen met Haspengouw. Het stadscentrum zelf ligt in de Demervallei. Dit riviertje moest ik na een kennismaking met het mooie park Halfmans volgen om de stad uit te geraken. Ten zuidoosten van de Demer heeft het landschap een typisch Haspengouws glooiend uitzicht.  Ik heb het ondervonden. Een steil trapje bracht me bovenaan de Borreberg. Het deed me denken aan de trappengallerij in Poitiers die je op moest lopen om het stadscentrum te bereiken. Bovenaan deze berg was een uitkijkpost met een wenteltrap opgesteld. Bij het klimmen kwam ik tot de nuchtere vaststelling dat er best enkele kilootjes mogen verdwijnen aan mijn corpus. We zullen eens een inspanning leveren, te beginnen met deze dag geen tripeltjes in het vooruitzicht te stellen. Ik heb me er aan gehouden. 

Mijn kaart op m'n GPS klopte niet. Een hele oppervlakte waar ik paadjes moest vinden had deze uitgewist bij de aanleg van een gloednieuw industrieterrein. Van betonstop was hier nog zeker geen sprake. Een lap grond ter grote van een Olympisch stadion was volgestort met beton. Een recyclagebedrijf was er zich aan het vestigen. Na het obligate omwegje door omstandigheden kwam ik in prachtige wandelwegels terecht. M'n vingers verhuisden van m'n neus naar m'n broekzakken, het stappen degenereerde naar kuieren. Wat was het hier mooi ! Hier moest je je tijd nemen om te observeren. Duizenden maretakken, gigantische bollen en eigenlijk parasieten sierden de bomen waarmee de paadjes waren afgezoomd. Bij de Kelten was de maretak, zeker een zeldzaam exemplaar dat op een eikenboom groeide, een heilige plant waaraan allerlei goede eigenschappen werden toegedicht. In de nieuwjaarsnacht werd de maretak met veel vertoon door de druïde, gekleed in maagdelijk witte gewaden, met een gouden sikkel losgesneden. Deze werd dan gebruikt in allerlei rituelen en voor het brouwen van geneeskrachtige dranken. Ik heb er nog nooit van geproefd. Wie weet valt er wat met te verdienen ? 

Nu ging het richting Albertkanaal uit. Het domeinbos Groenendaal waar de Wilderbeek doorkabbelt, het Munsterbos met haar Munsterbeek leverden een prachtig decor om door te wandelen Onderweg kwam ik een bordje tegen met de vermelding 'Kapel van het Geheime Leger'. Ik waande me even in een James Bond film. Veel geheim was er niet aan want het betrof een kapelletje dat opgericht werd op de plaats waar het verzet tijdens WO2 hun bijeenkomsten hielden. Bilzen zelf was een broeinest van collaborateurs met den Duits. Het kapelletje moet de 800 verzetstrijders uit de regio in herinnering houden. Met de oversteek aan de brug zat ik in het midden van mijn tripje. De blauwe hemel en de weerspiegeling ervan op het kanaal gaven een zomerse indruk. Ja, de temperatuur was daar al opgelopen tot 12°C.  

Een stukje grote baan viel er te volgen na de brug. Beetje muziek om wat afleiding  ... en stappen maar. Met wat muziek gaat het sneller. Napoleon had indertijd nog geen Ipod maar deed wel beroep op een resem trommelaars aangevoerd door een Tabour Major om het tempo er in te houden. Na een goeie 500m peloton links links ... en hop terug de natuur in en muziek uit. Elia pakt daar uit met een affiche verwijzend naar een ecologisch parelsnoer waarbij de hoogspanningsmasten de parels moeten voorstellen. Beetje verbeeldingskracht is daarbij wel op zijn plaats. Onder deze hoogspanningslijnen wordt er een specifieke groencorridor aangehouden in samenwerking met Natuur en Bos. Het is een mooi parcours moet ik zeggen ware het niet dat je eveneens naast een gigantisch monostort voor vliegassen loopt. Je kan nu éénmaal niet alles verlangen in het leven. Er zijn grenzen 😏.

Eens voorbij dat uit de kluiten gewassen parelsnoer kon je opnieuw door die prachtige bossen lopen. Het werd ineens ook erg heuvelachtig wat een mooi relief aan het wandelgebied gaf. Ook de vlonderpaden droegen hier hun steentje mee bij. Het Zillebos, Kolderbos en het bos van de Melberg ... stuk voor stuk de moeite om er kennis mee te maken. Ik moet zeggen dat ik bij het binnenstappen van Genk mijn vingers nu in mijn oren moest steken. De endorfines kwamen er langs daar uitgelopen. Wat een prachtige wandeling was me dit zeg ! Met het lezen van het artikeltje kon ik enkel bevestiging zien van wat ik al lange tijd wist en overtuigd ben. Zeker op een langere afstand waar je meerdere weken onderweg bent voel je die veranderingen aan je lijf. Het is verbluffend waar wat er in dat artikeltje wordt neergepend. Ik laat het hierbij maar wil toch onderstrepen dat deze uitstap echt de moeite waard was om er 2 en 1/2u voor te sporen.  Tot volgende week dan maar weeral.