Het Oostende - Bruggekanaal.

Een gaatje in m'n agenda, zeg maar gat, liet het toe om aan deze zaterdag een wandelbestemming te geven. Enerzijds zou mijn keuze bepaald worden door het voornemen om ooit een bescheiden biografie na te laten voor het nageslacht en anderzijds was er een beetje nood aan wat wandelmeditatie.

Wat mijn biografie betreft zijn Brugge en Oostende 2 steden die in m'n leven toch mijlpalen markeerden. Brugge, de stad waar ik in opleiding was voor mijn dienstplicht en Oostende waar ik tot slot het vaderland diende op de M928 Stavelot, een kustmijnenveger. 

Wat betreft de meditatie dan : De punten 1, 4, 8 en 10 van de wandelmeditatietips leverden geen probleem. Als mantra koos ik voor de aansporingsgedachte die me er moet aan herinneren om de geest te ontspannen ... ttz : Zware denkconstructies onmiddelijk kortsluiten.  Een geschikte lokatie om deze 2 criteria met elkaar te verzoenen viel er enkel nog te zoeken. Een lokatie waar ik deze mantra ongestoord met de voeten kon uitzingen. Hallelujah, kilometers lang dezelfde kadans kunnen aanhouden, je kop in de wind leegmaken en een frisse neus halen ! De juiste keuze voor een wandellocatie viel in mijn schoot : Het kanaal Oostende - Brugge. Benieuwd naar deze tips ? : Tips voor Wandelmeditatie

Ik was erop gebrand om een vroege trein te nemen om de beelden van het aanbreken van de dag niet te missen.  Er werd voortreffelijk weer voorspeld dienaangaande, weer met ochtendnevel en mist en weinig wind. Een uitgelezen recept om vanuit een treinraam het ochtendgloren gade te slaan. Prachtig om zien ! De weidelandschappen die baden in hun nevelslierten waarbij er hier en daar een eenzame boom opdoemt, tot aan de kruin verborgen achter een mistbank. In de 4 windhoeken van het hemelzwerk beginnen er kleuren te bewegen. Een vaag lichtschijnsel breekt door in het oosten en enkele tellen later duiken er in het zuiden onder het aanwakkerende schijnsel de contouren van immense wolkenmassa's op. Het westen, eerst nog pikdonker maar ook dan weer iets later lichten ook daar de eerste blauwe strepen op. Het weer belooft er iets moois van te maken vandaag ! Moest er nu nog een waaiertje van poollicht opduiken in het noorden dan zou het plaatje compleet zijn. Helaas, maar ook zonder deze illusie ben ik al tevreden.  

Iets na 8 uur begon ik aan m'n mantra. Vanuit de statie was het een beetje puzzelen om tot aan het kanaal te geraken. Een woud aan tramsporen maakt het voor de voetganger erg onduidelijk waar die lopen moet. Ook nieuwe delen stadsgebied werden her en der in havengebied herschapen en zijn ontoegankelijk voor 'onbevoegden' geworden. Na een goed halfuurtje bereikte ik dan het kanaal Brugge - Oostende. Deze eeuwenoude waterweg biedt je een 20km kwasi kaarsrecht jaagpad aan in een prachtige omgeving. Veel moeite kostte het me niet om daar een trackje bij uit te tekenen ... altijd maar rechtdoor !

Voor wie een beetje houdt van geschiedenis geef ik even dit mee : In Brugge is het kanaal via de Ringvaart verbonden met het kanaal Gent-Brugge, de Damse Vaart en het Boudewijnkanaal. Tussen Oudenburg en Oostende sluit het aan met het kanaal Plassendale-Nieuwpoort.  Tussen Brugge en Oostende loopt het kanaal voor een deel in de historische bedding van de Ieperlee. In 1166 werd een eerste kanalisatie uitgevoerd. Er waren echter problemen met overstromingen. In 1336-1339 werd het kanaal daarom bedijkt. Het kanaal was van groot belang voor de wolhandel met Engeland, en als scheepvaartverbinding tussen Brugge en Ieper. Van 1357-1387 werd het kanaal uitgediept en verbreed. Van 1413-1415 werden verdere werken uitgevoerd. Vanaf 1618 werd het kanaal vanaf Gent via Brugge tot Plassendale verder uitgegraven. In 1641 en 1664 werden opnieuw verdiepings- en verbredingswerken uitgevoerd en nu konden er oorlogsschepen tot 400 ton op varen. Van 1754-1768 werd het kanaal op gezag van landvoogd Karel van Lotharingen verder verbreed onder de naam Nieuwe Reviere. 

