* St Job - La Hulpe en Gastuche - Heverlee

Twee keer een wandeling overgeslagen en naar verluidt waren het er hele mooie. Voor donderdag 8 dec had ik een lijnwandelingetje uitgestippeld in het Zoniënwoud tussen St. Job en La Hulpe. Voorlopig was er nog niks aan de hand maar autopech strooide het spreekwoordelijke roet in het eten. Onderweg naar de statie gaf mijn kar, op weg naar de wandelafspraak, de al even spreekwoordelijke pijp aan Maarten.
Wat nu gezongen ? Zoiets komt altijd ongelegen. Afblazen bleek de enige optie. Jammer want den Angelo en de Marc konden er nog eens bij zijn. Deze keer zat den Hugo zijn kalender vol tot het einde van het jaar en hij zal maar eerst in het nieuwe jaar de draad weer kunnen opnemen. Goed nieuws ook van zijnentwege want onze Peregrinus bereidt zich voor op een nieuwe voettocht. Van Temse uit zoekt hij naar de Zwarte Madonna van Czestochowa in Polen te tenen. Een voor ons minder bekend bedevaartsoord maar ginderachter staat het hoger aangeschreven dan Lourdes in Frankrijk. Wreed katholiek die Polen.

Wow, knap zene. Droog gewogen een 1200 km maar dat zal wel rond de 1500 km draaien. Voor de wiskundefanaten : De afstand in vogelvlucht maal wortel twee is doorgaans een goeie richtlijn.


Mijnen hoed gaat er ook af voor de Ronny. Die gaat ook het avontuur wagen. In april of mei vertrekt hij vanuit Frankrijk, een paar 100 km voor de Pyrenëen, naar Compostela. Hij start in Aire sur l'Adour ter hoogte van Dax in Frans Baskenland. Onvoorstelbaar, eens die wandelmicroob je te pakken heeft ben je vertrokken. Daar bestaan geen medicijnen tegen. Wandelen en stappen, je verdwalen in tijd en schepping, daar draait het immers om en om even een zinnetje uit Ria Bruggen haar bijdrage in De Pelgrim aan te halen : Schoonheid en aandacht voor het moment verlost je van tijd en loost de rommelgedachten uit je denken. Zoiets bereik je enkel op een solo voettocht. Ik ga met hem mee naar de pelgrimswijding in Mechelen.
Goed, met z'n drieën en de Catsjoe hebben ze het Zoniënwoud van Noord-West naar Zuid-Oost  doorkruist. Een twintigtal kilometertjes en uit hun recensies bleek dat het een fijne trip is geworden. Ziehier de Ronny zijn relaas : 

We waren met de drie musketiers op pad, Marc, Michel, en dan ik met de Catsjoe.

Een korte opsomming van de feiten,... giet jij ze maar in volzinnen want je wou het op je blog zetten hé ? Trein in Berchem 6 min vertraging, deze trein zat al overvol in Essen en was veel te kort. Een sardienendoos. Dit was blijkbaar al de ganse week zo. Trein in Brussel naar St Job, was ok. Trein La Hulpe - Brussel lichte vertraging. Trein in Brussel, afgeschaft. De volgende trein was een boemel. Marc verloor daardoor zijn aansluiting in Centraal. Ik weet niet wanneer hij thuis was. Je hebt me gisterenavond nog verteld dat je de wandeling zelf heb uitgetekend. De wandeling was prachtig. Jammer dat je er niet bij was. Ze was veel mooier dan onze eerste wandeling in het Zoniënwoud. Aangekomen in Sint Job direct een koffieke gaan drinken bij een inlandse schone in het plaatselijk cafeeke dicht bij het station. En dan op pad, vrijwel onmiddellijk het bos in. Na een uurke heeft de Marc zijn supersonisch kookfornuis bovengehaald en ne glühwein gemaakt. Eén probleem, Michelangelo had isolerende bekers bij waardoor ik de warmte niet voelde, mijn bak... verbrand. Een eindje verder bokes opgegeten aan een kapelleke. En dan weer op pad tot in het opengestelde park met het prachtige kasteel van de heer Solvay. De laatste 2.3 km door de rustige straten gelopen van La Hulpe. Daar aangekomen nog een lekkere pint gedronken, en, we kregen er nog olijfjes, kaas en saucissen bij zoals zo dikwijls in de Walen. Terug de trein op. 

Tja de trein, het is altijd een beetje  reizen. Hopelijk wordt het beter nu er een pralienenmadam er de grote baas is geworden. Ik wens haar van harte veel succes want het zal verdorie nodig zijn begot. 
Jammer dat ik forfait moest geven voor deze uitstap maar de Ronny heeft me ook nog de fotokes doorgestuurd.  Ik zal ze maar op mijn blog zetten. Al was het maar om de continuïteit te bewaren en mijn pelgrimsvriendin Arlette uit Lyon te plezieren. Ze kijkt er steeds naar uit. J'aime bien les photos de ton Pays, schrijft ze de schat. 

En zo verging het ook op de 2de trip van donderdag 15 dec. Kar nog niet hersteld en wat last minute bekommernissen staken nog extra wat stokken in de wielen. Den Angelo en de Marc zijn er alleen op uitgetrokken. Van Gastuche in Waals Brabant naar Heverlee in Vlaams Brabant. Time out even voor de Ronny want die zat met een verschot in zijne rug. Ondertussen heeft de Marc een verslagje uitgebracht en gemakshalve doe ik een beroep op de copy paste truuk. Hierzie, dit heeft hij gemeld :


Dag Ronny en stapgenoten,
't Was donderdag een fijn dagje, goed weer, goed gezelschap (Michel staat in copy) en een prachtige omgeving. Het Meerdaalwoud en Heverleebos moeten zeker niet onderdoen voor het Zoniënwoud van vorige week. Smalle bospaden langs de Dyle en veldwegen langs de Chemin de la Malaise leiden ons naar Pecrot. Bekend geworden van zijn treinramp, voor ons een rustpause in het plaatselijk cafe voor een koffeke en een tripeltje. Door een lokale Catsjoe op korte beentjes werden we heel enthousiast onthaald, ’t was misschien al wel een tijdje geleden dat er nog goe volk over de vloer was geweest ? Verder liep de wandeling vooral langs beukendreven op en af, gewoon prachtig ook al was het geluid van wegverkeer ook hier regelmatig in de verte te horen. Om half vier waren we al in Heverlee, vlug nog ne tripel Arend en de trein op. Moe maar voldaan en op tijd thuis om lang onderuit tot rust te komen. Er mogen nog zo’n dagen komen. Ik stuur via wetransfer nog wat fotootjes door en ik hoop jullie volgende week weer te zien. Groetjes, Marc

Zo,tot daar. Ik zal zijn fotokes hier ook bij zetten zie ! Ik ga meteen al een nieuw tripke ineensteken. 't Zal nu dinsdag worden. De rest van de week heb ik ons Stafke op bezoek en moet ik er op letten. Alhoewel hij al zijn rugzakske heeft om mee te gaan, hij is nog een ietske te klein daarvoor. Nog een beetje geduld grootvader ! Eerst nog leren kruipen, zo wist het venteke me te brabbelen. Alleen opa's kunnen dat gebrabbel verstaan.