Kessel - Tussen de Kempen en de vallei van de Kleine Nete. Altijd mooi

Het wandelaanbod was niet spectaculair groot verleden week zondag. Hooguit 4 wandelingen stonden er geprogrammeerd waarvan er 3 in het Walenland hun beloop zouden kennen. De 4de was in Hofstade en het Blosodomein. Die hadden we voor kort reeds gelopen. Deze zondag was het aanbod iets gevarieerder en het was in Kessel, een dorpje in de zuiderkempen waar de lamp zou aangestoken worden en branden. Weinig opkomst deze keer van mijn vrienden zondagsstappers. Sommigen vreesden een kater vanwege een feestje daags voordien, een ander stel lag in het zonnetje op Tenerife en enkele anderen die zouden komen opdagen heb ik, totaal verrast als ze waren om 10u uit hun bed gebeld. Veel te laat dus om nog werk van een wandeling te maken. De Walter, de enige dappere stapper, die was wel op tijd aan het appel. Helaas, hij was zijn stapschoenen thuis vergeten en moest rechtsomkeer maken. 30 km voor niets gereden. 
Dan maar alleen er op uit en van de nood een deugd makend kon ik de naar gewoonte te stappen afstand van 12km bij deze ietske langer maken. Het werden er dubbel zoveel. Prachtige trip. Mijn compliment gaat dit keer uit naar de Merksemse Wandelclub. Mooi bepijld met weinig 'Goudron', veel natuur en prima rustposten. 

Er kon gekozen worden tussen 6,10,15,21,24 en 31 paaltjes. Deze van 24 sprak me het meeste aan. Kesselse Heide, Stukje Kessel Fort, het jaagpad aan de Grote Nete, het Elzenbos en het Soldatenbos werden daarin aangelopen. 
Bij de inschrijving liep ik nog een ex-collega op rust tegen het lijf. De Ludo godbetert. Hij verzorgde de inschrijvingen. Een job die volgens mij op zijn lijf geschreven stond. In zijn beroepsleven was hij hoofdmagazijnier. De beroepsernst waarmee hij destijds zo secuur te werk ging in aanmerking genomen, en deze ondertussen niet is verleerd, dan ben ik er zeker van dat de Merksemse wandelclub een waardevol clublid onder zijn vrijwillige medewerkers telt. 
De start werd gegeven aan het parochielokaal van Kessel Statie. Van hieruit ging het richting Kesselse Hei. Een provinciaal domein van 43 hectare groot. Het ligt deels met heide-veen op de grens van de Kempen en deels op de alluviale gronden van de Kleine Netevallei. Er worden schapen op uitgezet om ongewenste gewassen en grassen op natuurlijke wijze te elimineren. Een waardevol natuurgebied met poelen, vennen en heide. Oorspronkelijk bestond de bebossing uit berk en eik maar door houtkap en afbranding verdween dit bos stelselmatig en ontstonden er grote stukken schrale grond, een ideale voorwaarde voor het ontstaan van heidegrond. Je treft er de ronde zonnedauw aan, zandzegge en het pijpenstrootje. 

Met de afwerking van de fortengordel rond Antwerpen voor de 1ste wereldoorlog werden opnieuw alle bomen gekapt om het zicht tussen de forten Kessel en Broechem te vrijwaren. Slechts één boom mocht er blijven staan om de grens tussen Kessel en Nijlen aan te geven. In 1920 werd opnieuw met de bebossing van wal gestoken maar in de 2de wereldoorlog moest het bos er opnieuw aan geloven. De reden hiervoor was de brandstofvoorziening voor de verwarming van soldaten en bevolking. Ook die éne boom werd toen ontzien. Nu bestaat het geboomte hoofdzakelijk uit grove den.

