Maar zover zouden we vandaag niet geraken omdat het nogal een eindje weg ligt van een NMBS station en bovendien zijn de dagen nog iets te kort om al een lange wandeling te overwegen. Iets dichterbij zijn er nog andere toegangspoorten in dat Nationaal Park. Dat van de Kattevennen bijvoorbeeld. Laten we dat maar eens verkennen. Connecterra zal zeker in de zomer nog aan bod komen. In de toeristische brochure wordt er een langere afstandswandeling vermeld van 72km die je over 2 of 3 dagen kunt spreiden. Ze verbindt 5 toegangspoorten in dit gebied. Misschien dat we ter plaatse een brochureke kunnen vinden. Zo niet dan geeft de site van trekking.be al veel info wat betreft de do's en don't's als je daar die LAW wilt lopen.
Dit is de link : http://www.trekkings.be/hogekempenwandelinfo.html
Dit is de link : http://www.trekkings.be/hogekempenwandelinfo.html
Het is toch een heel eindje sporen naar Genk, ons startpunt, en als je om 10uur kunt aanzetten met je wandeling dan kan het de hele dag rustiger aan. Om 5u30 eruit bijgevolg, stortbad ... Antwerps voor een douchke, aanpelsen en het schoofzakje maken. Traditiegewijs eieren met spek, skelle van de zeuge en eiers zeggen ze in de Vlaanders. Daar zult ge ginds in de Limburg wel een tekeningetje bij moeten maken als je geen appelen voor peren wil verkopen. Spek en eieren, het is een smakelijke klassieker. Restte nog de rugzak in orde te brengen en daarna een goed kwartierke fietsen naar Beveren Statie om de trein van 7u30 te halen. Strikte timing ... en daarna is het van singing ajaaijaai jiepie jiepie jee en vrolijke vrienden.
De treinreis verliep klokvast en bij het binnenrijden van Genk Statie kwam er een smsje binnen van m'n nichtje, ons Marleen, de oudste dochter van m'n oudste zus. Ik was amper 4 toen ik al nonkel werd. Zij woont in een landelijk gehuchtje van Zutendaal. Hoe tof want ze zou meestappen vandaag met haar hondeke 'de Jippe'. En dat dit me erg zou plezieren hoeft geen betoog.!!! Aan het Molenvijver- en Zonnewijzerpark, het stadspark en tevens erudiet visitekaartje van Genk, maakte ze haar opwachting. Na een klein kwartiertje was het zover en kon ik haar voorstellen aan m'n stapmaten Ronny, de Catsjoe en de Marc. Voilà nu konden we van start gaan. Het beloofde een prachtige wandeling te worden. De kennismaking tussen de Catsjoe en de Jippe verliep minder hartelijk. De Jippe stelde haar aanwezigheid niet al te veel op prijs. Een paar schijnaanvallen en wat gegrom maakte me dat duidelijk. Verklaarbaar, de Jippe is een adoptiebeestje dat bij het vroegere baasje zwaar mishandeld werd. De littekens van stampen en stokslagen waren nog erg goed zichtbaar ocharme. Baasje schrijf ik nog .... lafaard is nog te mooi !
De Molenvijver was oorspronkelijk een zeer nat moerasgebied, dooraderd door de Dorpsbeek. Deze Dorpsbeek zorgde voor de afwatering van het gebied dwars door het centrum van Genk en voedde vroeger een watermolen. In 1967 werd het stadspark ingericht. De moerassen werden gedempt met aanvulgrond en de natte beemden werden gedraineerd. De Molenvijver werd behouden en uitgediept, een tweede vijver werd als kweekvijver aangelegd. De Dorpsbeek kreeg een vaste bedding door afboording. Ze diende om vers water aan te voeren voor de visvijver. Het park ontleent z'n naam aan de banwatermolen die reeds in de 9de eeuw werd gebouwd. Alle boeren uit de omgeving waren verplicht hier hun graan te laten malen (bannum betekent gebod). De langwerpige vijver (stegering) diende als vergaarbekken om de nodige waterkracht te leveren aan het molenrad. Naast het natuurschoon zijn er nog een aantal bezienswaardigheden in het Molenvijverpark. In 2000 werd er het zonnewijzerpark ingehuldigd. 12 kunstige zonnewijzers om de tijd te meten tref je er aan. Awel, het is een heel prachtig park. Enig minpuntje is dat op sommige plekken de beek een kwalijk ruikend geurtje verspreidde. Het zou kunnen dat dit van tijdelijke aard was.
