Stukje uit de kustroute : Zwin en Retranchement (NL)

Wat een zalige dag toch ! Schitterend weer, lichte zeebries en een stralende hemel. Ingediënten voor een sublieme wandeling in het Zwin, het natuurreservaat dat met de onderscheiding 'magna cum laude' gelauwerd mag worden. Treintje op richting Knokke. De stad waar de zogezegde frigoboxtoeristen helemaal niet welkom zijn. Zonder frigobox gaat het ook. Wat boterhammetjes, een magnum fles Chimay, een rijpe Camenbert, een gepeperd sausiske, een zwart beulingeske en dit allemaal mooi verstopt in het rugzakske. Onze teerbeminde Graaf Leopold Lippens, de burgervader van Knokke sinds jaren, zou wat ons betreft zijn stof doen opwaaiende uitlatingen over de minder begoede toerist niet hoeven te herhalen. 
Een mooi toerke van 25 km startend vanuit Knokke langs de kustlijn en afbuigend rond het Zwin naar Cadzand in Nederland om vervolgens met een ommetje langs Retranchement terug naar Knokke te tenen. De dag zou bijna te kort kunnen worden. 

't Moet gezegd worden : Het publiek dat in deze regionen van de kuststreek van Knokke zijn vertier en ontspanning komt zoeken heeft een veel dikkere portemonnee dan de mijne. Duidelijk de begoede klasse en als je er zo rondloopt krijg je stilletjesaan de indruk dat je ergens in een Frans Departement bent aanbeland. Je wordt er verdorie zelfs in't Frans aangesproken. Ach 't is allemaal zo erg niet maar je voelt je hier wel een stukje teruggekatapulteerd in de geschiedenis toen het Frans de bestuurstaal was en de fransprekende upperclass de Vlaams sprekende medeburger nog minachtend en met een scheef oog bekeek. Gelukkig is dit nu allemaal achterhaald en is de ontvoogdingsstrijd voltooid verleden tijd.
Veel volk aan de kust vanwege de paasvakantie en er heerste al veel bedrijvigheid op het strand. De strandcabinnekes werden in orde gebracht en bulldozers schraapten het strand effen. Hier en daar zat er al een zonneklopper, waarschijnlijk ene met vissenbloed, in een strandzeteltje van het prille lentezonnetje te genieten. Op de wandeldijk was het al volle pret voor de kinderen met hun go-carts.
De Catsjou had pech. Voor heel het Knokse strand was er een verbod om met honden op het strand te wandelen tussen 9 uur 's morgens en 9 uur 's avonds. Niets is er zo plezant dan op een strand te wandelen, de scheermesschelpen onder je bottienen te horen kraken, de zeelucht op te snuiven en je voetsporen te drukken langs de vloedlijn. Eens voorbij de recreatieve zone richting Nederland kon de Catsjou haar gangen gaan. Over het strand lag er een lage nevel die een prachtige aanblik bood. Verbeeld je daar een strakblauwe hemel en het zonnetje bij in en het plaatje is compleet.
Na het strandbezoekje volgde er een kort stukje door de duinen waarna het Zwin in zicht kwam. Ook weeral prachtige vergezichten op de duinvalleien en de zandrichels. Vanwege het verbod op honden konden we er niet in. Maar vanop de dijken had je minstens een even mooie kijk op het landschap. Het reservaat was trouwens gesloten vanwege verbouwingswerken. Enkel geleide bezoeken waren nog mogelijk. Een aartslelijke torenkraan stond daar middenin het reservaat gepoot en vloekte met de natuur. Als het je stoort moet je daar dan maar naast kijken. Moois genoeg daar in de omgeving. Gallowayrunderen, ooievaars, zeekoeten, waterpartijen en noem maar op. 
Door die verbouwingswerken konden we de oorspronkelijk uitgestippelde weg niet meer volgen en moest er naar alternatieven gezocht worden. Via ruiterpaden waar je tot je enkels in het mulle zand zakte hebben we ons een weg gebaand richting Nederlandse grens. Hop en er over.  Waar je rekening mee moet houden eens je in Nederland bent, zijn de kanaaltjes en sloten die er in overvloed aanwezig zijn en die wel eens roet in je wandelplannen kunnen strooien. Als je van zo'n kanaaltje of slootje geen weet hebt kan het wel eens zijn dat je het met je uitgestippelde route kan schudden. We hadden deze keer prijs. Onderweg kwamen we nog een wandelend echtpaar op jaren tegen. In 't Frans vroegen ze ons of we konden zwemmen. 'Pas de problèmes', onze Belgische frank viel nog niet onmiddelijk. We zaten in de juiste richting maar de juiste wandelweg lag aan de overkant van het kanaaltje. Na enkele kilometerkes naast dit kanaaltje gelopen te hebben hoopten we op een bruggetje om er over te geraken en zo op de juiste weg te komen. Nougabolle, een hek versperde de doortocht. Dan maar door het hek breken en verderop de kansen op de aanwezigheid van een bruggetje wagen. Dit bleek succes te hebben. Een laatste alternatief zou geweest zijn : De bottienen uitspelen en door de modder het kanaaltje oversteken. Echter enkele meters verder lag er een profiel van een vangrail over het kanaaltje. 't Was risky maar het ging. Ook de Catsjou is er zonder pelsscheuren doorgekomen. 
In Retranchement, hoe de Nederlanders op die naam gekomen zijn weet ik niet, maar in Retranchement was het tijd voor de klassieke pint. Een overvriendelijke ober bracht ons de versnapering. Er zat verdorie al veel volk op zijn terras. Dat smaakte weeral maar met nog zo een kleine 10 kilometer in't vooruitzicht werd het vlug tijd om op te krassen. Nog een lekker crème gelaske onderweg en die 10 kilometer waren zo opgesoupeerd. De trein stond ons al op te wachten in Knokke. Prachtige dag en de Ronny en ik hebben weeral veel gelachen en gezwanst onderweg. Ook veel kompassie gehad met al die mensen die in het zweet des aanschijns vandaag hun kost moesten verdienen. Niet treuren, alles kent zijn tijd en die van hen zal nog komen. Dan groeit er op onze buik al gras en is het aan hen om kompassie met ons te hebben :-).