Veel gezwansd en gelachen onderweg. Stukjes bospad bewandeld, wat slijkwegeltjes tussen de weiden door, hier en daar een stukje bos. Mooi tripje. In tegenstelling tot de kwakkelberichten over het weer is het de ganse dag droog gebleven. Fientje met haar korte pootjes had het eveneens naar haar zin en konstant hollend achter een weggeworpen takje moet ze wel dubbel zoveel afstand afgelegd hebben. Het beestje was later op de dag uitgeteld. Knikkebollend met haar koppeke, meer slapend dan wakend had ze postgevat op de stenen onder een barkruk in de Meermin, onze vaste stek op zondagavond. Zoe muug as nen hongt. Volgende keer zorg ik wel voor een dekentje.
De stop voor een boke te eten was voorzien in een kapel. Die zat echter proppensvol. Iets verder zijn we dan maar het cafeetje 'De Gremlins' binnengeduikeld. Nog plaats genoeg en het was geen probleem dat we er onze bokes mochten opeten. Meta was kontent dat ze haar Tripel kon boeken. Zei het dan wel in een iets mindere originele omkadering dan verhoopt maar het smaakte haar zichtbaar.
Nog een korte lus tot het eindpunt van ongeveer 5 kilometerkes en de wandeling zat er op. Nog een voorlaatste drankje aan het startpunt. Fientje zag er nu uit als Moriaantje. Zo zwart as zoet van door al dat slijk te baggeren. Een gezellige wandeling weeral met leuk volk. Noem gerust deze ploeg maar walkaholics. Je hoeft daarbij helemaal niet te blozen.
Het doet me plezier dat de mensen met deze zondagswandelingetjes het nuttige aan het aangename kunnen koppelen en er op de koop toe plezier in scheppen. Wandelen is nu éénmaal ontzettend gezond voor lijf en leden. En dat niet alleen. Ook voor de mentale balans is wandelen heilzaam. Een stukje gepubliceerd in 'Lifehack' vond ik geweldig boeiend.
Een kort stukje uit de bijdrage : “Nature’s peace will flow into you as sunshine flows into trees. The winds will blow their own freshness into you, and the storms their energy, while cares will drop off like autumn leaves,” wrote John Muir in Our National Parks.
De link : http://www.lifehack.org/363786/doctors-agree-hiking-good-for-your-mental-health?dgs=2
Andere koek nu. Mijn wekelijks wandelingetje met de stapmaten lag al klaar. Een 23km lang wandelingetje vanuit Testelt naar Diest, dit in een grote boog om en wijkend naar het Noorden. Ik had er zorgvuldig op gelet dat er zoveel mogelijk onverharde paden aan bod zouden komen en dat de abdij van Averbode eveneens kon aangelopen worden.
Den Angelo ocharme moest deze week het werk hervatten en de Marc had eveneens zijn professionele verplichtingen na te leven. De Ronny en de Catsjoe konden, ondanks de grote werkzaamheden aan hun heem, wel meestappen. Bij het uitstippelen van de wandelweg tussen Testelt en Diest merkte ik op dat we verdomd dicht voorbij het huizeke van Greet, een heel toffe ex-collega, passeerden. Greet, ook begeesterd van het wandelen, bereidt zich voor op de wandelmarathon van de 'zotte50vangheel' in mei. Een antwoord op mijn mailtje waarin we ons wandelinitiatief aan haar kenbaar maakten liet niet op zich wachten. Driewerf hoera deze keer, ze offerde er zelfs een dagje verlof voor op om samen dat toerke te stappen. Heel sympathiek !
Afspraak om 8u met de Catsjoe en de Ronny in Berchem Statie en om 10u30 aan het stationneke in Testelt met ons Greet. Geen vertragingen deze keer en Greet stond ons al op te wachten. Stralend, met de big smile en dressed to walk. Het beloofde een mooie dag te worden. En, het mindere weer van de laatste dagen in acht genomen, we hebben er toch nog maar eens de mooiste dag in de week kunnen uitpikken. Beetje pech met de GPS, ik had er een verkeerd spoor opgezet. Daardoor moest de Ronny deze keer de taak van full-time loods op zich nemen. Graag had ik in Testelt een bezoekje aan de middeleeuwse watermolen gebracht, dat viel dus even in het water. Daarvoor had ik nog in 't laat dinsdag een kleine aanpassing gedaan aan het traject. De Ronny beschikte nog over mijn vorige versie en na een 10-tal minuutjes zaten we al middenin het Merodegebied. Een 575 hectare groot natuurgebied dat heel wat te bieden heeft. Graasland voor de schaapjes, akkers, vennen, moerassen, heide en duinen maakten er het decor uit. Het ganse geheel dat doorkruist werd met wandelpaden maakte er een ideale omgeving van om urenlang er in rond te kuieren. Gans het gebied staat onder toezicht van Natuurpunt. Sinds kort is Natuurpunt er in geslaagd de natuurlijke biotoop in het gebied te herstellen. Het is er nu het ideale broedgebied voor de boerenzwaluw die er na een lange afwezigheid is teruggekeerd. Ook zouden er terug liggende vleugeltjesbloemen verschijnen waarvan men dacht dat ze voorgoed verdwenen waren. Iets te vroeg nog in 't jaar om ze al kunnen te bespeuren. Alleszins knap werk van die mannen van Natuurpunt.
