* De oude Leie : Tussen Drongen en Deinze

De Leie of Golden River ontspringt in Lisbourg in Frankrijk en stroomt via Menen ons Vlaanderen binnen. Ze vloeit oostwaarts verder naar Gent tot aan haar monding in de Schelde. Vanaf Deinze tot waar de Leie Gent binnenstroomt spreken we van de schilderachtige 'oude' Leie. Het natuurlijke karakter van meanderend stroomgebied kon dankzij de aanleg van het Schipdonkkanaal behouden blijven. 

Deze intro even ter informatie. Maar nu, nu moet ik stilletjesaan eens wat meer beginnen te oefenen met m'n tablet. Fotokes opladen ook. Het blijft een hele onderneming met dat geschuif tussen die schermen, maar met wat oefening gaat dat wel lukken. Althans dat hoop ik toch. Het scheelt hem direct enkele honderden grammen in de rugzak. Elke gram die je niet moet meesleuren is meegenomen. Voor vandaag wordt het een tochtje van Drongen naar Deinze. Een uitstapje van een dikke 25 km en met het voorspelde mooie weer ... dat laten we uiteraard niet links liggen. Een toerke dat zich ontrolt tussen de oude Leie-armen moet beslist de moeite zijn.

Verschillende schilders hebben in het verleden zich deze contreien tot hun heimat toegeëigend en heden ten dage inspireert deze streek nog menig kunstenaar. Sint Martens Latem betekent voor Vlaanderen dat wat Montmartre oproept bij de Parijzenaars. Een beetje ter zijde maar toch ... ook de gefortuneerde Belg voelt zich geroepen om hier zijn onroerende goederen rijkelijk te etaleren. Maar daarvoor ben ik helemaal niet de Leie komen verkennen.
Treintje op rond 07u en we zien wel wat de dag brengt. Deze keer een solotrippeke want de Ronny en de Catsjoe gaven verstek. Werkzaamheden aan hun huis, ttz sleutelen aan de beerput en de riolering kregen voorrang en noopten hen deze keer even forfait te geven. Volgende week trekken we er wel weer samen op uit. Ondertussen heeft de Ronny me voor onderweg op dit tripke al wat stof tot nadenken gegeven ... een toerke met tent en slaapzak in putteke winter. Het overwegen alleszins waard, dus dat moet kunnen. In de ijskast lagen er nog een paar Hollandse maatjes te zwemmen dus die mochten mee in de broodtrommel voor de schoofzak. Nog een paar blikjes cola, een stuk peperkoek (dat is het beste eten dat er bestaat om bij een energietekort tgv een inspanning je suikerhuishouding terug op peil te brengen) en klaar. Vervolgens de trein op in Beveren waar een lieve dame aankondigde dat wegens een defect aan de locomotief mijn treintje eerst 13, daarna 18 minuten vertraging had. Ik begin aan de grillen van onzen IJzeren Weg te wennen. Rond 10u in Drongen aankomen was nog binnen de gestelde deadline. Meteen draaide de weg onder de statie door en kronkelde zo naar de Leieboord. Prachtig stukje natuur langs het jaagpad maar zo jammer. Overwegend wordt dit jaagpad ontsierd door aangemeerde luxejachten en joekels van villa's van vermogende landgenoten die op de oevers staan neergepoot. Een GR aanduiding wees me erop dat ik op de GR 128 zat. Die loopt van Wisant tot in Aken. Zoveel tijd had ik echter niet en hield me dan maar aan de vooropgestelde route. Afsnee doorgelopen en zo terug Drongen binnen, een flitsbezoek aan Baarle en zo door naar Nevele. Helaas jammer want dat stuk was overwegend beton. Eerst in Nevele werd het op het Pestelpad, waar de maatjesharingen van trommel naar maag verhuisden, iets aangenamer om te stappen. Het pestelpad is een erg nauw padje dat je binnendoor door Nevele loodst naar Sint Martens Leerne, de buurgemeente van St. Martens Latem. Eerlijk gezegd had ik er toch ietske meer van verwacht. Dat je in de natuur zat kon je soms enkel nog ruiken aan de zure warmlauwe-weëe mestgeur die her en der uit onzichtbare stallen over je heenwaaide. 

In Ooidonk, een gehucht van Sint Martens Leerne staat er een kasteel dat betiteld wordt als één van de mooiste kastelen in Vlaanderen : Het Kasteel van Ooidonk. Deze middeleeuwse versterkte burcht is een uniek voorbeeld van de Spaans-Vlaamse architectuur uit de rennaissance. Het werd in 1595 herbouwd en met zijn kenmerkende trapgevels en torens in de vorm van een ajuin hoeft deze Oost-Vlaamse parel niet onder te doen voor de imposante kastelen aan de Loire. Eén van de vroegere bewoners van het kasteel was trouwens Graaf Van Hoorn die onder het bewind van 'den bloedhertog Alva' zijne kop kwijtspeelde. Een paar kiekjes genomen en weer weg. Vanaf hier werd het parcours opnieuw de moeite. Iets verder kon ik de Oude Leie oversteken met een zelfbedieningsveerpontje. Van oever tot oever stond er een kabel gespannen die je op de oever kon bedienen met een katrol. De veerpont was aan die kabel verankerd en ook via een katrol op dat pontje kon je het pontje naar de één of andere kant loodsen. Zo eens iets anders en na een paar kilometertjes kreeg ik zin in een pintje. Aan de Vosselaarse Put, een meander van de Oude Leie en een mini recreatiedomeintje, kon ik mijn zin erdoor duwen. Ik vermoed dat gans Bachte Maria Leerne er wel zat. Voor 1€ kon je er met je lijf en leden een plonsbad nemen in de Oude Leie. Het stukje weide voor die meander lag bezaaid met zonnekloppende badgasten. Op een terrasje aan dit Miami Beach van Bachte heb ik een Orvalleke gedegusteerd. Een koningsdrank gebrouwen door de trappisten Norbertijnen of Premonstratenzers in Orval. Lekker. Nog een goeie 6 kilometer te stappen. Dit tochtje liep hoofdzakelijk langs het jaagpad van de Leie tot op het eindpunt in Deinze. Ook weer ontzettend mooi maar wederom die kasten van villa's op de oevers die wedstrijd houden in de pronkzucht. Op de kilometers beton na was het toch nog een vrij mooie uitstap geworden. Tegen 5 uur was ik al in de statie van Deinze. Van daaruit naar St. Pieters in Gent waar ik mezelf nog op het plein voor de statie op een blonde Tongerlo trakteerde. Dit jaar 's werelds beste bier in zijn categorie. Ik moest immers nog bijna een uur wachten op mijn treintje naar het 'Land van Awa' :-). Volgende week een nieuwe wandeling zie. Bij leven en welzijn welteverstaan. Ik denk dat het Schoonaarde - Schellebelle gaat worden. Dat is in de geburen maar ietske verder.