Bornem - Oostkant / Scheldeland

Wat een flutzomer is me dat geweest zeg ? Binnen enkele dagen begint het nieuwe schooljaar en de kinderen werden deze keer niet ontzien. Enerzijds het lamentabele weer en anderzijds de beperkingen en regels die corona met zich meebracht. Ik kan ondertussen het woord Covid of Corona niet meer horen. Het kwakkelweer op zich was niet uitgesproken uitnodigend om grote plannen te maken en last minute ideetjes moesten hieraan wat tegengewicht bieden. Met onze Staf ben ik zo naar de zee getrokken voor een fikse strandwandeling. Naar Oostende met de trein, hapje aan de viskraampjes (bucht 1ste klas en schandalig duur), een overval overleefd van een kingsize zeemeeuw die het gemunt had op dit hapje, overzetbootje 'De Roger Raveel' naar het grote strand genomen, wandelen, knikkeren, vliegeren, pootjebaden, overzetje terug, 'dijk'-promenade met crème-glaceke en tot afsluiter als de beste kameraden met een pintje een toast uitbrengen op een gezellig terrasje. Vervolgens terug de trein op. Geluk vind je in de kleine dingen. Amen. 

Aan mijn kleinzoontje had ik een kampeervakantie beloofd. Hopend op wat treffelijk weer ben ik met hem naar de Hoge Venen getrokken. In Weismes kon ik een kindvriendelijke camping versieren. Een standplaats aan een beekje leek me ideaal voor hem als te verkennen speelterrein. Lol dat hij daarin beleefd heeft. Kletsnat tot op de graat en in zijn bottekes kon je vis kweken. Het ventje beleefde veel lol aan een dergelijke nooit ervaren vrijheid. En we hebben samen enkele korte tripjes kunnen maken. Het meer van Robertville en zijn stuwdam stonden op het To Do wandellijstje. Voor de Staf vallen waterplassen, rivieren en meren allen onder de noemer van 'De Zee' te inventariseren. Het weer was tegen alle verwachtingen in prachtig te noemen. Wel koud 's nachts maar dat is daar in de Hoge Venen wel geweten  Ik heb veel plezier beleefd aan dat ventje. Enig minpuntje was mijn tent. De laatste nacht begon het tegen de morgen aan te regenen. Die was zo lek als een zeef. Niet moeilijk na 25 jaar gebruik. Gelukkig was het op de laatste dag. Ik heb ze daar op de vuilcontainer achtergelaten. Aangezien dit avontuur voor herhaling in aanmerking komt zal ik me een nieuwe tent moeten aanschaffen. Mijnen beste maat beloofde me om er mee voor te sparen. Ik denk niet dat hij zich verveeld heeft. Dat venteke wil dat nog doen. 

Gisteren ben ik dan, ook weer last minute en onverwacht, een toerke gaan presteren in Bornem. Het zou ondanks de lelijk dreigende wolken droog blijven. Iets na de middag vertrok ik aan het station van Bornem voor een wandeling. Het grondgebied waar Bornem zich situeert was al bewoond in de Gallo-Romeinse tijd. In het jaar 1101 werd Bornem als Burnehen gespeld. Als verklaring geldt  "verblijf bij de bron" of "woonplaats aan de grens". Bornem kent wel enige uitstraling over haar gemeentegrenzen heen.  In de Nederlandse stad Breda werd een straat, de Bornemstraat,  naar de gemeente genoemd en in de stad Gent is er een kroeg die de oude naam van de gemeente draagt : café Bornhem.  Ik stapte via de dorpskern richting De Breeven uit. In het dorp was er best wel wat bedrijvigheid te merken. De terrasjes zaten al goed vol. En, er moet daags te voren een of ander optreden geweest zijn want podiumbouwers waren bezig met hun spullen op te breken. Bornem, ook alom bekend vanwege haar jaarlijkse 100km lange dodentocht,  kent vele evenementen. Chants, bals van de burgemeester, vis en palingfestivals, processies, grote en kleine kermissen, fakkeltochten enzovoort enzovoort. Het moet er alleszins aangenaam resideren zijn. Goed, ik stapte richting De Breeven. De Breeven is een gigantisch park met een uitgebreide waaier aan recreatieve mogelijkheden. Een overdekt zwembad , ruime sporthal met 2 squashlokalen en indoorklimmuur, minigolf, speeltuin, lig- en speelweiden, sportterreinen (voetbal, tennis en atletiekpiste), klimmuur met gletsjerwand en hengelgelegenheid, minigolf, zwembad, sportterreinen, klimmuur.  Moest ge u vervelen, daar weet je wat doen.  

En dan ging het nu in de richting van het fort van Bornem uit. Om en rond de vestingsgracht van dit fort staan er vakantiehuisjes die hier en daar wel omgebouwd werden tot een visserschaletje. Het panorama rondom het fort doet je zo een beetje denken aan een alpenweide in Zwitserland. Mooie hellingen, netjes gemaaide velden, kleurige chaletjes, het oogt er mooi. Nu was ik me helemaal niet bewust dat bungalowtjes en chaletjes zich op het portretrecht kunnen beroepen. Ik had me even aan de waterkant gezet om een fotootje te nemen van de mooie met huisjes omzoomde vestingoever. Stopt er daar een auto naast me en wordt ik er door een kerel aangesproken en op de hoogte gebracht dat ik me op privédomein bevind. De infoborden aan het begin van het gordelpad rond het fort brachten dit helemaal niet aan het licht en ik geloofde hem voor geen haar. Het zinde hem niet dat ik een fotootje nam en beweerde dat ik de privacy schond van de eigenaars. Oh ja, ik mocht rustig doorwandelen ! Wat een blijk van vergevingsgezindheid toch ! Op Facebook vind je een levensgrote foto van wat die halve zool een privédomein noemt. Op die FB-account worden er bovendien kwa privacy waterdichte garanties geboden voor de bewoners. Ik lig in een breuk ! Nu, met idioten ga ik niet in discussie. Listen, smile, agree and then do whatever the f*ck you were gonna do anyway, is m'n devies en ik trok er enkele kiekjes. Toch had ik graag m'n stapmaat, de Ronny, in een zelfde situatie geplaatst en zijn reactie gekend. Dat zou schaterlachen worden. Die heeft evenzeer een enorme bloedhekel aan zulke zichzelf superieur wanende regelnichten.

