Maar vandaag trokken we er terug samen op uit. Met den Hugo, de Catsjoe en de Ronny. Een tripje Dendermonde - Vlassenbroek en terug, een goeie 20 km, lag nog ergens verloren in de schuif te roesten. Een echte vondst was ik van mening want deze toer leende zich uitstekend om de herfst binnen te wandelen. Dag en nacht even lang, de equinox, 21 september, do you remember ?
Om 10 uur was de afspraak aan het station van Dendermonde met de Ronny, die zou sporen. Den Hugo had ik al opgepikt in Temse. Wij kwamen met de automobiel. De Ronny zat al op het terrasje van het 'Dubbele Gewin', een statiekroeg, toen we aan kwamen gereden. Nog vlug een koffietje besteld, 't werden er twee, en op het gemakje binnengeslurpt om de stapdag in te luiden. Een vriendelijke bediening moet ik zeggen. De Ronny had een kadootje bij voor me van zijn ouders, de Jos en Elza. Ik had voor hen dagelijks de Ronny zijn Santiagotrip geblogd zodat ze ook konden volgen zonder die WhatsApp-toestanden. Uit dankbaarheid hiervoor bedachten ze me met een kadootje. Dankjewel Jos en Elza voor de attentie. Van dat GPS-houdertje ga ik veel geniet hebben. Het komt uitstekend van pas ! 👍👍👍
Enkele stamgasten hadden er eveneens al post gevat. Met de Ronny erbij is een conversatie nooit ver weg. Een gezellige start. Toen deze klanten hoorden dat we naar Vlassenbroek trokken kwam vrijwel onmiddelijk de muskusrat, ttz het eten ervan, ter sprake.
Rond halfelf krasten we er op en via een modderig pad door het vredesbos belandden we aan de scheldeoever in Baasrode. 'Bostroe' in het plaatselijke dialect uitgesproken. Na enkele kilometertjes deze oever gevolgd te hebben kwamen we aan in Vlassenbroek.
Het kleine dorpje Vlassenbroek was vroeger een trekpleister voor kunstenaars. De laatste jaren is dat een beetje uitgedoofd, maar op enkele plaatsen kan je nog altijd genieten van het werk van kunstschilders en beeldhouwers. Vanop de Scheldedijken heb je een mooi uitzicht op het natuurgebied 'De Vlassenbroekse Polder'. In dit gebied, dat slechts 1 tot 3 meter boven de zeespiegel ligt, vormt de Schelde, die er vaak buiten haar oevers treedt, een meander. Dit leidde tot een moerassig poldergebied met akkers, bossen en weiland van totaal 240 hectare groot. Binnen de dijken van de Schelde ligt de eigenlijke polder. Oorspronkelijk bestond die uit uitgestrekte, natte hooilanden, maar sinds de jaren '50 werd er meer en meer verbost, voornamelijk voor de populierenteelt. Natuurpunt tracht er nu een afwisselend landschap met natte graslanden, elzenbos, bomenrijen, natte ruigten en plassen te behouden en te herstellen.
Vooraleer deze unieke biotoop in Europa binnen te duikelen gewaagden mijn stapmaten al van een droge keel. In het dorpje dat amper uit enkele smalle straatjes bestond was de horeca goed vertegenwoordigd. Het dorpje geniet nu volop van het toerisme en recreatiefaciliteiten. Ontwikkelingen bij de uitvoering van het Sigmaplan waar het ganse gebied mee in werd betrokken hebben er voor gezorgd dat het sociale leven en de economie een nieuw élan heeft gekregen. Maar recentelijk werd er ook een groot deel van dit gebied aangeduid als in te richten overstromingsgebied voor de Schelde. In de toekomst zou het gebied dus wel eens drastisch van uitzicht kunnen veranderen.