Over het Fort van Kessel, dat nadien aan de beurt kwam in de wandeling, heb ik al eens wat verteld in het relaas van 8 januari '15 op deze blog. Altijd indrukwekkend zo'n militair bouwwerk. Nu doet het dienst als recreatieoord voor de hengelende medemens. 
Voor mij liep er al geruime tijd een kerel, ik schat zo rond de 70 jaar oud, die eerder een vriendschappelijk klapke was begonnen met een toevallig passerende dame. Het volume van dat klapke was dermate hoog dat ik zijn betoog van naaldje tot draadje kon volgen op wel 25 meter afstand. Toen een wandelend koppel op hun beurt hen voorbijstaken met een hondeke kreeg het gesprek een hele andere wending. Dat beestje luisterde geen fluit. Dat bracht hem ineens ertoe om zijnen hond tot gespreksonderwerp te maken. Amusant hoe hij de kwaliteiten van zijn viervoeter, een Duitse herder, aanprees bij zijn tijdelijke wandelgezelle. 'Drij dinge moet hum kunne en da leer ek hum alle doage'. 'Direct luistere, speure en bijte verdoeme'. Om dit laatste kunnen van zijnen bobbie alsook de woorden wat kracht bij te zetten greep hij die madam bij haar arm vast. 'Bijte, zo zie, bijte op den apache' ... 'Voelde da madammeke ?' en daarbij neep hij in dat mens haren arm nog wat harder totdat ze een schrik pakte. Ik heb zelden iemand zo rap van tred zien veranderen. Enigszins beduusd staarde hij het mens achterna. Blijkbaar viel zijn manier van converseren niet in goede aarde bij haar. Het klapke was ineens afgelopen. Ik heb de dame in kwestie niet meer teruggezien. Ook niet op de rustpost waar ik ondertussen aanbeland was om mijn schoofzakske aan te spreken. Lang heb ik er niet gezeten vanwege het gebrek aan compagnie. Eens dat mijne Westmalle Trippel en mijn bokes opgesoupeerd waren ben ik vlug terug vertrokken.  

Het Elzenbos was het volgende bos in de planning. Hier heeft de afdeling Wielewaal van Natuurpunt weer prachtig werk geleverd. Door de aanplanting van exoten zoals Canada's en Italiaanse populieren en het ontbreken van een efficiënt natuurbeheer verruwde het omliggende landschap met de jaren. De afgevallen bladeren van deze bomen bedekten de eens zo faunarijke poelen en veranderden deze in stinkende waterplassen. De sliblaag verstikte het water en de bloemrijke graslanden rondomrond. Met vele vrijwilligers werden de poelen uitgebaggerd, de oevers met het overwoekerende struikgewas gekapt en een deel van de exoten verwijderd. Men spreekt van een verbluffend resultaat omdat er nu terug een populatie van waterjuffers, libellen, vlinders en amfibiëen aan te treffen valt. Proficiat voor deze vrijwilligers hun inzet. Dit maakt het nog een beetje prachtiger wandelen hier in Kessel. Daarom, degenen die vanmorgen ontbraken op het wandelappel hadden wreed ongelijk. 

Daar waar het op de 1ste lus in de Kesselse Heide bijna een overrompeling werd van de wandelaars was het op de 2de lus, 21 km en meer, langs het jaagpad van de Nete en zo naar het Soldatenbos verrassend rustig. Bijna geen wandelaars meer en dat doet me vermoeden dat de meeste wandelaars toch voor de kortere tripjes kiezen. Geef ze maar eens ongelijk ! Rustig aan blijft de boodschap. En vooral genieten van de natuur, de wolken bestuderen die grillige figuren afdrukken in het zwerk, de geuren opsnuiven van het bos, de beestjes beloeren in de natuur. Alles gratis voor niets. 
Op die langere stukken steekt er af en toe wel eens zo een laagvlieger voorbij maar daar moet ik hartelijk om lachen. Ik vraag me telkens af wat hun bezieling is om zulke mooie wandelingen in sneltreintempo af te haspelen. Alsof het een marathon is. Binnenkort is het de Legend's Trail. Daar zouden ze zeker hun hart kunnen ophalen. 250 km non-stop in het zuiden van België, af te haspelen in 60 uur met maar 5 rustposten en waarbij je 40 uur in de duisternis van de Ardeense wouden loopt. Niks voor mij trouwens .... 
Het soldatenbos nu ! Dit voormalig militair domein, 19 ha groot, werd aangekocht door het Agentschap voor Natuur en Bos (ANB). Enkel de wandelpaden worden er onderhouden maar er zullen verder geen bomen gekapt worden om open ruimten te scheppen. Ook recreatievoorzieningen blijven er uit den boze. Het zal een vrijloopbos blijven waar je tevens je hond onaaangelijnd mag in laten loslopen. De stelregel geldt hier dat de natuur hier vrijelijk haar gang mag gaan. Dat moet af en toe ook al eens kunnen.

Tegen een een uur of 4 was de zaak rond. Nog enkele kilometertjes via het achterland van Kessel en aangekomen aan mijn autoke kon ik mijn slijkbottinnekes opzij zetten. Weeral een mooie dag ! Kwa georganiseerde wandeling was dit beslist al de mooiste. En, op enkele stevige maar korte buitjes na was het een ideaal stapweertje. Op naar de volgende .... dat wordt Ronse in de Vlaamse Ardennen. En deze keer zijn we voltallig ! Met 6, ikke, de Ronny, den Angelo, de Catsjoe, de Marc en den Hugo. Den Hugo had nog eens zin en voelde het kriebelen. Met z'n tocht naar Rome in 't vooruitzicht wordt deze toer in heuvelend Vlaanderen een hele goeie oefening.

Naar foto-album : Album Kessel