Scheldeland een lus tussen Dendermonde en Aalst

Olaba, ik loop lelijk achter. Het is al maandag. Verleden week donderdag had ik een uitstapje gepland en er staat nog geen letter op het digitaal platform. Om een blog bij te houden moet je je soms wel wat tijd gunnen. Pas nu kon ik er aan beginnen. Het bezoek van onze lieve vriendin Els uit Holland zat daar voor iets tussen. Lekker eten maken, gezellig bijpraten, een warm bedje klaarzetten en in een daguitstap voorzien, awel daar kruipt tijd in als je de regels van de gastvrijheid eer wil aandoen. Dat daguitstapje werd trouwens de Antwerpse Zoo. Het was alweer zo een 30 jaar geleden, de kinderen waren nog klein, dat ik er nog eens een bezoekje had gebracht. Wat was die veranderd zeg ! Ik miste de helft van de beesten van toen. Geen zebra's en bizons meer. Ook de okapi was verschwunden, net zoals de wolven, de stokstaartjes en de zeekoe in haar triestig bakske water. Het insectenmuseum ... weg, het kolossale walvisgeraamte van een blauwe vinvis ... gone away, de ijsberen, de lamas en de neushoorns idem dito ... die waren ook pleite. Amper nog 2 olifanten, 3 giraffen, wat buffels en een paar leeuwen bleven er van de grote zoogdieren te spotten.

Zwart Jefke van de Zoologie draait zich om in zijn graf. Zwart Jefke werd in Afrika aan de Goudkust als 10-jarige slavenjongen meegegeven met een Antwerpse zeekapitein. Samen met een partij vogels bestemd voor de Antwerpse Zoo belandde hij in Antwerpen. De toenmalige directeur van de Zoo nam hem onder zijn hoede en gaf hem een opvoeding en een job als portier. (Jefke de 1ste portier van de Zoo anno 1845 : Zwart Jefke ).

Wellicht hebben al die verdwenen beesten nu een onderkomen gevonden in Planckendael. Best zo, daar is er wat meer ruimte. Zo een bezoek aan een dierentuin laat bij mij wel een dubbel gevoel na. Enerzijds is het een boeiende en leerzame vrijetijdsbesteding, anderzijds vind ik het dan weer zo zielig dat die dieren daar hun ganse leven in gevangenschap moeten doorbrengen voor het vermaak van een publiek. Dubbel omdat ik met het betalen van mijn inkomgeld bijdraag tot het instandhouden ervan. Mijn zelfde oordeel treft ook cirkussen en de rondjesdraaiende pony's op een kermis. Een beest hoort thuis in de natuur en niet in een kooi. Punt !
Het werd een kleine opkomst voor de wandeling deze keer, we waren met z'n drieën. Ik de Catsjoe en de Ronny. Met een prachtige weersvoorspelling in het vooruitzicht hadden we afspraak rond 9 uur in Berchem Statie. Het werd een beetje nipt om van daaruit onze trein naar Dendermonde nog te nemen. Die hebben we dan maar laten rijden. Tijd genoeg, dan neem je toch gewoon de volgende ? Wij doen niet meer mee aan een haastig gedoe.  Dat kwam nog mooi uit voor de Ronny. Hij kon van de gelegenheid gebruik maken om zijn treinticket naar Vézelay aan te schaffen. Hij vertrekt volgende week maandag 27 maart. 't Begint verdorie te korten. 
In de onthaalhal van Berchem Statie is er een echte barista aan de slag gegaan. Met wat afgedankte ineengetimmerde paletten op te stellen als meubilair te midden van de inkomhal beschikt hij over een heuse koffiebar. Een Australiër begot. En nog een vriendelijke kerel op de koop toe ! Dat je helemaal van down under moet komen om hier een 'sjatteke koffe' te komen uitschenken. Je moet maar op het idee komen zeg ik. Nog steeds tijd genoeg voor een volgende trein besloten we om zijn kunde eens te evalueren. Het viel best mee.

