De opkomst was ietwat aan de magere kant verleden vrijdag. Ronny, Angelo en de Marc moesten verstek geven maar ik en den Hugo zijn er dan toch op uit getrokken voor een toerke. Nu ja, we lopen naar het einde van het jaar toe en dan komen huiselijke taken en verplichtingen wat meer op het voorplan. Erg begrijpelijk en bovendien is dat stappen helemaal geen verplicht nummertje voor de stapmaten. Het zou erg zijn indien wel.. Ook dit jaar zal de week voor Kerstmis De Warmste Week worden en zal er live radio gemaakt worden vanuit het Provinciaal Domein Puyenbroeck in Wachtebeke. Voor de 6de keer op rij kan je voor Music For Life van Studio Brussel je eigen goed doel kiezen. Een kolfje naar de hand van onzen Hugo. Bij zulke altruïstische evenementen zal je hem dan ook steevast aantreffen in de eerste rijen. Doorgaans daar waar je gewoonlijk een koppel engelen tegen het lijf kunt lopen.
Hugo zet zich deze keer in voor Mobile Schools. Een Belgisch project met tot doel arme straatkinderen van onderwijs te voorzien. De mobiele school is een trekkar op wielen met uitschuifbare krijtborden. Overal kunnen educatieve leerspellen - de software van de mobiele school - bevestigd worden. De mobiele school kan makkelijk worden opgesteld en is even snel opgeruimd. Door haar design is ze bruikbaar op stoepen, pleinen, parken en slums van de grootstad. Hewel Hugo gaat mee aan die kar trekken, alhoewel duwen toepasselijker zal zijn. Hij gaat samen met een 20-tal stappers de BXL-Challenge aan. Van Brussel Noord tot in Wachtebeke, goed voor een dikke 70 km, laten ze zich sponsoren door kennisen, familie of vrienden. De opbrengst gaat naar het goede doel. Voor deze tocht had hij een trajectje uitgestippeld en daarvan hebben we vrijdag een klein stukje verkend. Tussen Opwijk en Zele moest het trajectje nog wat bijgeschaafd worden. 't Is hem gelukt.
We vertrokken in Zele van waaruit we de trein naar Opwijk zouden nemen. Eerst een koffietje in het cafeetje over de statie moest kunnen en bovendien zou dat toch smaken. We zaten er niet alleen Een schare jagers had zich al in de kroeg verzameld voor een daguitstapje dat doorspekt zou worden met zinloos geweld jegens dieren. 's Avonds bij onze terugkeer in Zele, de dag afrondend in hetzelfde cafeetje, vernam ik dat hun moordlust 19 fazanten had opgebracht. Sport noemen ze dat !
In Opwijk hebben we ons dan langzaam in gang getrokken. Al van in het begin oordeelde Hugo dat een paadje dat gebogen van de statie wegliep beter oogde dan zijn ontwerp. Ja, met hier en daar wat aan te passen is er een mooi trajectje ontstaan met, op Zele dorpskern na, heel weinig asfalt. Ook de lokale horeca moest verkend worden want Hugo en zijn 20 stappers trekken voor deze staptocht een avond en een dag uit. Geslapen wordt in het buurthuis van Denderbelle waar ze rond 1 uur 's nachts aankomen. Misschien is café de Tongenslijper nog open op dat onooglijk uur ? Dat moest ter plaatse gecheckt en met een blonde Rebelle doorgespoeld worden. De cafébazin maakte geen bezwaar dat we er onze bokes zouden binnenspelen. Bijgevolg kon er een 2de Rebelle van Denderbelle nog wel bij. Leven en laten leven is een mooie levensleuze. De tocht verliep verder voorspoedig 😜 en weldra kwamen we aan het Scheldeveer in Appels aan. Een oeverbewoner had daar aan de Scheldedijk voor zijn gemak het doorgangspad afgesloten. Dat werd even klauteren over de afspanningsdraad. Een stevig touw zou daar van pas komen. Eens aan de overkant op het grondgebied van Berlare passeerden we café 'Het Zonnig Hoekske'. Een peloton Blauw Zwart - Brugge supporters maakte zich op om af te reizen naar Waregem. De sfeer was uitbundig maar ik vermoed dat deze enkele uren later wel wreed bekoeld zal geweest zijn na hun 1-3 nederlaag. Zo zonnig zal dat hoekske bij hun terugkeer niet meer geweest zijn. Voilà, dit wandelingetje liep op zijn einde. Daags erna stond er weeral iets anders in de steigers.
Voor alle stapvrienden stond de terugkomdag van Santiago op het menu. Deze bijeenkomst wordt jaarlijks door het genootschap op pootjes gezet voor allen die dit jaar hun pelgrimstocht naar Santiago de Compostela hebben volbracht. Ze vindt plaats in het Seminariegebouw van de Don Bosco Salesianen in Oud Heverlee. Hiervoor werd er beroep gedaan op een schare vrijwilligers die zich deze dag inzetten voor de opvang van de talrijke pelgrims. Een goed gevulde dag met een spirituele wandeling, een bezoek aan een Franciskaan-beeldhouwer .... het verhaal van de thuisblijvers, een verzorgd broodmenuutje en een goed pintje achteraf dat de toepasselijke naam 'de Ware Jacob' draagt.
De spirituele wandeling werd geanimeerd door Dees, de pater Salesiaan. Deze brave mens zorgde voor de interactie tussen de aanwezige wandelaars. Aan de hand van aangereikte kapstokjes zette hij je aan om met een andere willekeurige pelgrimwandelaar gedachten en indrukken uit te wisselen. Het spreekt voor zich dat Dees beroepshalve uit zijn katholiek-religieus vaatje tapte. Het stoorde me helemaal niet en met alle respect maar het verbaast me telkens weer dat geestelijken de begrippen liefde, schoonheid, goedertierendheid en voorspoed aan hun godsbeeld koppelen en dit ook proberen te verkopen of sterker nog, dit proberen op te dringen. Onrecht, armoede, kinderleed, misdaad, honger en oorlog daarentegen ... daar moest de duivel voor uitgevonden worden ! Dat kon onmogelijk onder Zijn Almachtige Bevoegdheden resorteren. Nu ja, zieltjes winnen en de schaapjes voor deze duivel behoeden staat dan ook in hun jobdescription. Dees sloot de wandeling af met de vraag om gezamenlijk, een liedje te zingen. Samen stonden we in een kring, hand in hand, zijn Lord bezingend, daarmee het zegel symboliserend van de spirituele verbondenheid tussen de pelgrims. Kumbaya ! Jammer, maar deze keer ontbrak het zalige gevoel van het 'energie kunnen voelen'. Energie die een plaats kan uitstralen. Eens in pelgrimsmodus ben je daar zeer ontvankelijk voor. De laatste keer dat ik er mee geconfronteerd werd was op de Camino Portugués in Coimbra op de universiteitscampus. Het is voelbaar die energie. Ze kleeft aan je lijf en beroert je. Het is onverklaarbaar, je kan enkele gissen naar he het hoe. Op m'n eerste SdC-trip in Bercanos de los Real Camino had ik daarmee zo een mega-ervaring : Een Zeer Intense Ervaring
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Plaats een reactie als je wil.