Ideaal moment om een kroegje binnen te springen. De Ronny polste meteen bij de ober of er geen rattenstoofpotje te verkrijgen viel. De jongen viel uit de lucht. Hij had kenbaar geen weet van de teloorgegane folklore. 't Was nog een jong manneke dus het werd hem vergeven.
Den tripel smaakte naar nog maar we moesten dringend op stap. Een dikke wesp, 't moet een hoornaar geweest zijn, zat ons trouwens te koejoneren daar aan dat terrastafeltje. Weg dus, op zoek naar de zeldzame maar prachtige zoetwaterschorren in de polder. Door de getijden veranderen de schorren voortdurend. Ze worden doorsneden met diepe, steile geulen. In het gebied wisselen rietvelden en wilgenstruweel elkaar af. De paadjes doorheen dit moerassig gebied waren, zo te oordelen, vrijwel maagdelijk onbetreden en bovendien zeker niet geschikt voor een wandelingetje op hoge hakjes. Noeste bomen en woest doorwoekerd struikgewas bepalen er de boventoon in het natuurdecor. 't Is er prachtig toeven. De herfst heeft hier nog wel wat werk aan de hand want alle bomen stonden nog in het blad en van herfstkleuren was er maar weinig te bespeuren. Het zal niet lang meer duren en dan valt deze kleurenpracht weeral te bewonderen. Daarna staat de winter opnieuw voor de deur.
In dat weelderige decor hebben we halverwege zelfs naar een alternatief moeten zoeken om nog uit deze jungle uit te geraken. De paadjes waren overwoekerd en hier en daar zelfs verdwenen. Geheel in de sfeer van de omgeving zijn we nog een oerhond tegengekomen. De Podenco Ibicenco, beter bekend als de faraohond is een 3000 jaar oud zuiver gehouden ras afkomstig uit Egypte. Een uitstekende jachthond volgens het baasje dat er mee wandelde. Misschien gebruikte hij hem wel om muskusratten te vangen, wie weet ? De Catsjou was er alvast onmiddelijk de beste maatjes mee. .Per toeval kwamen we na wat klauterwerk uit op een scoutsterrein. Prachtig terrein maar het heem had betere tijden gekend. Op het randje af was het een bouwval. Maar de picknicktafeltjes stonden er uitnodigend op ons te wachten. Fleske wijn opengetrokken, bokes tevoorschijn gehaald en schoven maar waarbij de toekomstige stapplannen uitvoerig werden toegelicht. Gezellig en bij zo'n mooi weer smaakt de picknick uitstekend.
Van daar uit naar het veerpontje in Baasrode voor de oversteek naar Kastel. Het bootje lag er al. We zaten zo aan de overkant. Nog een 5-tal kilometertjes moest er verder worden gestapt op de scheldedijk. Aan cafe De Kille was het tijd voor een rustpauzeke annex tripeltje voor de maten. Enkele kinderen die daar binnen de afspanning van De Kille speelden werden door de Ronny onderwezen in het wandelen met een hond op de juiste manier. De Catsjoe, het brave beest, liet zich dit allemaal rustig welgevallen tot groot vermaak van die bengeltjes. De mama's van die kleine mannen keken geamuseerd toe. Wie weet zagen die gastjes nu de oren van hun moeder hare kop om een hondeke te krijgen. Ik zie het al gebeuren.
Van daar aan die afspanning was het nog een goeie 3 kilometertjes tot in Dendermonde. De dag zat er inmiddels bijna op. Na dwars door de Dendermondse winkelstraat gelaveerd te hebben kon er nog een laatste afsluiterke af in het 'Dubbele gewin'. Mensen die dit lezen moeten haast gaan besluiten dat dit hier meer een kroegentocht dan een wandeltocht kon genoemd worden. Toch hebben we 20 paaltjes gesloopt en werd het zonder het al te zeer te beseffen een lange dag. Het was 9u toen we Dendermonde, een zeer charmante stad overigens, goeienacht wensten. Het was mooi geweest en nu moesten we dringend huiswaarts naar de wederhelft. Moeder riep !
