De scheldeveren rond Rupelmonde

Eén van de mooiste natuurgebieden dicht bij huis betreffen de Kruibeekse en Rupelmondse krekengebieden. Een prima uitlaatklep en lokatie om zonder veel tralala een toerke te plannen in de geburen. Ik had deze week niet direct een wandeling voor ogen maar de Ronny liet in het begin van de week een ballonetje op voor een toerke. Waarom niet ? Kasteel Wissekerke in Bazel ligt zowat halverwege de vogelvlucht tussen onze beide huizekens, vandaar dat ik dit als startpunt voorstelde. Beiden zouden we voor de fiets kiezen om tot in Bazel te geraken. In het kasteelpark van Wissekerke verzamelden rond een uur of 9 een hoop kinderen voor een spel rond een themaverhaal gebaseerd op een sprookje. Te oordelen aan de outfit van de monitoren althans. Ik kwam er al enkele verklede prinsessen tegen, een hoop elfen en trollen en een heleboel kinderen verkleed in een middeleeuwse outfit. Ook Peter Pan liep ik tegen het lijf. Vliegen deed hij vooralsnog niet. Die had het vrij druk, ik vermoed dat hij de hoofdrol speelde. Een schare kinderen versperden ons de toegang tot het park en we kregen enkel toegang bij het vernoemen van een wachtwoord. De Ronny deed een gok, ik durf het niet te vernoemen want het had een te gevoelig raakpunt met de huidige actualiteit. Goed het wachtwoord werd dan toch goedgekeurd en we mochten binnen. 

We teenden richting Rupelmonde. Goed wandelweer, een truitje was echter geen overbodig vestimentair attribuut in de geldende dresscode van een wandelaar.  Zo, met een 13 graadjes was het iets te koud voor de tijd van het jaar. We kozen voor de parallelweg aan de dijk om de wandeling in gang te trekken. Een mooi  verhard zandpad naast een beekje bracht al wat stemming. Een mooi begin dat enigszins ontkleurd werd door het heftige choquerende nieuws van de laatste dagen. Dit was uiteraard onderwerp in de gesprekstof.  Een ommetje langs het 19de eeuwse jacht paviljoentje 'Het Coninckshofke' smukte het stukje richting Rupelmonde op. Dit paviljoentje is een hotspot voor vogelspotters. Die zitten er soms een godganse dag. Voor ijsvogeltjes zijn deze kreken een uitgelezen habitat. Prachtige natuur, fascinerende waterpartijen, je zou je in de Everglades wanen moest je hier en daar een aligator en wat bijtschildpadden loslaten. Een vrijwilliger van natuur en bos, toch al een man van een zekere leeftijd, was er met de schoonmaak bezig.  Hij vaagde met een borstel het vloertje schoon van het paviljoentje. Een klapke drong zich op voor de Ronny. Het zorgde voor wat verstrooiing bij de brave man. Als je de opkuis niet een beetje bijhoudt dan is het hier binnen enkele weken een stort zo verzekerde hij ons. We konden hem hierin bijtreden. Zulke meningen zijn we nog tegengekomen bij onderhoudsmensen van natuur en bos. Ik herinner me het sluiten van publieke barbecues vanwege te enthousiaste stokers die in de omringende bomen  de ideale brandstof zagen en deze met kettingzagen te lijf gingen. Triest, en dat geldt ook voor het zwerfvuil her en der achtergelaten in de natuur door die onverlaten. Karma zal wel toeslaan ! 

 Terug op weg vingen we nog een glimp op van het Karperhuisje, nog 1 van de laatste bouwsels dat de grootse polderwerken in dit krekengebied heeft weerstaan. 

In Rupelmonde aangekomen was de dorst al dermate toegenomen dat we ons op het terras van het Loze Vissertje settelden. Er ontspon een dialoog met een andere terrasbezoeker. Een beenhouwer op rust, eveneens luisterend naar de naam Ronny. Zijn kennis leverde aan onze Ronny gebruiksklare know-how voor de bereiding van een varkensham. Die stond op de agenda van onze culinaire pyromaan voor een aankomende barbecue.  Later kwam ook deze man zijn vrouw plaats nemen op het terras. Heen en weer getrakteer leidde tot een niet ingeplande consumptie van meerdere drankjes. Tot een volgende Ronny en madame ! We moesten naar het veer Rupelmonde - Wintam. De Ronny maande de veerman aan tot wat haast aangezien die onvoorziene consumpties in het Loze Vissertje een welbepaalde lichaamsbehoefte tot een ongekend niveau van hoogdringendheid hadden gebracht. 'Aan de overkant rechtsaf, daar staan de bomen !' repliceerde de schipper. 

Verlost van het lichamelijk ongemak kuierden we op het gemakske tot aan het zeekanaal Brussel -Schelde. Voor het veerbootje over de Rupel kwamen we net te laat aan om naar Schelle over te steken. Dit gaf ons mooi de gelegenheid om te schoven. Dit keer hielden we het naar onze gangbare normen  vrij sober. Gespreksonderwerp was de op stapel staande pelgrimstocht van onze stapmaat Michel. Die vertrekt samen met een stapmaat op maandag 4 sep naar Avila, een 100-tal km ten westen van Madrid, van waaruit hij naar Santiago zal trekken.  We hopen deze keer dat hij van tegenslag gespaard blijft en zijn tocht tot een goed einde kan brengen. De vorige keer strooiden abnormaal hoge temperaturen roet in zijn pelgrimskost en moest hij noodgedwongen afhaken. Een Belg werd er toen zelfs slachtoffer van een hitteslag en overleed. Deze keer zal het wel een succes worden. We wensen het hem alleszins toe ! Buen Camino Michel en Marc. 

Vooraleer het veer te bereiken hadden liepen we nog enkele vogelspotters tegen het lijf waar de Ronny een klapke mee aanknoopte. Het was voor hem de moment om zijn fotografie-exploten kond te maken bij professionals. Het waren mooie fotokes van vogeltjes uit zijn tuin die hij hen liet zien. Ze waren ervan onder de indruk. Eens de Rupel over, wat bezwaarlijk een hachelijk avontuur kan genoemd worden, brachten we een bezoekje aan de St. Bernardusabdij. We hoopten er te kunnen aperitieven maar gemeentepersoneel maakte er een hels kabaal met bosmaaiers en bladblazers. Een terraske versieren met oordoppen in zag ik zo niet zitten. We stapten dan maar langs de schelde-oever door richting Kallebeekveer. Daar misten we opnieuw de overzet. Een klein halfuurtje wachten in het vooruitzicht noopte ons plaats te nemen op het terraske van de veertoren. De overzet zou niet te lang op zich laten wachten en we konden weeral verder richting naar AF zijnde het dorpsplein van Bazel. De wandeling werd besloten met een fris pintje in de Bar Quatorze. Een heel kleine 20 paaltjes plakten er onder onze bottinnen. Een mooi intermezzo kon weeral genoteerd worden.