Schoonaarde - Dendermonde

Een dubbelslag zou het worden met andere woorden. Beide lokaties zijn gelegen in Oost Vlaanderen waar we zowel het Scheldeland als de Denderstreek als betrokken partij konden aanduiden. Het zou een gezapig wandelingetje worden. Met z'n tweetjes, ik en den Angelo. De andere stapmaten hadden hun verplichtingen. Geen erg want het is nog vroeg in het jaar waardoor we nog niet op volle toeren draaien. Niet afgeschrikt door de minder gunstige weervoorspelling gaf enkel de Michel alias Angelo present. Voor de grap stuurde ik een mailtje naar de thuisblijvers met de highlights die ze door hun afwezigheid zouden moeten missen. Brunch bij kennissen in Schoonaarde, aperobuffet met champagne halverwege in Appels, borrelkraam ergens op een braderij, bongobon voor een dineetje voor 5 man in een sterrenrestaurant in Dendermonde. Dit na afloop van het toertje. Onderweg zouden we wel nog 3 hongerigen vinden om ons te vergezellen. Ja toch wel, ik vermoed dat m'n gestoffeerd leugentje verf pakte. Zoniet werd er dan toch ernstig getwijfeld😃😃. Ach, een simpel schoofzakje zou ook wel gaan zeker ? Niet te veel franjes aan de wandeling, we laten het traceetje gewoon op ons afkomen en staan open voor alle nieuwe ontdekkingen.  Hoe klein of nietszeggend deze ook mogen zijn ! Verwondering is wat mij betreft steeds m'n deel. 

De Michel stond al paraat in Dendermonde. Nog een klein kwartiertje sporen tot in Schoonaarde en we konden starten. Schoonaarde ... Schone Aard, een verklaring voor deze benaming zou zijn dat er in dit dorp een mooie aanlegplaats voor schepen te vinden was. Lang geleden uiteraard, in de tijd dat de mensen nog geloofden in draken en toverheksen. Ik had het niet opgenomen in onze wandeling maar Schoonaarde herbergt een hele hoop aan bezienswaardige hoeves. De oudste hoeve is met zekerheid de vroeger volledig omwalde hoeve Wierinck in de Langestraat. Deze hoeve Wierinck staat vermeld als "Kieveney" in de Ferrarisatlas en op de kaarten van Sanderus. Waarschijnlijk is dit verkeerd overgenomen van de oudere kaart van Jacques Horenhault van het Land van Aalst uit 1596, waar Kiemeney (cheminée, chimney) staat vermeld, het Oudnederlandse Kemenade, de naam voor een kasteelhoeve met een grote haardstede.
Vanuit de statie was het maar enkele honderden meters lopen tot aan de Scheldebrug. Die staken we zonder kleerscheuren over en in een grote boog lopend over Wichelens grondgebied langs de Paardeweide en de Broekse Vaart ging het richting Berlare uit. Dit onder een vaalgrijs hemelzwerk en wat licht gedruppel. Na een uurtje hield het al op en bleef het verder de ganse dag droog. 

Onderweg hielden we halt aan een memoriekruis uit 1754, dat ondertussen beschermd erfgoed werd. Het betrof hier een fraai blauw hardstenen kruis met gelobde armen met zowel aan de voor- als achterzijde inscripties met dezelfde tekst. Het opschrift aan de achterzijde is in sierlijke letters in dieptereliëf uitgehouwen wat doet vermoeden dat het eertijds van inlegwerk was voorzien. Mogelijk werd de tekst aan de voorzijde hernomen nadat het inlegwerk verdwenen was en/of het opschrift slecht leesbaar was geworden. De tekst luidt :

"HIER/ IS/ GESTORVEN/ SR SEBASTIAEN VAN HAVERMAET" 

"FS/ GILLIS DEN 6 FEBR. 1754/ OUD 6(?) JAEREN/ RIP". 

De woorden "BIDT/ VOOR DE ZIELE" en een doodshoofd met twee gekruiste beenderen zijn nog toegevoegd aan de achterzijde van het kruis. Archivalisch onderzoek wees uit dat de overledene burgemeester van Berlare was en onverwachts overleed tijdens een overtocht van de Schelde op 62 of 63-jarige leeftijd. De volgende dag werd hij met de "hoogste dienst" in de kerk van Berlare begraven. 