Dit was toch maar weer een zeer prachtige dag met verbazend mooi weer. Kontent waren we, we hebben er alle 4 intens van genoten.
--------------------------
Jarenlang stond de muskusrat of het waterkonijn op de menukaart in het gehucht Vlassenbroek en was het daar de specialiteit bij uitstek. Van heinde en verre kwamen de toeristen deze lekkernij proeven in 't Rattekot of 't Aadhof. De gezondheidsinspectie heeft ondertussen deze delicatesse verboden. In tegenstelling tot wat de meeste mensen denken, is het geen vies beest. Ze zijn wel schadelijk vanwege hun graafwerken in de dijken en oevers. Tot voor enkele jaren waren er in Vlassenbroek heel wat rattenvangers. Die gasten hadden een goede bijverdienste. De staart gaven ze aan de stad om een premie te krijgen. Met de pels konden ze terecht bij pelsenhandelaars en het vlees verkochten ze aan restaurants. 
Maar de muskusrat staat nu bij Volksgezondheid op de lijst van ongedierte en mag daarom niet meer worden opgediend in de eethuizen. Het vergif waar ze mee verdelgd worden zou je door het eten ervan mee binnen kunnen krijgen. Bovendien worden deze beesten ook niet gekeurd. De gezondheidsinspectie heeft bijgevolg dus verboden om nog langer muskusrat op de menukaart te zetten en komt streng controleren. Met de ingang van dit verbod is Vlassenbroek een belangrijke troef verloren. Nu er weer meer ratten worden gevangen op mechanische wijze, zonder vergif dus, hopen de horeca-uitbaters dat de overheid haar standpunt zal wijzigen. Ik heb zo een beetje het lichte vermoeden dat je hier of daar onder de toonbank nog wel een stoofpotje kunt versieren. Wat niet mag kan nog altijd hé in België ? In onze buurlanden geldt er dikwijls de omgekeerde filosofie ... daar mag er zogezegd alles maar kan er niets. Een doordenkertje 😵 😵 😵 !!! De Ronny heeft nochthans al eens zo een beest in zijne stoofpot gestoken. Het smaakte naar niks maar volgens hem moet er een abuus in zijn recept gezeten hebben. Zijn rattendineeke is uiteindelijk in de vuilbak beland. Nee, geef mij maar een goed potteke mals stoofvlees in plaats van zo een rattenragoûke. Maar ik geef even het receptje mee voor het geval je zou overwegen om bij gelegenheid je gasten te verrassen door eens met iets origineels uit te pakken .... Succes verzekerd !
Waterkonijn : Belgisch hoofdgerecht.
Waterkonijn is Vlaams voor rat. Maar rat is enorm lekker ! Bij onze Noorderburen in Nederland is een rat niet gemakkelijk verkrijgbaar. Vang ze daarom zelf of laat je hond het doen. Net als een haas even laten besterven, kop eraf en schoonmaken. Haartjes met een brander afbranden, net zoals bij een varken wordt gedaan.
Ingrediënten voor 2 personen :
- 2 ratten, onthoofd en ontdaan van ingewanden.
- 4 takjes rozemarijn, peper, zout, komijn, selderijblad.
Bereidingswijze :
- Zet de ratten in een kom met olijfolie.
- Voeg er peterselie, uien, peen, sherry en een beetje tamarinde aan toe.
- Een uurtje of 12 laten marineren op een koele plaats.
- Droog de ratten met keukenpapier en braadt ze in de pan.
- Voeg er een flesje Kriekenbier of Geuze aan toe.
- Kruiden met de rozemarijn, pezo, komijn en selderijblad.
- Laten smoren op een laag vuurtje (1.5 uur).
Serveertips :
Serveer bij het waterkonijn brood en drink er een goede pot bier bij.
Eet smakelijk 😋 😋 😋 😋
Created with flickr slideshow.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Plaats een reactie als je wil.