* Oudenaarde, de parel in de Vlaamse Ardennen

En we zijn er nog maar eens op uit getrokken. Een toertje in onze Vlaamse Ardennen rond Oudenaarde lag al een tijdje onder het stof en oogde verleidelijk. In Beveren stapten ik en den Hugo op het ijzeren paard, de Ronny en de Catsjoe zaten er al op. Eureka, de treinen waren stipt deze keer maar in Gent was het bijna een uur wachten op de aansluiting met Oudenaarde. Een koffieke bij den Baziel aan de overkant van de statie was bijgevolg gepermiteerd. Je wordt daar enorm goed gesoigneerd. Het 'Potse kaffe en een koewkske' wordt er vriendelijk geserveerd op een zilveren plateauke, geflankeerd door een toef slagroom en een borreltje advokaat. De Catsjoe deelde met een snoepke mee in de service. Vakwerk  !

Rond halfelf lag Oudenaarde aan onze bottienen. Mooi open weer, dat beloofde een heel mooie dag te worden. Stappen richting markt werd de prelude, waarbij we al direct 500 meter van het uitgestippelde spoor afdwaalden. Al van in het begin zaten we dus helemaal uit koers. Weinig volk op het marktje aan het Tacambaroplein. Het standbeeld met de liggende Mexicaanse madam lag er ietwat lusteloos bij. Dit standbeeld werd opgericht ter nagedachtenis van enkele tientallen Oudenaardse vrijwilligers die omkwamen in het Mexicaanse avontuur van Maximiliaan van Habsburg en Charlotte van België in de periode tussen 1863-1867. Tussen 7 april 1865 en 11 april 1865 vocht het Belgisch Legioen in Tacámbaro de Slag van Tacambaro. Deze helden liggen zoals vele anderen steeds op het kerkhof. Maar we wandelen verder.
De Donkvijver van Oudenaarde werd het volgende waypoint. Het wandelpad rond de vijver is meer dan 2,6 km lang en is aangelegd in gestabiliseerde dolomiet. Het traject is zeer afwisselend aangelegd, gaat op en neer en biedt op bepaalde plaatsen prachtige zichten op de eerste heuvels van de Vlaamse Ardennen.
Hoog tijd voor het aperitief. Daar aan die Donkvijver bevindt zich een prachtige uitvalsbasis voor recreanten van alle slag : 'The Outsider', een natuursportorganisatie. Het loont de moeite om even op hun website te gaan loeren. Het aanbod aan activiteiten is enorm. Kajaktochten, avonturentocht, klimwanden, een moerasparcours enz ... Het is er ideaal om er eens naar toe te trekken met een jonge kroost. Kijk maar eens : The outsider

Een bankje vlak aan de oever kwam van pas om het aperitief te nemen. Het ochtendlijke borreltje Elixir d' Anvers op de trein kon je nauwelijks een aperitiefje noemen. De Catsjoe liep er al naartoe, deels omdat zo'n bankje naar gewoonte wel wat te bieden heeft en deels omdat er daar een ander hondeke paradeerde. Dit hondeke behoorde toe aan een dame die er van een wandelingeske genoot. Een fleske cava kwam er aan te pas en op onze uitnodiging wilde Natasja, want zo heette deze dame, wel eens meeklinken. Hoe sympathiek ! Een tof gesprek ontbond zich. Natasja hield ook van wandelen en outdoor avontuur. Ook haar ouders deelden deze passie. Geboeid luisterden we naar haar verhalen over jungletochten in Borneo en Indonesië. De beestjes, de hitte, de confrontatie met de locals, het klikte meteen. De interesse was wederzijds wanneer onze lange afstandstochten werden bijgelicht. Niet zo merkwaardig meer voor ons maar uit haar verhaal konden we toch opmaken dat even teruggrijpen naar de basics van het leven je een totaal andere kijk geeft op de mensen die het gevoel van geslaagd en gelukkig door het leven te gaan laten afhangen van luxe, comfort en materieel bezit. Situeer dit in een veeleisende en op prestatiegerichte maatschappij en het mag je niet meer verwonderen dat burn-outs in opmars zijn. Natasja was een madam naar ons hart. Haar ouders had ze een Garmin wandelgps kado gedaan en bij het gebruik ervan stelde ze zich nog wat vragen. De Ronny ging haar wat documentatie bezorgen. Prachtig zulke ontmoetingen, niet ? Ik schonk de cavaglaasjes, euh plastieken bekers, nog eens vol ! Santé !

