Hsd - Beveren - Lokeren - Hsd

 

Ochtendstond heeft goud in de mond wordt beweerd. Tarara ! Je nog eens een paar keer kunnen omdraaien in het echtelijk ledikant alvorens je je lijf in een verticale positie manoeuvreert valt eveneens naar waarde te schatten. Dit terzijde om te zeggen dat ik op de kerktorenklok 5u22 kon noteren terwijl ik onderweg was naar het station van Beveren Waas. 6u28 dan weer zat ik op de trein naar Lokeren. Van daaruit zou ik terug naar huis trippelen. 30 paaltjes in totaal. Een overijverige treinbegeleider wilde me met plezier een retourkaartje bezorgen maar ik bedankte hem met de boodschap dat ik wel te voet zou terugkeren. Hij trok maar een bedenkelijk snuit.

Eens de statie uit richtte ik me naar de Durmekaaien om vervolgens  Het Verloren Bos in te duikelen, te beginnen bij het natuurleerpad. Dit pad dat door het Verloren Bos en de Buylaers, een moerasgebied, loopt is 2 km lang. Het begint aan het toegangshek en omvat 16 haltes met educatieve informatie. Tot aan het kasteel, één van die haltes,  kon ik nog vertrouwen op de parklantaarns en toen werd het pikkedonker. Ik stopte er even om in het schijnsel van de kelderverdiepingen  naar mijne lampedère te zoeken in mijne rugzak. Door de ramen zag ik keurig gedekte tafels staan. Een dame van het keukenpersoneel moet me gezien hebben want ze kwam naar buiten. Uit curiositeit veronderstel ik. Nadat ik haar uitlegde dat het mijn bedoeling was een wandelingetje te maken maande ze me aan om toch maar voorzichtig te zijn daar in den donkeren. Zelf zou ze er in de verste verte niet aan denken om door dat Verloren Bos te stappen. Daar het zo donker was heb ik niet veel van dat kasteel kunnen zien. Het werd gebouwd in 1899-1900. Tijdens de tweede wereldoorlog werd het bezet door den Duits. In 1978 werd het domein door de stad Lokeren aangekocht met het doel er een stadspark en jeugdvakantiecentrum op te richten.  Dit wordt nu beheerd door het centrum voor jeugdtoerisme. Er werd een bosbeheerplan opgemaakt, teneinde het moerasbos rondom het kasteel mooi te maken. Een bospad bewandelen in de volledige duisternis  is zo eens iets anders. Voorlopig zitten er hier in de geburen nog geen wolven dus er kan weinig gebeuren.

Na de Buylaers wandelde ik langs het kerkhof naar het Molsbroek. Nog steeds onder een donkere hemel, echter het ochtendgloren zou niet lang meer op zich laten wachten. Het kleurenspektakel dat zich dan in het zwerk aandient vind ik ronduit prachtig. En zeker wanneer er een heldere sterrennacht aan voorafgaat. Je wordt daar stilletjes van. Tot aan Waasmunster mocht ik van dat geëtaleerd kleurenpalet getuige zijn. Aangekomen in park Blauwendael zocht ik naar een bankje voor een boterhammetje te versieren. Er stonden er genoeg, lang moest ik dus niet zoeken. Vroege vogels die je voorbijwandelen terwijl ze hun hond uitlaten voor het matinale 'plasje en drolletje' bekijken je maar nieuwsgierig. Wat bezielt zo een éénzaat om zich daar in alle vroegte al op een bank neer te poten met een boterhammeke ? Dat hoor je ze denken. Nog een fotootje van het kasteel Blauwendael en ik was weer pleite. Een niet zo interessant stuk van een kilometer of 8 volgde nu langs de baan door Waasmunster tot aan het E17 klaverblad in St. Niklaas. Stappen maar, verstand op nul en blik op oneindig totdat het storende geraas van het verkeer rond dat klaverblad begint door te dringen en roet in je ondertussen leeggemaakte hersenpan strooit. Het is het geluid van een opgejaagde maatschappij. Niet enkel het lawaai is voor mij een kenmerk, ook de agressieve rijstijl van meer en meer individualisten wordt regel in het verkeersbeeld. Hoffelijkheid heeft plaats moeten ruimen voor de redenering dat je je plaats in het verkeer moet opeisen.  Ik denk dat ze het nu zo aanleren in de rijscholen. Jan, opletten want je wordt zo een maatschappij-criticaster !

Aan het industriepark West gingen de oordopjes in om met een zacht muziekje aan dat lawaai te ontsnappen. Beetje panfluit in de oren blazen is daar de perfecte remedie toe. De kilometers die nog restten waren zo gelopen. Temse Vel door en nog een ommetje langs het Fort van Haasdonk rondden het tripje af. Het volstond voor mij. En, ik heb nog prachtig weer op de valreep kunnen versieren. Volgens de weerberichten zouden de hemelsluizen in de namiddag weer opengezet worden. Helaas, de regendagen zullen weer voor een hele poos in de aanbieding staan. Maar we zien wel 😉