Een mooie wandeling, weliswaar niet op vaderlandse bodem, verdient zeker een plaatsje op mijn blog. Een paar jaar geleden heb ik eens een tochje ondernomen van Haasdonk tot in Lelystad in Flevoland boven Alkmaar. Een deel van het traject liep over het Floris V pad. Dat is een ongeveer 250 km lange afstandswandeling tussen Amsterdam en Bergen op Zoom. In de Ablasserwaard in Zuid-Holland heb ik er toen vanuit Dordrecht op aangepikt. Een prachtig trajectje maar helaas het stukje naar Kinderdijk zou me te veel uit de richting hebben laten lopen. Ter hoogte van Bergambacht moest ik al afdraaien richting Noorden. De tijd besteed aan de vele omleidingen over kanaaltjes, veren en rivieren zouden m'n wandelschema te veel in de war gestuurd hebben.
Dit weekend waren we op uitnodiging te gast bij Els en Rien, vrienden in Dordrecht. Hen heb ik halverwege Frankrijk leren kennen toen ik naar Santiago de Compostela wandelde. Tijdens m'n tochtje naar Lelystad tussen Dordrecht en Bergambacht waren zij er ook bij om me te vergezellen. Het was dan ook een schitterend idee van hen om dat ontbrekende stukje wandelroute naar Kinderdijk in de Floris V puzzel in te passen.
Kinderdijk is bij uitstek het visitekaartje van Nederland. In elk toeristisch plaatsje, waar ook in Nederland, vindt men wel een ansichtkaartje met een afbeelding van de klapwiekende molens. Kinderdijk is één gigantisch openluchtmuseum met 19 molens die symbool staan voor de respect afdwingende vakkennis waarmee de Hollanders hun strijd tegen het water aanpakten. De eerste molens die gebouwd werden om het water af te voeren dateren uit de 15de eeuw maar de huidige molens die bewaard zijn gebleven, werden gebouwd in de 1ste helft van de 18de eeuw.
Ze werden gebouwd met als doel de ontpoldering van het gebied. Het water uit de lagergelegen polders moesten ze boven de dijken omhoog pompen in de rivieren. De molenwieken dreven een systeem aan dat een scheprad in beweging zette om het water tot wel bijna een anderhalve meter op te voeren. Een indrukwekkend staaltje van waterbeheer dat ook de aandacht trok van de Unesco. Het ganse molenpark aan de Kinderdijk werd hierdoor, alsook door haar unieke karakter, terecht op de prestigieuze Unesco werelderfgoedlijst geplaatst.
Het werd een sublieme wandeling over tiendwegen middenin het ontpolderde landschap. Een echt stiltegebied waar je totaal mee kon opgaan in de rust die het landschap uitstraalde. Talrijke vogelsoorten kan je er in dit decor spotten. Het is een rare belevenis. Soms krijg je de indruk dat je op het water wandelt. De tiendwegen zijn zo nauw dat je goed moet opletten waar je je voeten zet of je belandt in de sloot. Die bevinden zich vaak aan beide kanten van het paadje. Een fantastische trip in de weidse natuur. Na een kleine 8 kilometertjes waarbij we regelmatig over een hek dienden te klauteren, naderden we het molenpark.
Volgens onze Nederlandse vrienden is het hier in de zomermaanden over de koppen lopen. Busvrachten Japanners strijken hier neer om kiekjes te nemen. Nu waren er nog niet zoveel maar een Japanees met zijn camera in de aanslag beantwoordt ook hier aan het stereotiepe beeld. Grappig hoe ze met hun camera gemonteerd op een verlengstok en deze voor zich uit dragend, onverstoord selfies trekken met de omgeving als achtergrond.
Aan het eind van de wandeling werden we nog getrakteerd op een ambachtelijke voorstelling.
Op de kade aan het gemaal konden we even kennismaken met de ambachten die er door de eeuwen heen ontstonden. Een touwslager maakte er springtouwen voor de aanwezige kinderen. Die mochten aan de zwengel draaien en zo hun eigen springtouw maken. Een mandenvlechter was ook present. Kennelijk een warmbloedige Hollander want in korte broek en onderhemdeke stond hij blootsvoets zijn eendenkorven te vlechten. Geen idee of het nu wilgentakken of rietbiezen waren. Wat verder gaf een fuikenmaker zijn beste kunnen ten tonele. Ook de visbakkers met hun ouderwetse toestelletjes waren present. Deze laatste had ik nog nooit gezien. Een mooie afsluiter van de wandeling.
Na de lunch in 'De kat in de wilg' hadden onze vrienden nog een bezoekje aan de jeneverstokerij 'Rutte' in Dordrecht voorzien. Ook dat werd een opsteker. Deze stokerij vulde haar eerste flessen in 1872. Ook dit werd een zeer gezellig tijdverdrijf. Ik en Annick zaten er als enige Belgen tussen 38 Nederlandse proevers. Een lieve onthaaldame legde ons het reilen en zeilen uit van de Familie Rutte, grondleggers van het bedrijfje. Tijdens een rondwandelingetje in de stokerij probeerde ze ons de kunst van het jeneverstoken duidelijk te maken. Fotootjes van de koperen stookketel en de opslagruimte met vaten mochten genomen worden. Om de familiegeheimen en de recepturen van hun brouwsels veilig te stellen was dit enkel op deze plaatsen toegelaten.
Daarna kwam de proeverij aan de beurt. Verschillende brouwsels mochten er geproefd worden. Ze kennen er wat van die Hollanders van het neutstoken ! Ook hier kwam het vakmanschap bovendrijven. Weeral wat bijgeleerd.
Kortom, het werd een dag vol fijne ervaringen in gezelschap van 2 toffe mensen. Er mogen nog zo'n dagen volgen :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Plaats een reactie als je wil.