Met schitterend weer in het vooruitzicht zou het zonde geweest zijn om daaraan geen wandelingetje gebreid te hebben. Zo geschiedde eergisteren en als lokatie had ik het gebied van de 1001 vijvers uitgekozen in Zonhoven. Richting Limburg speel je als je spoort al vlug een 2-tal uurtjes kwijt en dat maakte dat ik zo rond 10u uitstapte in Zonhoven. Zonder al te veel aandacht te schenken aan het uitstippelen van het pad had ik een toerke ineengeflanst van een 20-tal paaltjes daar in het vijvergebied. Dat had ik beter met wat meer aandacht gedaan want na een kilometertje het spoor richting Hasselt gevolgd te hebben sloeg ik het pad in waarmee ik me middenin dat vijvergebied zou begeven. Althans zo dacht ik ! Ja dag Jan ! Dit pad dat zich tussen de talrijke plassen wurmde volgde ik een kilometertje totdat er een bordje 'Privé Eigendom' me dwong om op m'n stappen terug te keren. Een ganse lus door dit gebied werd me daardoor ontzegd. Verdomme toch , de woorden van de Franse anarchist Pierre-Joseph Proudhon schoten me te binnen : 'La propriété c'est le vol' - pretendeerde die knakker en ik gaf hem gelijk. Eigendom is diefstal ! Wie of wat kan zo een prachtig natuurgebied claimen tot zijn of haar eigendom ?
Soit, ik moest terugkeren en mezelf de schuld geven. Ik had beter voor een pad gekozen via de wandelknooppunten. Uitgebreide informatie hierover staat op de website van het natuurgebied : De Wijers, land van 1001 vijvers.
Een wandelnetwerk van maar liefst 450km strekt zich uit
over 7 gemeenten en een gebied van meer dan 25.000 hectare. Om het hele gebied te bewandelen moet je dus heel wat kilometers afleggen om rond te geraken. Ja zeg, had ik dit maar eerder geweten, nu spijt komt altijd te laat ! Maar ik kan er nog altijd eens terug naar toe tenen. Wel is het jammer dat het niet in de geburen ligt. Een kant en klare trail, de 110km lange Wijerstrail is met enkele klikken beschikbaar op het web. En misschien moet ik wel eens uitdokteren hoe ik de 5 etappes tellende trail kan aanpassen om start en stopplaatsen met het openbaar vervoer in overeenstemming te brengen. Deze wandelroute is alleszins veelbelovend en gidst je door een diversiteit van landschappen gaande van purperen heide naar mysterieuze moerasbossen en honderden vijvers. De natuur wordt onderweg aangevuld met cultuurhistorische parels zoals de Abdij van Herkenrode, de Kelchterhoeve en de ZLDR luchtfabriek, een indoor erfgoedwandeling. Je wandelt over plankenpaden, langs, op en door het water. Het moet alleszins de moeite zijn. De route is opgedeeld in vijf etappes :
1- 21km van Bokrijk naar de Abdij van Herkenrode.
2- 26km van de Abdij van Herkenrode naar de ZLDR Luchtfabriek.
3- 16km van de ZLDR Luchtfabriek naar de Kelchterhoef.
4- 26km van de Kelchterhoef naar De Maten
5- 22km van De Maten naar Bokrijk .
Nu met terug te keren op m'n stappen en andere paden op te zoeken werd de teleurstelling teniet gedaan. De vijvers die ik tot nu toe gezien had waren overwoekerd door rietgewassen. Andere vijvers kwamen dan iets verderop te voorschijn en badend in het zonlicht onder een strakblauwe hemel bood dit oogstrelende tafereeltjes waarbij metershoge varens en wilde bloemen de randen van de zandgele vijverpaden versierden. Prachtig prachtig.