De Ronny en de Marc hebben langere benen dan ons Marleen en ik die kwa deze anatomische attributen naar alle waarschijnlijkheid hetzelfde DNA delen. Bijgevolg liepen zij wat rapper en lagen een hele tijd voorop. Dit gaf ons alle ruimte om uitvoerig wat bij te klappen. De Jippe met z'n nog kortere beentjes volgde flink. We gingen richting Kattevennen uit. Een bosrijk domein dat doorkruist wordt door verschillende bepijlde wandelwegen. Erg leerrijk bovendien want er bevindt zich een planetarium en her en der over het gebied verspreid vind je educatieve standjes die uitleg verschaffen over de kosmos in het algemeen en ons planetenstelsel in't bijzonder. Dit gebied was erg gekend door m'n nichtje. Met haar echtgenoot zaliger heeft ze hier menige kilometertjes doorgemaald. Het gehele landschap van de Hoge Kempen is nu zoals een veelkleurig lappendeken bestaande uit waterpartijen die ontstonden bij de uitgraving van putten voor de grindontginning. Verder de ooit grauwe terrils die zich nu met een rijke flora tooien, de naald- en loofbossen, heidegronden, moerasgebieden en nog zoveel meer natuurpracht ... het is jammer dat dit gebied niet achter de hoek ligt. Het is er onwaarschijnlijk boeiend en prachtig tegelijk. Een huzarenstuk als je de metamorfose van deze regio in beschouwing neemt. Enkele decennia geleden nog een streek waar troosteloze terrils en schachtbokken geflankeerd door mijnwerkerswoningen het panorama uitmaakten en nu omgetoverd werden tot een prachtig natuurparadijs.
Aan de rand van één van die plassen hebben we onze picknick gehouden. Flesje wijn erbij maar ik had de glazen vergeten. Het werd een plezant onderonsje aan zo'n picknicktafeltje. En eureka, we hebben de eerste Gonepteryx Rhamni gespot 😉. Beetje geleerd uit de hoek komen, dat staat sjiek ! Het betreft desondanks een simpel citroenvlindertje want ik heb het gauw even opgezocht. Het is één van de eerste vlinders die je in de lente te zien krijgt. Voila, de schildpadden van m'n vriendin in haar bloementuin daar in Boekarest krijgen al hulp om de lente aan te kondigen.
Het werd een uitgelezen dag. Gezegend met prachtig weer kon er volop energie en vitamine D getankt worden. Terwijl de vrieslucht in de vroege morgen nog voor rijp in velden en beemden zorgde kon je op de middag gerust in korte mouwen van het zonnetje genieten. Daar aan dat picknicktafeltje bevonden we ons in de Papendaalheide. Een gebied waar een voormalige grindgroeve van maar liefst 20 hectare werd omgevormd tot natuurgebied. Ik val in herhaling, ook hier werd je overvallen door een gelukzalige rust. Bovendien vormt Papendaalheide de stapsteen tussen toegangspoort Kattevennen en toeganspoort Lieteberg van het Nationaal Park Hoge Kempen.
Nog een flink stukje schoot er over van het beoogde trajectje dat we zouden wandelen. Dat werd ook gedaan maar het zag ernaar uit dat we geen kroegje meer zouden tegenkomen om daar op de vriendschap een zoveelste toost uit te brengen. We hadden nog het Zillebos en de Melberg in de wandellus geprogrammeerd maar dat zal dus een volgende keer worden. Ik denk zelfs dat ik hier nog wel meerdere keren ga terugkomen. Nee, het was onverwachts erg laat geworden. We pasten ons trajectje wat aan zodat we iets konden gaan drinken aan de restauratie van het planetarium van Kattevennen. Een supervriendelijke kelner bracht ons het nodige vocht. We kregen er zelfs elk een wafel bij kado. Dat verdiende een ruime fooi, een gebaar dat misschien wel mee werd getriggerd door de geweldige dagervaring. Nog een klein stukje viel er te stappen tot de auto van ons Marleen waar we afscheid namen. Alhoewel moe, tja, aan > 20 paaltjes moet je na verloop wel terug wennen, was het haar bevallen. Ook zij verschoot dat hare Jippe dit toertje zonder verpinken had uitgepikkeld. We gaan haar uitnodigen op de pelgrimswijding van het genootschap want ook zij loopt al langer in het hoofd met plannen in de richting van een pelgrimstocht. Misschien geeft dit een extra boost met positieve energie aan het verwerkingsproces bij het verlies van haar man.
Ik ga bij het plannen van een volgende uitstap daar in de Hoge Kempen niet vergeten om ons Marleen te verwittigen. Ik vond het samenzijn echt fijn. En ja spijt komt altijd te laat ... dit had ik al veel vroeger moeten doen.