In het ganse hemelspan dat tot dan toe in een eentonig asgrauw tintje was gekleurd kwam er wat afwisseling. Na enkele schuchtere inbraakpogingen van Laura kwamen er stilletjesaan gaten in die couche grijze verf. Hier en daar kwamen wat blauwe vegen tevoorschijn en nog wat later was heel het zwerk beklad met vederwolkjes, dondertorens, cumulus en stratusexemplaren. Een compleet assortiment aan wolken met andere woorden. Mooi, met wat fantazie kan je er figuren en gezichtien in herkennen. Pareidolie wordt het genoemd. Het is een psychisch verschijnsel waarbij men in alledaagse voorwerpen gezichten herkent. Dat komt omdat het menselijk brein nu eenmaal sterk geneigd is overal iets herkenbaars van te maken. Ikzelf kon er enkel een hoop regen bij fantaseren. Het bleef gelukkig nagenoeg de ganse trip droog alhoewel er hier en daar de natuur pogingen ondernam om een regenboog te toveren. Ik had van al dat wolkengeweld geweldige dorst gekregen en trakteerde mezelf in Café De Blauwe Koe op een Bornem Tripel. Die liep vlotjes en smakelijk binnen en toen het opeens tot me doordrong dat er nog 15 paaltjes moesten afgedweild worden ontzegde ik me met spijt in het hart een tweede traktatie. Met loden benen wandelen valt niet aan te raden.

 

Aangekomen in het Nonnenbos ben ik even het spoor kwijtgeraakt. Een wandel GPS-ke biedt daarbij vlug een oplossing. Op de zandpaadjes kunnen paarden daar voluit draven. De sporen van hoefijzers tekenden zich scherp af in de zandbodem. Onderweg naar de De Oude Scheldearm kwam ik een schat tegen. Mijn kleindochtertje is stapelzot van een stokpaardje. Ik wandelde voorbij een huis waar er een kist aan de deur stond waar allerlei speelgoedspullen in lagen. 'Gratis mee te nemen', en lag er daar toch zo geen stokpaardje in zeker ? Hop hop hop, paardje in galop en weeral een kinderhandje gevuld. 

De Oude Schelde is een 6 km lange zijarm van de Schelde met een oppervlakte van 115 ha. In de 13e eeuw werd dit deel afgesloten omdat de bedding van de Schelde zich verplaatste. De Oude Schelde ligt in de gemeente Bornem en is vooral bekend bij de bezoekers aan de deelgemeente Weert. Tot 1950 werd de Oude Schelde nog bevaren door kleine schepen. Het Sas van Bornem is een afwateringssluis tussen de Oude Schelde en de Schelde tegenover Temse. Het is op één na het oudste waterbouwkundige waterwerk in België, en het oudste in Vlaanderen. Het dateert uit 1592. In het jaar 2000 werd dit sas gerestaureerd. De gemeente heeft de omgeving heraangelegd zodat het aantrekkelijk is als recreatieve omgeving. Aan deze Oude Schelde ligt ook het Kasteel de Marnix de Sainte-Aldegonde. Bij vriesweer is de Oude Schelde ook zeer geliefd bij schaatsers. Helaas, aan deze kant van die arm viel er niet veel van te zien want ook hier was de oever volgebouwd met chalets en vissershuisjes. Daar waar er geen stonden was de toegang afgesloten met hekken of ondoordringbaar struikgewas. Ik begon me te storen aan de vele bordjes 'Verboden Toegang' - 'Hier waak ik, betreden op eigen risico' - 'Privaat Domein' - 'Camerabewaking'. Ik kreeg er rode boebelen van in mijn nek en onderzocht de mogelijkheden van een binnenweg te nemen. Helaas de paden liepen door een Graafschap dat afgezet was met prikkeldraad. Daar mocht je dus ook al niet in. Qu'est-ce la propriété ? C'est le vol ! Deze tijdloze quote poneerde de 19de eeuwse anarchist-socialist Pierre-Joseph Proudhon. Bij momenten geef ik die mens groot gelijk. Wat heeft een graaf nu aan een immens domein waarin hij waarschijnlijk nooit een voet zal zetten ? Nee, het is daar wel een mooi maar helemaal geen sympathiek wandelgebied. Nu restte er nog een rechte lijn naar de statie. Deze laatste horde werd vlug genomen temeer daar de regendreiging toenam.  In de omgeving van de Onze Lieve Vrouwe en Leodegariuskerk en het mooie oude stadhuis werd er druk geparadeerd en de terrasjes lokten nog vele dorstigen. Ja, er was best wel wat ambiance daar in het centrum maar helaas, het was wat te laat geworden om nog nog een tripeltje te forceren. Ik zocht samen met m'n stokpaardje m'n karretje op. De wandeling zat er op.  Mooie dag weeral !