Het feestje van onze maat Marc voor zijn pensionering en tegelijkertijd zijn 60ste verjaardag was een voltreffer. We waren met al de stapmaten er verleden zaterdag op uitgenodigd. Het feestje baadde in een vrolijke sfeer door de aanwezigheid van sympathiek volk. Er was lekker eten in overvloed en van de aangepaste keelsmeermiddelen zullen we maar beter zwijgen. Die ontbraken evenmin. Onze stapmaat werd liederlijk bezongen door z'n geweldige kroost en uitgebreid door deze in de bloemetjes gezet. Het afsluiten van je beroepscarrière is toch weeral een mijlpaal in iemands leven. Dit feestje zal voor de Marc een zeer mooie herinnering opgeleverd hebben. Een topfeestje was dit.
Deze week zou het wandelingetje het met een minimale personeelsbezetting moeten stellen. Ik en den Hugo tekenden voor present. Ronny en de Catsjoe geven al voor de 3de week op rij forfait. Met reden wel te verstaan. Ja toch wel, we beginnen onze hoofdanimator en gangmaker al stilletjesaan te missen. Volgende week zal hij ook niet thuis geven. Erg druk heeft hij het met de verhuis en bijkomend ook de zorg voor zijn ouders.
Ik had een stuk of 5 trackjes uitgetekend van om en bij de 20 paaltjes. Mijn voorkeur en ook deze van Hugo ging uit naar de Milleniumroute rond Lebbeke. Het is het rood lijntje op de kaart hierboven. In principe is dit een mountainbike pad maar ook dat heeft voor een wandelaar zijn charme. Enige voorwaarde is dat je als wandelaar hier je plezier niet op een zaterdag of zondag moet zoeken. Je betreedt hier immers de Sacrale Grond van de Mountainbiker en die mag je als tweevoeter niet ontheiligen. Verwensingen en bijna-dood-ervaringen zullen je deel zijn als je hen in de weg loopt. Maar zulk een pad heeft toch wel wat klauterwerk in petto en dat mag al eens. Dat we na de regenval van de laatste dagen glibberige modderpaadjes zouden aantreffen was op voorhand geweten. En modderpaadjes waren in overvloed. Hugo merkte aan het einde van de trip op dat deze slijkwegeltjes wel 90% van de ganse track uitmaakten. Alle spieren in je voeten worden aangesproken op zulke glijbaantjes. Een vrij winderige dag zou het ook nog worden met toch wel een zachte temperatuur. Jammer genoeg werd het wandelen onder een vuillgrijs wolkendek. Dat mocht beter !
Iets na 10 uur stapten ik en Hugo uit in Heizijde. We volgden nog even het spoor in de richting van Opwijk. Veel moerasgebieden liggen daar omheen het station. Een wirwar van beken en slootjes doorkruisen daar het gebied. Hier en daar wordt er zelfs voor drijfzand gewaarschuwd. We zochten iets verder de Vondelbeek en de Kluisbeek op die daar al jaar en dag op hun gemakje rond een moerasgebied kabbelden. Na 500 meter maakte we 180° rechtsomkeer richting Dendermonde. Vanaf hier werd het 'aanmodderen'. Binnen de kortste keren hingen de bottienen vol vettige zware modderklei. Schuiven doe je sowieso.
Na afwerking van een serietje trage wegels tussen Buggenhout en Lebbeke volgden we een stuk lintbebouwing tot in het gehucht 'De Potaarde'. Dit stukje lintbebouwing kon echt model staan voor hoe het niet moet met onze ruimtelijke ordening. Een allegaartje van aangebouwde koterijen, stalletjes en ineengeknutselde afdaken bepaalden hier het straatuitzicht. Huizen stonden hier en daar met hun gevels haaks op elkaar. Stallen werden stelselmatig verder uitgebouwd om ruimte te winnen. In verschillende fazes wel te verstaan en telkens met andere bouwstenen. Ik trof er zo ééntje aan met wel 5 uitbreidingen en dito aantal verschillende betonstenen. "Ik denk dat zijn stenen op waren" vertelde ik aan den Hugo wijzend op een verdere uitbreiding van het stallencomplex opgetrokken met ondertussen doorgeroeste golfplaten. Ik trof er een huis aan waarvan de voorgevel op de betonbaan lag. Het fietspad werd er keurig omgeleid. Ik heb zo een flauw vermoeden dat de TV van de bewoner van dit pand in het achterhuis staat. In een zetel zitten die aan de straatkant staat zou ik geen minuut gerust zijn. Maar in ons landje kan zoiets allemaal 😊.
Dit was tegen alle verwachtingen in een knap trajectje. Zo oordeelde den Hugo ook. Hugo heeft ons uitstapje trouwens al geblogd. Het geheugen van onze stapmaat is fenomenaal. Vele details die me na afloop van het tripje ontgaan zijn zitten nog veilig opgeborgen in onze maat zijn memorie. Kijk maar : Stapverslag van Hugo
Ik denk dat hij niet kwaad zal zijn wanneer ik een paar van zijn fotokes hieronder mee weergeef. Naar gewoonte bezorgt de Ronny me er een hele rits maar helaas, die was er niet.