Na het vijvergebied Galgeberg en Kolberg verlaten te hebben liep ik tegen het Albertkanaal aan. Na een stukje het jaagpad gevolgd te hebben ontdekte ik een parallelpaadje dat naast een nabijgelegen vijver liep. Op de oevers paradeerden honderden nijlganzen. Die kozen het hazenpad wanneer ik hen naderde en duikelden getroffen door een collectieve paniekaanval de vijver in. Ook honderden kokmeeuwen, die meeuwen met hun zwart kopke, waren niet gediend met mijn aanwezigheid. Ik denk dat ze met nesten zaten want ze kwamen nogal agressief en luid kabaal makend m'n richting uitgevlogen.
De eerstvolgende brug over het kanaal moest overgestoken worden. Eens aan de overkant bood die brug me schaduw om m'n bokes boven te halen. De buitentemperatuur was ondertussen al tot 30°C opgelopen. Enkele grote rotsblokken daar onderaan de voet van die brug boden me een prima zitplaats in de lommerte. De 'Dutch Pride' een Hollandse tanker tufte voorbij. Zijn boegwater verstoorde de rimpelloze waterspiegel van het kanaal. Enkele eenden die daar in de geburen ronddobberden ergerden zich aan de gemaakte golven en kozen voor de vlucht vooruit. Ach laat de gedachten maar meedeinen op de golven. Peis en vree troef bij een simpel boterhammeke en een slok appelthee geconsumeerd gezeten op een blok graniet naast een vaart. Een kinderhand is vlug gevuld 😔😔😔.
Eens de inwendige mens wat versterkt kraamde ik daar op en volgde verder het jaagpad, nu aan de andere zijde van het kanaal. Een paar honderd meters verder sloeg de twijfel toe ! Ik trof er een bar aan type zomerbar. Gezellige tenten en havencontainers uitgerust met tapkranen zagen er echt uitnodigend uit. Over een breedte van wel 50 bij 5 meter strekte het terras zich uit waarbij kleurige parasols, terrastafeltjes en ligstoelen het meubilair vertegenwoordigden. Zou ik me aan een tripeltje wagen ? Nee beter niet. Met die warmte zou ik aan die klep voze benen overhouden en er moest nog een kilometerke of 5 gepresteerd worden. Na nog een brug en vervolgens de gevangenis van Hasselt gepasseerd te hebben en daarna de tunnel onderdoor de drukke Herkenrodesingel genomen te hebben stapte ik aan Hasselt Kom van het kanaal weg richting Hasselt. Ik moest even goed op het verkeer letten want de Ronny belde me juist op voor een babbeltje. Beetje een minder goed moment maar we nemen maandag terug de draad op om eens bij te klappen bij een colake 😊😊😊.
Met het Broekemolenplein over te steken belandde ik in het Quartier Bleu, een ultrasjieke winkelstraat met flashy kledingtempels. Er viel veel beloops te bekijken. Hasselt heeft een aangename stadskern. Mooie propere straten en pleinen, verzorgd straatmeubilair, gezellige winkeltjes en uitnodigende terrasjes. Maar ook de bevolking zelf straalt een zekere klasse uit. Netjes gekleed, welgemanierd en nergens bemerk je in het stadsbeeld tekenen van armoede of gebrek aan onderhoud. De trip ging verder naar de Sint Quintinus kerk in het centrum van Hasselt. Het was erg druk in de straten. Ik botste op een galerij die de naam 'Blossom Alley' werd toebedeeld. Het was precies of ik stapte middenin de stad in een andere dimensie. Deze van een sprookje. Een oord waar je elfjes en toverfeeën in thuisbrengt. Roze bloesems badend in lichtjes bepalen de hoofdtoon in de galerij. Ook hier knusse terrasjes versierd met bloesems. Knap en 's avonds vinden er muziekoptredens plaats op verscheiden podia. Ik denk dat het de moeite moet lonen om hier 's avonds door de galerij te kuieren ! Jammer maar ik diende m'n wandeling af te ronden en voor de trein huiswaarts te kiezen. M'n vergissing bij het uitstippelen van deze wandeling is me vergeven, dit werd nog onverwachts een topwandelingetje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Plaats een reactie als je wil.