Even recapituleren na een bewogen weekje. Al jaren aan een stuk wordt door de scoutsvrienden een uitwaaiwandeling gepland om het nieuwe jaar in te stappen. De organisator aan wie de eer viel om het dit jaar te organiseren had eerst nog een Thailandreis te verteren. Vandaar dat deze wandeling wat later werd aangevat. Dit jaar werd er beroep gedaan op een stadsgids en wat aan kilometertjes werd ingeboet werd ruim gecompenseerd door de opgedane kennis die gedeeld werd door Erna die het gidswerk ter harte nam. Dit summier wandelingetje langs de highspots van onze koekestad werd een echte opsteker. Ik ga het ganse relaas helemaal niet oprakelen maar aangezien de pelgrimswereld me ter harte gaat, boeide de uiteenzetting over het H. Julianagasthuis aan de St. Jansvliet me ten zeerste. Dit wil ik dan ook even vermelden. Aan de St. Jansvliet werd in 1305 een gasthuis gebouwd dat genoemd werd naar de Heilige Julianus. Julianus Hospitator werd in de Middeleeuwen en de jaren nadien aanroepen als de patroon van de reizigers, de pelgrims, de herbergklanten en de gokkers. Hij wordt afgebeeld als jager, soms te paard met een hert naast hem. Deze kerel deelt dus samen met zijn collega, de Heilige Christophorus, het ambt van schut- of patroonheilige van de reizigers. In dit gasthuis mochten arme reizigers en pelgrims er "dry mael slaepen gaan". In 1702 komt de reizigersopvang in handen van de pas opgerichte Broederschap van Onze-Lieve-Vrouw van Loreto. Pelgrims en passanten kregen er onderdak, eten en geloofsbrieven.
Vandaag behartigt de vzw Koninklijke Sint-Julianusgasthuis het erfgoed en de tradities van het oude gasthuis. Te vernoemen valt de jaarlijkse organisatie van de Pelgrimstafel op Witte Donderdag. Deze eeuwenoude traditie laat twaalf ‘behoeftige’ personen aanschuiven aan een rijk gedekte tafel. In het gebouw kunnen pelgrims op doorreis naar Compostela sinds een aantal jaren er terug onderdak vinden. Volgens onze gidse mag je er nog steeds 3 keer overnachten. Met je credencial en stempelboekje als bewijs dat je een pelgrim bent hoef je enkel de sleutel op te halen in het toeristisch centrum op de Grote Markt. Vier bedden en een eenvoudige keuken staan in deze herberg ter beschikking. Het is het Vlaamse Compostelagenootschap dat deze herberg beheert.
--
Els had dringend nood aan een nieuw fototoestelletje om mooie foto's te kunnen maken van haar op stapel staande reis. Ronny, de man met kennis van zaken aangaande fotografie had voor haar een toestelletje geregeld en dat kwam ze donderdag ophalen. In Nederland zou ze voor hetzelfde toestel meer dan 100€ meer betaald hebben. Dat was dus de moeite om even naar België af te zakken. Ik had aansluitend een klein toertje voorzien rond het Kallebeekveer om het nuttige aan het aangename te koppelen. Het is er door tijdgebrek niet meer van gekomen. Ronny had nog verplichtingen inzake huisvesting van zijn bejaarde ouders. In de Duiventoren aan het kasteel van Wissekerke heeft onze maat haar de elementaire know how betreffende dat toestelleke bijgebracht. Ik ben nu al benieuwd naar haar fotokes.
Die zal ze zeker openbaar delen op Polar Steps. Polar Steps is een gratis app om reisavonturen te delen. Onze maat Bas deelt hierop eveneens openbaar zijn avonturen.
Kijk maar : Worldtrip by bicycle.
Ook maakt hij mooie filmpjes onderweg die hij op Youtube plaatst. Het laatste nieuwe filmpje is dit van zijn wedervaren in Sao Tomé, een eiland pal op de evenaar aan de westkust van Afrika. Sao Tomé - Bas Idsinga
Laten we nu nog maar eens een stappeke wagen zie ! Hoog tijd ervoor.
