Voor even toch want ik was mijn bottienen vergeten mee te pakken dus kon ik na een 10 tal kilometertjes al terug keren. 'Wat het hoofd vergeet moeten de benen bekopen'. Dat wordt er al eens beweerd maar in mijn geval waren het de wielen van mijne auto. Rond halfelf stond ik aan de St. Catarinakerk van Wachtebeke, klaar voor een toerke van een kleine 20 km in het Meetjesland.
Het Meetjesland is een regio die in het noordwesten ligt van de provincie Oost-Vlaanderen. In het noorden begrensd door Zeeuws-Vlaanderen, het westen begrensd door de provincie West-Vlaanderen en in het zuiden en het oosten door de stadsgrenzen van Gent en het Waasland. Een hele boterham voor een officieel erkend Vlaams regionaal landschap.
Eén van de meerdere verklaringen voor de benaming Meetjesland zou teruggaan tot in de tijd van onze Keizer Karel V. Gezien deze majesteitelijke verschijning gezegend was met een overgezond seksueel appetijt verstopten de inwoners van de streek hun jonge dochters tijdens zijn doorreizen naar de keizerlijke stad Gent. Alleen oude vrouwen bij het open raam aan hun spinnewiel sierden het straatbeeld. Dit ontlokte bij hem de gedachte dat er in de streek enkel 'Meetjes' woonden, vandaar Meetjesland. Nu nog wordt een oud moederke in het dialect daar een meetje genoemd.
Vanuit het dorp ging het richting het Langeledekanaal en dit moest gevolgd worden noordwaarts naar Nederland toe. Dit 5,5 km lange kanaaltje tussen de moervaart en de Nederlandse grens werd 700 jaar geleden uitgegraven voor het vervoer van turf, zand en beer. Nu ligt er alle economische activiteit stil en de flora van deze waterloop komt stilletjes aan terug in harmonie met de omringende natuur. De trekwegen van weleer die naast het kanaal liepen bieden nu uitgelezen fiets- en wandelpaden.
Het was vrij fris nog deze morgen. Iets boven het nulpunt maar de gevoelstemperatuur lag er iets onder vanwege de stugge noordoostenwind. Die wind zorgde ervoor dat een mutske op uwe kop geen overbodigheid was. Na een uurke stappen kwam ik al ter hoogte van het aan de linkerkant van de Langelede liggende Kloosterbos. Een paar kilometerkes kon ik ervan proeven. Eindelijk nog eens een bos dat volledig toegankelijk is. 8 kilometer aan paden zijn er in getraceerd en 9 hectaren zijn speciaal voorzien van speelzones voor de kinderen. Een zeer mooi bos met dennenaanplantingen en vrij droge zandgrond waar struikheide welig tiert. Een irritante stoorzender daarentegen is de E34. Dat mag vernoemd worden. Na een tijdje begin je toch enigszins op dat constante geroezemoes, veroorzaakt door het snelwegverkeer, te letten. Misschien is het in de zomer iets minder bij een dichtere bebladering en wat meer kwelende vogeltjes. Wie weet ?
Halverwege het Langeledekanaaltje ben ik dit terug overgestoken aan een bruggetje en daarna richting Heidebos geteend. Onderweg nog een zijsprongetje gewaagd in een gemengd bos waar ik op een bankske mijn bokes heb aangesproken. In dit bos ben ik de eerste mensen tegengekomen. In het kloosterbos daarentegen was er geen kat te bespeuren. In de verte kwam er een kerel aangelopen met 2 honden. Ne middelgrote en nog een puppieke. Die hadden de worstjes in mijne schoofzak geroken denk ik want ze stormden op me af. De eigenaar van deze viervoeters was verdorie een Syriër. Komt dat tegen ! Vriendelijke mens en hij verontschuldigde zich voor het onstuimige gedrag van zijn beesten. Ochgot, met een worstje waren die beestjes content. 't Waren nu wel varkenssaussiskes en daarom hoop ik maar dat de mens niet gezondigd heeft tegen de wetten van zijne Profeet.
Het Heidebos is een patchwork samengesteld uit naaldbos, heide, schrale graslanden, dreven en verlaten akkertjes. De stikzomen die al die lappen bijeenhouden zijn prachtige zandwegels die slingerend door het bos lopen. Ook hier geen levende ziel te bespeuren. Eigenaardig genoeg was hier het verkeerslawaai minder te horen. Nochthans lag het ook vlak naast de E34. Wel zouden er Gallowayrunderen grazen maar die heb ik niet bespeurd. Misschien staan ze op stal ? Het ganse bos is afgerasterd opdat ze niet zouden kunnen ontsnappen. Maar met zwaaihekjes heb je op verschillende plaatsen toegang tot het bos. Een bordje in 't bos vermeldde wel de aanwezigheid van een stier. In niet bedekte termen werd er gewag gemaakt van een kolossaal zwart beest. Die knaap zou er voor moeten zorgen dat de kudde wat uitbreiding kent. Nog een bordje betreffende deze runderen waarschuwde voor wandelaars met honden. Deze zijn absoluut niet toegelaten, zowel de wandelaar als zijn beestje. Het Gallowayrund dat gekend is om zijn zachtaardig karakter kan zeer agressief worden bij het zien of ruiken van een hond. Ik wil het niet meemaken alleszins. Men weze gewaarschuwd.
Het laatste stukje van mijn wandeling zou me vanaf het heidebos langs het jaagpad van de moervaart terug naar mijn karretje brengen. Ook dit is een prachtig stukje natuur. Jammer genoeg, toen ik aan de moervaart kwam waren er aan de overkant een paar onnozelaars bezig met een drijfjacht te houden. Veel show hadden ze bij. Vooraf had ik al een paar keer enkele luide knallen gehoord. Jaja, er bungelden al een paar konijnen aan hun koppelriem. Dat noemt men dan sport. Onschuldige dieren afmaken als tijdverdrijf. Mensdom ... dierenrijk.
Natuurpunt heeft langs de oevers van deze vaart 90 hectaren rietmoeras in beheer genomen. Er worden geleide wandelingen in georganiseerd. Een vrij gevaarlijk gebied als je niet op de hoogte bent. Met hun beheer zijn ze er in geslaagd de populatie van de bruine kiekendief terug aan te zwengelen. De bordjes die je her en der tegenkomt en die de inspanningen van het natuurbeheer verduidelijken maken een uitstap eens zo boeiend. Ik heb al ondervonden op vorige wandelingen dat er velen achteloos aan deze bordjes voorbijlopen. Ze hebben ongelijk want volgens mij hebben deze infobordjes een zeer hoge educatieve waarde.
En ja, helaas, af en toe tref je in het bos wel eens het werk aan van een sluikstorter. Dat respectloze tegenover de natuur is wraakroepend. Her en der heb ik borden aangetroffen waarin sprake is van camerabewaking. Triestig is het wel dat men in een bos al camerabewaking moet gaan hanteren. Big Brother dringt al door tot in het bos ☺☺☺
Rond 4 uur was het wandelingetje ten einde. Een kleine 20 kilometerkes ben ik zoet geweest met een karrevrachtje natuurpracht. Zo, dat was het weer even. Alleen op stap is ook al eens verkwikkend en volgende week zijn we weer compleet. Ik denk nog eens naar onze Vlaamse Ardennen af te zakken. Daar is het ook schoon :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Plaats een reactie als je wil.