In de zomer wil ik deze trip nog eens overdoen want het grijze weer zette toch enigszins een rem op de beleving. Zo, ik kan er weer een weekje tegen. Volgende week zien we weeral verder.
Iets na 10 uur stapten ik en Hugo uit in Heizijde. We volgden nog even het spoor in de richting van Opwijk. Veel moerasgebieden liggen daar omheen het station. Een wirwar van beken en slootjes doorkruisen daar het gebied. Hier en daar wordt er zelfs voor drijfzand gewaarschuwd. We zochten iets verder de Vondelbeek en de Kluisbeek op die daar al jaar en dag op hun gemakje rond een moerasgebied kabbelden. Na 500 meter maakte we 180° rechtsomkeer richting Dendermonde. Vanaf hier werd het 'aanmodderen'. Binnen de kortste keren hingen de bottienen vol vettige zware modderklei. Schuiven doe je sowieso.
Na afwerking van een serietje trage wegels tussen Buggenhout en Lebbeke volgden we een stuk lintbebouwing tot in het gehucht 'De Potaarde'. Dit stukje lintbebouwing kon echt model staan voor hoe het niet moet met onze ruimtelijke ordening. Een allegaartje van aangebouwde koterijen, stalletjes en ineengeknutselde afdaken bepaalden hier het straatuitzicht. Huizen stonden hier en daar met hun gevels haaks op elkaar. Stallen werden stelselmatig verder uitgebouwd om ruimte te winnen. In verschillende fazes wel te verstaan en telkens met andere bouwstenen. Ik trof er zo ééntje aan met wel 5 uitbreidingen en dito aantal verschillende betonstenen. "Ik denk dat zijn stenen op waren" vertelde ik aan den Hugo wijzend op een verdere uitbreiding van het stallencomplex opgetrokken met ondertussen doorgeroeste golfplaten. Ik trof er een huis aan waarvan de voorgevel op de betonbaan lag. Het fietspad werd er keurig omgeleid. Ik heb zo een flauw vermoeden dat de TV van de bewoner van dit pand in het achterhuis staat. In een zetel zitten die aan de straatkant staat zou ik geen minuut gerust zijn. Maar in ons landje kan zoiets allemaal 😊.
Aansluitend liep het trajectje door het Kleibos. Halverwege dit bos en het treinstation van Lebbeke zochten we een kroegje op om onze boterhammekes binnen te spelen. Aan de Bosbeek troffen we het etablissement 't Bosveld' aan. Een volkskroeg pur sang die uitgebaat werd door Charlotte, een 78 jarige cafébazin. Aan een tafeltje gezeten speelde ze patience met de kaarten. Er was immers nog geen kalandizie. Nee, ze maakte geen bezwaar dat we onze bokes hier opaten. En onze bottienen hadden we echt niet moeten uitdoen. We hadden die voor de deur uitgespeeld vanwege de klodders slijk die er aan hingen. Dat zou ze dan wel opkuisen achteraf. We namen plaats aan een echt kaarterstafeltje. Pintjes kon je opzij kwijt op een aan de tafelpoten bevestigd tableauke. Ondertussen ontspon er een aangename babbel met Charlotte. Al 52 jaar hield ze haar kroeg open. Het was haar hele leven. Stoppen kon ze niet want dan zou ze wegkwijnen. Ze was te graag onder haar klanten. Kijk, haar eerste klanten kwamen al binnen zie. Ze serveerde hen pintjes uit het fleske. Er zijn klanten die hiervoor kiezen. Niet zoals bij een ingeschonken glas bemoeilijkt drinken uit het flesje het inschatten van de geconsumeerde hoeveelheid gerstenat. Bovendien valt een flesjeswissel minder op dan het bijvullen van een glas. Als het de bedoeling is om geen inkijk te geven in je drinkcapaciteiten of drankbehoeften dan bieden flesjes de oplossing. Maar goed, onze bokes waren verschwunden en doorgespoeld met een tripeltje, bijgevolg konden we verder stappen.
We staken de spoorweg in Lebbeke over om daarna iets voorbij het peperkoekfabriek 'De Vondelmolen' de Vondelbeek te volgen. Die ruilden we in voor de Steenbeek die we door het Denderbellebroek tot in Denderbelle volgden. Een heel mooi stukje natuur van 850 hectare dat dient als landbouw- en natuurgebied. Tevens dient het tot buffer voor het Denderwater dat tijdens perioden van hoogtij niet onmiddellijk kan geloosd worden in de Zeeschelde. In Denderbelle dorp hadden grondwerken plaatsgehad die daar veel schade hadden aangericht aan de huizen. Verschillende gevels waren er gestut en vertoonden grove barsten. Volgens de uitbaatster van café 'De Tongslijper' lagen de werken stil tot er uitspraken kwamen over de aansprakelijkheid van de aannemers en de schadeloosstelling van de getroffen bewoners. Dit sleepte al aan van in augustus.