De abdij van Averbode die het ganse gebied beheerst ligt op een punt waar de provincies Limburg, Antwerpen en Vlaams Brabant aan elkaar grenzen. De as van de zware massiefhouten zwenkpoort die toegang geeft tot dit Norbertijnenbastion staat pal op dit 3 provinciënpunt. Een mij welbekend voorkomende geel-blauwe wegwijzer met een santiagoschelp dicht bij deze poort viel me daar ook al op. Geen idee op de welke maar ik zat dus op een stukje Camino de Santiago. Waarschijnlijk een stukje van de Via Brabantia. Van hieruit ging de wandeling naar het klompenmuseum. Hoog tijd om de keel al eens door te spoelen in het aangrenzend etablissement 'Den Eik' met een lokaal biertje. Voor de Ronny een Flierefluiter, voor Greet een Halen en ik had goesting in een Omerke. Na onderwerp geweest te zijn van één der werken van barmhartigheid moest er nog een flink stukske doorgestapt worden over landduinen en heidewegels tot aan onze picknickplaats. Deze vonden we aan de voet van het domein Gerhagen. Een 965 hectare groene long in het uiterste westen van de provincie Limburg. Een prachtig kleurenpalet wordt er in dit stuk natuur ten toon gespreid. Dennenbossen, landduinen, heide, loofwoud, poelen en moerassen, beekjes waar je over moet springen, afgezoomde dreven waar je doorwandelt, zwarte modderige zandgrond onder je bottienen. Voor de picknick had ik enkele fleskes witte wijn meegebracht en de Ronny zorgde voor geconfijte eendenbillen en kinoa met groentjes. Eens opgewarmd en binnengespeeld konden we er weeral eventjes tegen.
Het deed ons ontzettend plezier Greet weer te zien na een lange tijd. Onderweg hebben we dan ook veel kunnen bijpraten. Deze mooie wandeling leende er zich volledig voor. Als we de 50Zottevangheel stappen zal dat misschien minder het geval zijn. Ze loopt verdorie met 6km/u een heel stuk sneller dan ik.
De dagen zijn al flink aan het lengen. Tegen 6 uur toen we aan de statie van Diest aankwamen was het nog licht. Voor een mooie zonsondergang vast te leggen op de pelicule was het dus nog wat vroeg. Toch zijn we er nog min of meer in geslaagd. In Diest namen we nog een uurke de tijd om deze prachtige wandeldag met een St. Bernardus af te ronden. Ver moesten we niet zoeken naar een kroeg want in de statie van Diest was er een gezellige café gebouwd. De Catsjoe kreeg er al direct een bakske water voorgeschoteld. Smakelijk spul zo een Sint Bernardus, het bier welteverstaan.
In Testelt namen we afscheid van onze stapvriendin. Tot een volgende Greet ! Bedankt voor de prachtige dag samen.
Nog een uurke sporen tot in Antwerpen en de dag zat er weeral op. De logica van onze Nationale Spoorwegmaatschappij wordt voor mij met dag ondoorgrondelijker. Dit moet je horen ! Voor de Catsjoe moet de Ronny een toeslag van 5 euro of zoiets betalen. Zowel voor een hond als een poes geldt het dat er een geldig vervoersbewijs nodig is. Maar, en dat wist de treinconducteur ons te vertellen, wanneer je uw beest in een mand, doos of zak steekt, wordt je beest als handbagage beschouwd en bijgevolg moet er geen toeslag betaald worden. Straf hé ? volgende keer gaat de Catsjou mee in een zak !☺☺☺
Nog steeds leuke verhalen en boeiend om te lezen xxx
BeantwoordenVerwijderen