Tot daar wat historische context en stilaan dringt het tot je door dat je daar op een stukje vaderland loopt waar toch een rijke geschiedenis aan verbonden is. Ooit bespoelde de Noordzee stukken uit deze contreien. Toen Brugge nog via een zeearm, het Zwin genaamd, verbonden was met de Noordzee konden zeeschepen Brugge bereiken. Brugge kon toen uitgroeien tot het centrum van de wereldhandel maar de 'Verzanding van het Zwin'  stelde een einde aan deze status. 

De eerste kilometers naast dat kanaal was er van mediteren nog niet veel sprake. Tot in Oudenburg ontsierde de industrie de beide oevers van het kanaal. Vanaf Oudenburg en dit tot aan de stadsrand van Brugge werd het een prachtwandeling. Het rimpelloze wateroppervlak liet zich soms beroeren door enkele baantjestrekkende kajakkers. Ook honderden eenden  wiens rust langs de oever ik verstoorde, verkozen om er van onder te muizen en met een sprong vanop de oever kwam ook daardoor wat beroering in het sop. Eén enkel plezierjachtje heb ik gedurende de ganse wandeling gespot. Handelsvaart viel er niet te vermelden. Maar op 400m afstand loopt de spoorweg parallel met het kanaal en dat zorgt wel voor wat verstoring in het vlakke landschap. Dat valt ook te zeggen van de A10 die naast de spoorlijn loopt en tot in Jabbeke voor wat geluidsrumoer zorgt. Oortjes in en een zacht muziekje zorgen dan voor de remedie. Het jaagpad werd in 2009 vernieuwd. Boomwortels vervormden het bestaande pad en zorgden voor gevaarlijke toestanden voor fietsers. Nu is het een biljartlaken, netjes en de bomen die de oevers afboorden maken het geheel tot een mooi plaatje. Deze bomen staan door de overheersende westenwinden landinwaarts verbogen. Zalig stappen, af en toe een fotootje trekken maar ik vermoed dat deze handeling niet te rijmen valt met het begrip meditatie. Aan het Kwetshage - Paddegat botste ik op een knappe pichnickplaats. Mooi getimed, middag, ik kon schoven. Ondertussen was de wind wat aangewakkerd en kon het stof uit mijne kop geblazen worden. Met de wind trok ook de hemel helemaal open en het blauw leverde enkele mooie kiekjes op van de bomenrijen. Na 20 km kuieren bereikte ik de stadsrand. Ter hoogte van de gevangenis in St. Andries buigde het tracé af naar het station. Ik schrok van de omvang van dit complex. Dit Penitentiair Complex geldt als een van de grootste gevangenissen in België. Er is in theorie plaats voor 512 mannelijke en 114 vrouwelijke bajesklanten.

In Brugge was het vrij druk. Vele toeristen profiteerden van het mooie weer. Ik zocht Brouwerij de Halve Maan op voor een Brugse Zot te versieren. Heel het terras zat bomvol. Ik maakte er kennis met 4 Nederlanders. Ze zitten overal die mannen 😉!!! Een man en z'n 3 schoonzonen waren er hun mannenweekend aan het consumeren. Geruggensteund door een smakelijke Blonde Brugse werd de slaagkans op een fantastische uitstap dan ook gegarandeerd. Een bezoek aan de brouwerij stond op hun agenda maar helaas, er was iets fout gelopen met de data. Jammer maar een verrijkend en aangenaam gesprek met deze Noorderburen kwam hierdoor op gang. Mooi om je stapdag met een gezellig 'klapke' af te sluiten. Na het degusteren van enkele Brugse Zotten, ik werd het al lichtjes gewaar in mijn zojuist leeggemaakte kop, werd het tijd om op te krassen. Ik wenste bijgevolg dit gezelschap nog een fijn verblijf en een veilige thuiskomst. Zo, deze trip zat er weeral op. Mijne kop leeggeblazen en de batterij wat bijgeladen. Het was echt de moeite !