Enkele binnenschepen passeerden ons daar aan dat kruis op den Scheldestroom. Een scenario dat daar al eeuwen aan de gang was en  zich nog steeds herhaalt in deze contreien. Berlare Broek kwam in zicht. Aangezien het woord broek niet enkel verwijst naar een kledingstuk maar ook naar een moerassig gebied konden we met de regenval van de laatste dagen een modderig avontuurtje verwachten. Onze maat Michel had juist spiksplinternieuwe wandelbottienen gekregen en het zou zonde zijn om die met een slijkbad te ontgroenen. Ze waren nog niet eens ingelopen. We maakten rechtsomkeer en verkozen toch maar de verharde wegen in plaats van die slijkbanen. Het ging richting het Kasteel van Berlare uit. 

Dit kasteel werd het volgende agendapunt. Het huidige bouwwerk dateert uit de 18e eeuw en werd in opdracht van Aloysius vanden Meersche, de toenmalige heer van Berlare, gebouwd. Het kasteel wordt omgeven door een grote tuin in landschappelijke stijl met dreven, een bos en vijverpartijen. Veel reliëf was er in het park aangebracht. Jammer van het sombere weer. De weerslag ervan op zo een prachtige omgeving laat maar een mistroostige indruk na. Sinds 2012 is het kasteelpark toegankelijk voor wandelaars en fietsers. Na een kort ommetje door het kasteelpark van Berlare kwam de dorst opzetten. Voor de verandering kozen we voor een parochiezaal. Het is zo eens iets anders. 2 Brugse Zotten liepen daar vlotjes door het keelgat. Een beetje spraakwater voor onderweg. Oh jawel, het was al een heel tijdje geleden dat onze maat nog eens kon meewandelen dus moest er veel bijgeklapt worden. Uiteraard kreeg zijn aanstaande pelgrimstocht op de Via Podiënsis de nodige aandacht. Het zal er weeral rap zijn. 
Na een goed halfuurtje hielden we het daar in die parochiezaal voor bekeken. Erg veel ambiance was daar trouwens niet te bespeuren. We wandelden terug in de richting van het Broek. De paadjes lagen er ondertussen stukken properder bij en iets verderop aan een picknicktafeltje  konden we schoven. Ook daar hebben we niet lang gezeten. We vervolgden on ritje tot aan het veer in Appels. Wachtend op het veerbootje maakten we kennis met een wandelaar die daar al zat te wachten. Deze brave man kreeg enkele jaren geleden te horen dat zijn knieën finaal kapot waren. Vergevorderde artrose was de diagnose. Er zaten zelfs gaten in zijn kniegewrichten. Er moesten prothesen gestoken worden maar dat vond hij iets te drastisch. Stelselmatig was hij dan zijn beenspieren beginnen te oefenen en door deze aan te sterken kon hij zijn knieën minder belasten. Met succes, hij liep nu wekelijks op vrijdag zijn 20km. Knap van die man ! Hij was zelfs zinnens om de Stevensonroute in de Auxerre te lopen. Dat klonk mij en de Michel bekend in de oren. Tijdens onze vulkanenroute in het Centraal Massief van Frankrijk hebben we deels dit pad belopen. Onvoorstelbaar prachtig ! 
De wandeling zat er bijna op. We volgden de Oude Dender tot aan de waters van de Brusselse Forten van Dendermonde. Daar trokken we de Ros Beiaardstad in. Daar langs die Oude Dender klaarde de hemel bijna helemaal uit. De weergoden waren onverwacht in een milde stemming gebleven vandaag. Wat een treffer zeg ! De voorspellingen waren nogthans van een heel ander kaliber. Het zou immers de ganse dag geregend hebben. Niet dus ! Daar kwam de statie van Dendermonde al in zicht. Nog vlug een Chouffeke in een statiekroeg en het was tijd om afscheid te nemen van onze maat. Het was 16u30 ! Goed doorgestapt, we zouden vroeg thuiskomen. Michel zou zelfs nog ruim op tijd thuiskomen om zijn biljartavondje te kunnen consumeren. 

Het werd een zeer aangenaam  uitstapje. Mentaal weeral een boost maar fysiek was het voor de Michel wat wennen aan zijn nieuwe bottienen. Die moesten zich nog wat zetten want een blaar op zijn enkel diende zich aan. Ik gaf hem de raad om zijn bottienen aan te houden in bed. Daar zal hij zeker baat bij hebben want naar goede raad moet je luisteren. Dat is onze maat zijn credo ! En maar best want eens hij op zijn Podiënsis daar in Frankrijk begint te swingen geldt het Franse gezegde : "Petit bobo au debut grand bobo à la fin".  En zere voeten op een lang afstandspad kan je missen als kiespijn. Volgende week leggen we weer een ander plaatje op. Ben benieuwd wat er uit de kast zal vallen.