* Van Ninove naar Geraardsbergen.

Zo, vandaag werd het een wandelingetje solo slim. De Ronny zat nog steeds geplaagd met zijn verschot in zijne rug, den Angelo schreef dat hij was gemuteerd naar een schildersezel aangezien hij nog heel zijn kot moest geverfd krijgen voor Kerstmis, op straffe van, en de andere maten hadden nu in de eindejaarsperiode een te drukke agenda. Dan maar alleen op stap. Rond 12 uur stapte ik af in Ninove. Een meer dan 2 uur durende treinreis over Gent, Aalst, Denderleeuw en zo naar Ninove. Bijna gans Vlaanderen doorkruist.

Het weer zat mee, droge vrieskou 's morgens en overdag zou het droog blijven onder een blauwe hemel. Wat zou je nog meer willen verlangen ? Daags tevoren nog vlug het trajectje van een twintigtal kilometertjes ineengeflanst en hop ik kon starten. In Ninove stond er de markt. Gans de binnenstad stond vol kraampjes en met een klein omweggetje in te lassen kon die markt er wel mee tussengenomen worden. Eens de stad uit wees het kompas richting Eichem en Appelterre uit. Over verharde landwegeltjes in een lichtheuvelend landschap ging het wreed goed vooruit. Gans de omgeving, gehuld in een winterkleedje straalde een diepe rust uit. Ideaal voor een goede mindset. In Appelterre moest een standbeeld van een tabaksplanter je eraan laten herinneren dat in vroegere jaren de tabaksteelt er in de streek welig floreerde. Deze kwam tot bloei in de 19de eeuw. Niks is eeuwig en nu zou er nog slechts één tabaksteler actief zijn in de ganse regio. Het is de firma Torrekens die er de zwanenzang voor haar rekening neemt. Vanuit Appelterre ging het richting Voorde uit en vandaar naar Idegem dat al deel uitmaakt van het grondgebied van Geraardsbergen. Tijd voor een pintje. Een gezellig kroegske genaamd 'Het Gemeentehuis' was al open. Met een tripeltje Westmalle kon de conversatie beginnen. Een thema dat daar in de contreien erg nauw aan het hart ligt is de Ronde van Vlaanderen. Dat deze in 2017 start in Antwerpen is dan ook de reinste ketterij voor de lokale bevolking aldaar. Roger de kroegbaas bleek zijn carrière ook bij den RTT aangevat te hebben. Als depechendrager (telegrambesteller) was hij gestart in Brussel. Na 2 jaar Rap Terug Thuis of Rap Tegen den Toog, vul zelf maar in, koos hij voor een loopbaan bij de Spoorwegen. Nen aangename mens. Zijn dochter had naast zijn kroegje een gezellig eethuisje. Een flyerke met haar kerstmenuutjes aan zeer democratische prijzen kreeg ik ter informatie mee. Ook was het geen enkel probleem dat ik enkele fotootjes mocht nemen van zijn interieur in kerstoutfit. De link naar de spoorwegen was niet ver weg. Een modelspoorbaantje, verlichte huizekes en allerlei sfeerbrengende miniatuurkes fleurden zijn kroegje op. Café 'Het Gemeentehuis' was een welgekomen verstrooiing op deze wandeling. Er moest nog wat verder gestapt worden. Langs de Denderoever naar Geraardsbergen via Zandbergen en Schendelbeke vielen er nog enkele paaltjes gewandeld te worden. Het begon al te donkeren. Nog een paar fikse hellingen door een bos vielen er af te werken vooraleer ik in Geraardsbergen was. M'n lampje deed dienst daar in het pikkedonkere van dat bos. Aangekomen in de stad baadde deze net zoals het kroegje van Roger in de kerstsfeer. Bakens met neonlichten langs de Dender, kerstmannen en -bomen bij de vleet. Gezellige aanblik. Op een marktje werd er een wake gehouden voor de slachtoffers van Allepo. Wat een schrijnend contrast toch met onze leefwereld. De statie was niet ver meer en rond een uur of halfzeven kon ik vertrekken. Terug meer dan 2 uur sporen naar huis. Een hele onderneming om maar 70 km te overbruggen. Ik zal de terugrit niet rap vergeten. Op de trein naar Gent werd ik verdomme onwel. Geen idee waarom maar 't was precies een griepaanval. Zo wit als een laken, bibberen, mijn maag die 100 kilo leek te wegen ... ik kon nog net de toiletten bereiken op de trein. Een genante bedoening werd het in de trein. Op het einde van de rit vroeg de kaartjesknipper me nog of dat ik van de mattetaarten van Geeraardsbergen had geproefd. M'n maag sloeg opnieuw tilt.

Desondanks dat kleine ongemakje werd het toch een mooie stapdag. Alleen is maar alleen en dat vertaald zich in een kort verslagje maar dat mag ook al wel eens. Volgend jaar kunnen we weer plannen maken om er tesamen op uit te trekken. Er zijn nog bestemmingen in overvloed.  Er rest me nu nog enkel mijn kerstwensen te brengen aan al mijn bloglezers. Voor ieder onder jullie een fijne eidejaarsperiode. Moge het nieuwe jaar aan elkeen vreugde, geluk, gezondheid en voorspoed brengen. Alsook voor al hun beminden en geliefden.