Voor het wekelijkse wandelingetje met de stapmaten viel er deze week enkel de Marc en den Hugo te strikken. Hugo moest op tijd thuis zijn dus zouden we het simpel houden en een lijnwandelingetje stappen tussen Lokeren en Sint Niklaas.
Het was 9u30 wanneer we de statie van Lokeren achter ons lieten en langs de Durmeboord richting Molsbroek stesselden. Ook hier in Lokeren, net zoals in Brugge enkele weken terug, kan je langs deze Durmeboord statige herenhuizen aantreffen. We kwamen al vlug aan in het Molsbroek. Een dumptruck kieperde daar een lading grond op de oevers waarna een graafmachine deze uitvlakte aan de waterboord. Er rees wat twijfel in ons stapgezelschap of het wel allemaal grond betrof dat daar werd uitgekieperd. De werkzaamheden vonden echter veel te ver voor het oog plaats om hier duidelijkheid te verkrijgen. Voor de rest lag heel dat Molsbroek er in peis en vree bij.
Van het Molsbroek ging het richting de Vaag uit. De Vaag op het grondgebied van Waasmunster bestaat uit een 10 hectare smalle strook heischraal grasland. Ze ligt deels langs de E17 die je kwa verkeerslawaai een serieuze stoorzender mag noemen. Je treft eromheen mooie oude zomereiken en diverse types bosland. Op de open zandplekken met gemengd stuk bos kan je schapen tegenkomen van het begrazingsproject. Struikheide, grote ratelaar en schapenzuring zijn enkele van de planten die hier gedijen. Door het creëren van open zandvlakten kunnen typische diertjes ontdekt worden zoals de zandbijen bijvoorbeeld. Aan het heideveld staan er bovendien oude zomereiken die veel insecten herbergen zoals galwespen en eikenpage..
Het verkeerslawaai buiten beschouwing gelaten was dit een heel mooi stukje natuur maar we stapten door richting Sinaai. Aan een voetbalveldje trok de Marc een fles bubbels open. Gezeten in een dug out werd er geklonken op het gedeelde plezier dat een wandeling je bieden kan. Ook de bokes vonden hier hun eindbestemming. In Sinaai was het inmiddels hoog tijd geworden voor het tripeltje. Een cafeetje aan de statie kon hierin aan tegemoet komen. Jammer genoeg moest ik hier afscheid nemen van mijn gezelschap. Ik kreeg een telefoontje van de carosseriegarage. Nog voor 5 uur moest ik mijn auto komen halen. Dat kon nog net lukken als ik in Sinaai de trein zou nemen. Tot ziens mannen ! Tot morgen kon ik moeilijk zeggen want de Marc moest in het ongewisse blijven over het verrassingsfeestje dat zijn dochters voor hem in petto hadden. Het werd volgens Hugo en Marc nog een mooi stukje verderstappen tot in Sint Niklaas. Dit kwam ik dan gisteren dus te weten op het candid pensioen- en verjaardagsfeestje van onze maat Marc. Het moet gezegd : Dit was een zeer aangenaam en warm feest ! We hebben er erg van genoten. Zo, onze maat heeft zijn carrière dus ook afgerond. Het zal voor hem nog een beetje wennen worden aan deze nieuwe status. Veel tijd zal hij tekort komen. Dit zoals elke gepensioneerde wel beweet. Volgende week zijn we weer pleite ! Waar naartoe ? We zien wel ! Nu eerst nog even binnenwippen op de nieuwjaarsreceptie van de zeescouts zie ! Daarna kan ik het hoofdstuk feestjes rondom oud en nieuw eindelijk afsluiten ... Allez komaan zeg Jan, dit is nu overduidelijk een uitlating die je onder de noemer 'klaagstoefen' mag categoriseren 😋😋😋.
--------
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Plaats een reactie als je wil.