't Was al 11 uur toen we in Dendermonde aan onze vliegenetersroute konden beginnen.  Eerst ging het richting Denderbelle uit. Afwisselend 'goudron' en wandelpaadjes. De wandelpaadjes voerden je langs mooie natuurplekjes. De lente ontwaakt. Korenbloemen in het veld, boshyacinthjes en krokussen staan al volop in de bloei. In de bomen en struiken ontluiken de jonge knopjes en scheuten. Frisgroene grassprietjes in de beemden en weiden ... de primavera is aan haar openingsconcert begonnen. Wat me deze keer het meeste opviel waren de geuren die de prille lentezon ontlokte aan velden en flora. Sublieme parfums gedragen door zachte briesjes walmden de neusgaten binnen. Een andere dimensie van het wandelen in de natuur die je zomaar kado krijgt. Gratis en voor niets. Een doordringende geur van cacao werden we gewaar toen we op het grondgebied van Wieze waren aangekomen. Deze keer was moeder natuur de dader niet maar wel het chokoladefabriek van Callebaut. De geur van chokolade was wel op een kilometer afstand te ruiken. Ik vraag me af of deze indringende chokoladegeur enige invloed heeft op het appetijt, vul zelf maar in het welke, van de vrouwelijke bevolking in Wieze. Ontegensprekelijk wel op de paarden die er op weiden rond de fabriek graasden. Prachtige Brabanders getooid met een chokoladekleurige vacht kwamen ons vriendelijk begroeten.  
In Herdersem, we waren op weg naar Moorsel, hebben we de bokes aangesproken. We zaten al op het grondgebied van Aalst. De Ronny had een lekker fleske vino tinto bij. Onder een stralend zonneke hebben we ons op een bankske nabij een kapelleke neergeploft en ons dagelijks brood binnen gespeeld. We kregen er het bezoek van 2 wandelende dames. Alle dagen liepen ze samen een 10-tal kilometertjes, ze kenden de streek als hun binnenzak. Onze bokes waren ondertussen wijlen en we vroegen hen of ze er iets op tegen hadden indien we een stukje met hen zouden meestappen. Geen probleem. Tof, de Ronny kreeg zo al een voorsmaakje van zijn Camino. Ontmoetingen met vreemden is een onlosmakelijk onderdeel van zo een lange tocht. Verhalen uitwisselen met mensen waarvan je zelfs hun bestaan enkele tellen tevoren nog niet kon vermoeden. Ontmoetingen in het volstrekt onschuldig kader van de natuur en de weg waarop je stapt. Ook al ben je alleen onderweg, het stappen biedt je de krachtigste tool (of app ... ☺, dat is moderner) tot socializen aan. 
De omgeving waar we stapten met dat damesduo kwam de Ronny meer en meer bekend voor. Kennen jullie de Fortweg in Moorsel vroeg hij hen terloops. Hier enkele meters verder lopen we er zo voorbij repliceerden ze. Dan gaan we hier afscheid van jullie moeten nemen besloot hij. In die Fortweg woonde een kameraad van hem. Als voormalig volleybaltrainer had de Ronny nauw samengewerkt met een eersteklas meestertrainer. Maurits Van Dam, een jonge zeventiger had in zijn leven een carrière opgebouwd als trainer van verschillende eersteklasploegen in diverse sportdisciplines. Nog steeds was hij actief in deze wereld en had hij over zijn passie verschillende boeken geschreven. Daar kon de Ronny moeilijk voorbijlopen zonder even goeiendag te gaan zeggen. Zo gezegd, zo gedaan.
Hartelijke ontvangst bij een lekker glaasje voortreffelijke wijn. Maurits woonde in een antieke gerestaureerde vierkantshoeve. Oergezellig interieur met een authentieke Leuvense stoof en lekker onderuitgezakt in een comfortabel zeteltje en het glazeke wijn haalden Maurits en de Ronny herinneringen op. Boeiende gesprekstof moest ik aanhoren waarbij de bicepsen, tricepsen en quadricepsen alsook de psychologie van het coachen de revue passeerden.  Boeiende man die Maurits. Ook hij wandelde graag maar zijn fysiek beperkte hem nu enigszins. De Ronny vertelde me dat hij veel in Duitsland ging wandelen. Dan bond hij aan elke voet een extra gewicht van één kilo en zo begon hij aan een staptocht. Bij het doorgaan toonde hij ons nog zijn verzameling trainersattributen. Een schuur vol krachtballen, halters, springtouwen en andere voor mij bestemmingsvreemde toestellen. Dat werd dus een aangenaam tussendoortje tijdens de wandeling. 
We moesten nog terug naar Dendermonde stappen. Een kleine 10 kilometertjes moesten er nog afgewalst worden. Door links en rechts een beetje verkeerd te lopen, als je zoveel babbelt onderweg let je minder op, liep de terugweg iets meer door de bebouwde kommen en langs rijwegen. Op zich geen probleem, de dag kon immers weeral  als geslaagd beschouwd worden. Het mooie lenteweer had daar zeker debet aan. Aangekomen in Dendermonde konden we zo op de trein stappen. In Beveren stapte ik af. Mijne stapmaat en zijn trouwe viervoeter reden nog verder door tot Antwerpen Zuid waar de Ronny zijn teerbeminde echtgenote hen zou oppikken. 
Het wandelingetje voor deze week ligt al klaar. Op suggestie van de Marc diende ik uit te kijken naar 'iets' met veel natuur rondom. We trekken naar de Noorderkempen. Eén lange trek door het Kattenbos en het domeinbos Pijnven ten zuiden van Lommel. We zullen deze keer met wat meer volk zijn denk ik. 

Created with flickr slideshow.