Trip 6 Le Bouchet St. Nicolas - Solignac sur Loire

Om het voor de laatste dag wat rustiger aan te kunnen doen hebben vanddag beslist om een tandje bij te steken en een stukje verder te lopen tot in Solignac sur Loire. Zo moet er vandaag woensdag nog een goeie 10 km gestapt worden tot in le Puy. Gisteren in de late namiddag is er nog een stapper, we schatten hem vooraan in de 70, de camping binnengeduikeld. Straffen tiep ! Hij wandelde de Stevenson route een kleine 250km en daarna vertrok hij naar Arles om vandaaruit naar Santiago de Compostela te tenen. Chapeau, het was alsof hij over een wandelingeske over de Keyserlei bezig was. De Stevenson .... iets om op het verlanglijstje te zetten, bij leven en welzijn welteverstaan.

't Werd toch nog voorbij 10 uur vooraleer we pleite waren uit Le Bouchet. Deze nacht heeft de vriezeman zich nog eens laten zien, we werden het gewaar, ik ben met kleren en al de slaapzak ingekropen. Den Angelo met zijne supersonische slaapzak had daar minder last van. Ondertussen is hij een volleerde randonneur geworden. In zijn achterhoofd heeft hij al ideëen opgedaan voor zijn sinterklaasbrief. Een lichtgewicht slaapzakske, een zijden slaaphoes en een broeksriem waar je je centen in kunt wegmoffelen.

De groene weg is een verlaten spoorwegbedding die helemaal opgewaardeerd werd tot een prachtig wandelpad. Deze loopt helemaal van Chacornac tot in Le Puy en Velay. Deze zouden we nemen in een lus rond Goudet. Overweldigend mooi en slingerend tussen de flanken van de Marelle, la Gardine, les Traunes, le Malpas .... allemaal knapen boven de 1200 meter. Le Mezinque piekt erboven met meer dan 1700 meter. Zware kost maar gelukkig liep dit groene pad langs de flanken en moesten we niet over de toppen klauteren zoal bij de La Durande. Mooi weer ook en het is ongelooflijk hoeveel roofvogels je hier in het zwerk ziet. Voornamelijk sperwers met die gevorkte staart en buizerds. Onbeweeglijk stil hangen ze boven je kop te fladderen. Felgroene hagedissen kom je ook al eens tegen onderweg en op sommige plaatsen moet je zien waar je je voeten zet om niet op de vliegende herten te trappen. Dat zijn van die kolossale dikke zwarte kevers. De spoorwegbermen zijn in de loop der jaren volgegroeid met een verscheiden pracht aan bloemenweelde. Complete relax op dat pad. En het liep gestaag naar beneden. Ondertussen vroegen we ons af wat de avondpot schafte. Gnocci lanceerde ik als voorstel. Den Angelo : Ze mogen mij daaronder begraven vertrouwde hij me toe, maar ik heb het nog nooit gegeten. Dan zult ge moeten wachten tot ge thuis zijt maat, petatten hebben we niet bij.

En maar verder stappen zonder enige notie van afstand en tijd. Het werden er bijna 30 en we waren content dat de trip er op zat. Pijp uit, finaal deze keer. En zo hoort het ook te zijn. Voelen dat er poten aan je lijf hangen en later de weldaad van een verdiende rust ondergaan en slapen gelijk nen os.

Ondertussen heeft Arlette van zich laten horen en ze verwacht ons morgen in de gîte. Alle dagen heeft ze ge-sms-t om te vragen hoe het met onze tochtjes verging. Ze was zelfs bezorgd om den Angelo en iedere keer gaf ze een bon courage voor den Angelo mee. Nu schreef ze dat ze ons verwachtte voor het avondeten. Wij zullen voor het desserke zorgen antwoordden we. Dat is het minste wat je kan terugdoen. Het is onbegrijpelijk hoe menslievend de mensen hier nog zijn. Omdat we in tegenovergestelde zin stappen van het Jacobspad zijn er automobilisten die spontaan stoppen om ons op de juiste weg terug te zetten. Meerdere keren zelfs, vandaag weer was het een automobilist die spontaan stopte en naar onze bestemming vroeg. 't Was deze mens die ons op het bestaan van dat groene pad wees.

Voilà, dit in de gauwte want we gaan opkrassen voor de zwanezang. Nog een goei 10 kilometertjes pikkelen naar Le Puy. We worden verwacht !!!

Morgen donderdag rijden we dan door en via een ommetje richting Brive la Gaillarde waar ik een flitsbezoekje breng aan mijne stapmaat Gil. Hij zit met een gebroken voet en moest afzeggen om enkele tripjes mee te lopen. Hij verwacht ons in op de middag voor een dineetje. Later rijden we dan door richting huiswaarts. Onderweg overnachten we wel hier of daar zodat we vrijdag nog op een treffelijk uur kunnen thuis zijn.