Opnieuw waren we een kleine kilometer uit koers geraakt daar aan het aperitiefke en bijgevolg moesten we dit stuk teruglopen om richting Leupegem te kiezen en van daaruit via het scheldejaagpad naar Edelare te pikkelen. Ondertussen had de strakblauwe hemel zich verkleedt en een donkergrijs regenpak aangetrokken. Het bleef echter bij dreigementen en verder bleef het de ganse dag droog. Het is een mooie streek om te wandelen. Veel onverharde paden en volop tussen het groen met in de verte de steeds terugkerende contouren van de Sint Walburgakerk van Oudenaarde. Je loopt daar immers in de Vlaamse Ardennen en het heuvelende landschap biedt je er de magnifiekste panoramas. 
Veel gelachen en gegrapt onderweg en zo vliegt de tijd vooruit. In Edelare aangekomen was het schaftuur al ruim overschreden. Daar werden de bokes en voor Catsjoe de kiekepoten bovengehaald. Lang hebben we het daar niet getrokken want de Catsjoe kreeg het koud. Maar de Ronny deed haar haar splinternieuwe frakske aan en we konden verder. Naar het Ename bos. Onderweg, de ganse wandeling lang werd je geconfronteerd met het edele ambacht van streekgebonden bierbrouwen. Deze streek voert het brouwersambacht zeer hoog in het vaandel. Uitgestippelde bierbrouwerswandelingen, artisanale brouwerijtjes, wereldvermaarde brouwsels zoals De Grael Triverius, Sloeber, Smiske, Kwaremont en nog zo vele andere worden er via bordjes en plakkaten geroemd. De beroemde Vlaamse kunstschilder uit de barokperiode Adriaen Brouwer, aldaar in Oudenaarde geboren, verleende zijn naam aan een brouwsel van dit gerstenat. En niet te vergeten de 'Ename', een bier gebrouwen in het gelijknamige dorp dat vervolgens in de wandeling aan bod kwam is een kwalitatieve hoogvlieger. Daar moest van geproefd worden. Een bord met het opschrift 'Meester bierschenker' sierde de gevel van café Rimalin. De Ronny, niet om een leuke intro verlegen, begroette de waardin en drukte zijn verwondering uit haar zeggende dat het opschrift 'bierschenkster' gepaster zou klinken. 'Als het oe ni aanstoat' repliceerde ze venijnig en met veel tegenzin tapte ze onze Enames. De Ronny probeerde de situatie nog een beetje bij te sturen zonder veel gevolg. Kort daarop werd hij het slachtoffer van een lachkramp, waarna dit misantroop schepsel zich voor haar tv zette om naar Samson en Gert te kijken. Wat een chagrijn zeg. Haar koffiehandelaar die kwam ontvangen kreeg het deksel op zijn neus omdat hij verlof had genomen op zijn normale weekse leveringsdag. Volgens hem zat ze aan de pilletjes ofwel was ze straalbezopen. 'Das den ierste kiere da ze zu stout is tegen mij' vertrouwde hij ons toe. Weg daar, ik heb iets tegen onvriendelijke mensen. Wie niet ?

Nog een paar kilometers scheidden ons van het station. 't Werd al donker. Die waren zo gestapt. Pech, onze trein reed juist het station buiten. Een uur wachten op de volgende met andere woorden. Een mooi excuus om aan de overkant eens van een Kwaremont te gaan proeven. Heerlijk vocht. Ik vermoed dat mijn bloglezers stilletjesaan moeten gaan denken dat 'Een kroegentocht door Vlaanderen' een meer gepaste titel voor mijn blog zou zijn. Nee hoor, ik lever gewoon mijn bijdrage tot het instandhouden van onze pas verworven status geschonken door de UNESCO. Deze erkent onze biercultuur als immaterieel cultuur erfgoed. Een beetje chauvinisme mag wel hé ! 
De volgende wandeluitstap krijgt al vorm. Deze wandeluitstap werd weeral een gedenkwaardige belevenis samen met de maten. Laat er zo nog maar vele van die dagen komen. En voor de dagen er tussenin geldt : Sing c'est la vie 😋 !