Aan het sas in Denderbelle staken we de Dender over. Die volgden we een 2-tal killometertjes tot aan de spoorwegbrug over de Dender. Hier staken we terug de rivier over gebruikmakend van het loopbruggetje naast de spoorweg. Nog een klein stukje werd de Dender gevolgd maar dan langs de andere oever. We kwamen in een onvervalst rimboegebied aan. Onderweg troffen we pal op het wandelpad een 1-persoonstentje aan. Ik struikelde verdorie over de piketten. Nogal vreemd om zoiets aan te treffen op een pad in een vrijwel ondoordringbaar gebied. Was dit de woonst van een landloper of een sans-papiers ? Zo ja, dan is dit schrijnend. Dit smal onooglijk weggetje tussen rietstengels en struiken bracht ons tot aan de Oude Dender. Volgens den Hugo is dit de wandelboulevard voor de Dendermondenaren. Erg mooi wandelpad dat ons tot aan de grachtengordel van de Brusselse Forten bracht. We waren bijna op onze bestemming. Het station van Dendermonde lag binnen bereik. Zo dadelijk konden we de trein nemen. Alhoewel, er waren weer problemen aan de één of andere bovenleiding die er voor zorgde dat het treinverkeer tussen Aalst en Gent in een knoop lag wat zijn repercussie had op de spoorlijn naar Sint Niklaas. Een kwartierke vertraging valt nog mee .... we hadden tijd.
We staken de spoorweg in Lebbeke over om daarna iets voorbij het peperkoekfabriek 'De Vondelmolen' de Vondelbeek te volgen. Die ruilden we in voor de Steenbeek die we door het Denderbellebroek tot in Denderbelle volgden. Een heel mooi stukje natuur van 850 hectare dat dient als landbouw- en natuurgebied. Tevens dient het tot buffer voor het Denderwater dat tijdens perioden van hoogtij niet onmiddellijk kan geloosd worden in de Zeeschelde. In Denderbelle dorp hadden grondwerken plaatsgehad die daar veel schade hadden aangericht aan de huizen. Verschillende gevels waren er gestut en vertoonden grove barsten. Volgens de uitbaatster van café 'De Tongslijper' lagen de werken stil tot er uitspraken kwamen over de aansprakelijkheid van de aannemers en de schadeloosstelling van de getroffen bewoners. Dit sleepte al aan van in augustus.
Aan het sas in Denderbelle staken we de Dender over. Die volgden we een 2-tal killometertjes tot aan de spoorwegbrug over de Dender. Hier staken we terug de rivier over gebruikmakend van het loopbruggetje naast de spoorweg. Nog een klein stukje werd de Dender gevolgd maar dan langs de andere oever. We kwamen in een onvervalst rimboegebied aan. Onderweg troffen we pal op het wandelpad een 1-persoonstentje aan. Ik struikelde verdorie over de piketten. Nogal vreemd om zoiets aan te treffen op een pad in een vrijwel ondoordringbaar gebied. Was dit de woonst van een landloper of een sans-papiers ? Zo ja, dan is dit schrijnend. Dit smal onooglijk weggetje tussen rietstengels en struiken bracht ons tot aan de Oude Dender. Volgens den Hugo is dit de wandelboulevard voor de Dendermondenaren. Erg mooi wandelpad dat ons tot aan de grachtengordel van de Brusselse Forten bracht. We waren bijna op onze bestemming. Het station van Dendermonde lag binnen bereik. Zo dadelijk konden we de trein nemen. Alhoewel, er waren weer problemen aan de één of andere bovenleiding die er voor zorgde dat het treinverkeer tussen Aalst en Gent in een knoop lag wat zijn repercussie had op de spoorlijn naar Sint Niklaas. Een kwartierke vertraging valt nog mee .... we hadden tijd.
Dit was tegen alle verwachtingen in een knap trajectje. Zo oordeelde den Hugo ook. Hugo heeft ons uitstapje trouwens al geblogd. Het geheugen van onze stapmaat is fenomenaal. Vele details die me na afloop van het tripje ontgaan zijn zitten nog veilig opgeborgen in onze maat zijn memorie. Kijk maar : Stapverslag van Hugo
Ik denk dat hij niet kwaad zal zijn wanneer ik een paar van zijn fotokes hieronder mee weergeef. Naar gewoonte bezorgt de Ronny me er een hele rits maar helaas, die was er niet.
In de zomer wil ik deze trip nog eens overdoen want het grijze weer zette toch enigszins een rem op de beleving. Zo, ik kan er weer een weekje tegen. Volgende week zien we weeral verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Plaats een reactie als je wil.