Trip 1 Le Puy en Velay - Vorey

Voila, de eerste stapdag zit er op. ’t Was terug even wennen aan die zware rugzak maar 't is in orde gekomen. Voor den Angelo was het even doorbijten, growing pains zegt den Engelsman. Goed, deze morgen hebben we dan afscheid genomen van de hospitaleros in de Puy. Ik denk dat ik op die 3 dagen al meer zoenen en knuffels heb moeten incasseren dan het matrimoniale leven me in 2016 al heeft geschonken. 't Is alleszins geen verwijt naar het thuisfront toe, ik wil alleen maar melden dat deze mensen enorm genereus en vriendelijk zijn. Ook de gebruikelijke Buen Caminos werden gebracht aan de vertrekkende pelgrims. Opmerkelijk hoeveel dames er op pad gaan. Zeker 20 van de 26 bedden werden door hen in beslag genomen.
Nog vlug de Duitse recensies in het gastenboek vertalen voor onze hospitaleros en ribbedebie. De afdaling van de gite naar het startpunt was een eerste voorproefje voor mijne stapmaat. Steil naar beneden over de reeds vernoemde kasseien. Dan volgde er een klim, ik denk een 300 meterkes steil omhoog gevolgd door de afdaling naar de Loire. De toon was gezet en mijne stapmaat wist al direct vanwaar de mosterd kwam. Na een 2-tal kilometertjes hebben we dan de Loire in haar vallei gevolgd tot in Lavoûte sur Loire waar we aansloten op een GR tot in Vorey het eindpunt. De uitzichten in de streek hier zojn adembenemend. Zo schoon met het jonge koren in de velden waarvan het frisse groen fel contrasteert met de zwarte vulkaangesteenten van het rotsgebergte op de achtergrond.

Onderweg een mens tegengekomen die met zijn kleinzoontje aan het wandelen was. Direct spreken de mensen je hier aan. Wat een verschil met de mentaliteit van de mensen thuis. Hij vertelde van de watersnood in 1980 waarbij 2 mensen waren omgekomen. De Loire is daar met bijna 10 meter hoogte buiten haar oevers getreden. Het ganse gebied daar in die vallei is 'zone rouge' en overal onderweg wordt je gewaarschuwd dat het water erg snel kan wassen zodat het je zou kunnen verrassen. Toch een heel mooi stuk daar in die vallei. Toen we de GR route in Lavoûte oppikten zwierde er een jongeman ons een bonjourke. Even mee gepraat, het was een Poolse pelgrim. Tot nu toe had hij enkel in de bossen overnacht en was onderweg naar le Puy. We waren al terug vertrokken maar ik ben teruggekeerd naar hem. Ik had er een beetje medelijden mee. Zijn Engels was zeer slecht maar hij maakte me duidelijk dat hij enkel maar een douche wou in Le Puy. Ik heb hem een briefje meegegeven voor Arlette. Nu belde ze me daarjuist dat hij toegekomen was maar ook zij spreekt geen Engels. Om 't kort te maken, die jongeman krijgt daar logies en kan eindelijk terug eens in bed slapen. Hij vloog haar om de nek van contentement zo vertelde ze daarnet.
Den Angelo is nu al terug wat op zijn positieven. Hij heeft al een kommeke soep binnen en nu gaan we kokkerellen. We kruipen er vroeg in vandaag voor uitgerust en fit te zijn voor de volgende trip. Dat wordt er eentje van klimmen en dalen a gogo. Zojuist meldt hij me dat ik de fotos van gisteren op zijn gsmmeke ben vergeten door te sturen. Ik zet ze er hier mee op. Dat wordt dus a la carte rechtgezet.