De terugreis verliep niet zo vlot als de heenreis. Ik wou al beginnen te stoefen over de NMBS. Neen, de vertragingen swingden weer de pan uit. Alhoewel dat we rond 19 uur aan de statie stonden was het toch 23u30 dat ik met mijne velo terug aan m'n voordeur stond. En ik kan er nog aan toe voegen dat ik deze nacht geslapen heb als een roos. 't is een uitdrukking want hoe een roos slaapt heb ik nog nooit geobserveerd 🌹🌹🌹. Tot een volgende.
De Molenvijver was oorspronkelijk een zeer nat moerasgebied, dooraderd door de Dorpsbeek. Deze Dorpsbeek zorgde voor de afwatering van het gebied dwars door het centrum van Genk en voedde vroeger een watermolen. In 1967 werd het stadspark ingericht. De moerassen werden gedempt met aanvulgrond en de natte beemden werden gedraineerd. De Molenvijver werd behouden en uitgediept, een tweede vijver werd als kweekvijver aangelegd. De Dorpsbeek kreeg een vaste bedding door afboording. Ze diende om vers water aan te voeren voor de visvijver. Het park ontleent z'n naam aan de banwatermolen die reeds in de 9de eeuw werd gebouwd. Alle boeren uit de omgeving waren verplicht hier hun graan te laten malen (bannum betekent gebod). De langwerpige vijver (stegering) diende als vergaarbekken om de nodige waterkracht te leveren aan het molenrad. Naast het natuurschoon zijn er nog een aantal bezienswaardigheden in het Molenvijverpark. In 2000 werd er het zonnewijzerpark ingehuldigd. 12 kunstige zonnewijzers om de tijd te meten tref je er aan. Awel, het is een heel prachtig park. Enig minpuntje is dat op sommige plekken de beek een kwalijk ruikend geurtje verspreidde. Het zou kunnen dat dit van tijdelijke aard was.
De Ronny en de Marc hebben langere benen dan ons Marleen en ik die kwa deze anatomische attributen naar alle waarschijnlijkheid hetzelfde DNA delen. Bijgevolg liepen zij wat rapper en lagen een hele tijd voorop. Dit gaf ons alle ruimte om uitvoerig wat bij te klappen. De Jippe met z'n nog kortere beentjes volgde flink. We gingen richting Kattevennen uit. Een bosrijk domein dat doorkruist wordt door verschillende bepijlde wandelwegen. Erg leerrijk bovendien want er bevindt zich een planetarium en her en der over het gebied verspreid vind je educatieve standjes die uitleg verschaffen over de kosmos in het algemeen en ons planetenstelsel in't bijzonder. Dit gebied was erg gekend door m'n nichtje. Met haar echtgenoot zaliger heeft ze hier menige kilometertjes doorgemaald. Het gehele landschap van de Hoge Kempen is nu zoals een veelkleurig lappendeken bestaande uit waterpartijen die ontstonden bij de uitgraving van putten voor de grindontginning. Verder de ooit grauwe terrils die zich nu met een rijke flora tooien, de naald- en loofbossen, heidegronden, moerasgebieden en nog zoveel meer natuurpracht ... het is jammer dat dit gebied niet achter de hoek ligt. Het is er onwaarschijnlijk boeiend en prachtig tegelijk. Een huzarenstuk als je de metamorfose van deze regio in beschouwing neemt. Enkele decennia geleden nog een streek waar troosteloze terrils en schachtbokken geflankeerd door mijnwerkerswoningen het panorama uitmaakten en nu omgetoverd werden tot een prachtig natuurparadijs.
Aan de rand van één van die plassen hebben we onze picknick gehouden. Flesje wijn erbij maar ik had de glazen vergeten. Het werd een plezant onderonsje aan zo'n picknicktafeltje. En eureka, we hebben de eerste Gonepteryx Rhamni gespot 😉. Beetje geleerd uit de hoek komen, dat staat sjiek ! Het betreft desondanks een simpel citroenvlindertje want ik heb het gauw even opgezocht. Het is één van de eerste vlinders die je in de lente te zien krijgt. Voila, de schildpadden van m'n vriendin in haar bloementuin daar in Boekarest krijgen al hulp om de lente aan te kondigen.
Het werd een uitgelezen dag. Gezegend met prachtig weer kon er volop energie en vitamine D getankt worden. Terwijl de vrieslucht in de vroege morgen nog voor rijp in velden en beemden zorgde kon je op de middag gerust in korte mouwen van het zonnetje genieten. Daar aan dat picknicktafeltje bevonden we ons in de Papendaalheide. Een gebied waar een voormalige grindgroeve van maar liefst 20 hectare werd omgevormd tot natuurgebied. Ik val in herhaling, ook hier werd je overvallen door een gelukzalige rust. Bovendien vormt Papendaalheide de stapsteen tussen toegangspoort Kattevennen en toeganspoort Lieteberg van het Nationaal Park Hoge Kempen.
Nog een flink stukje schoot er over van het beoogde trajectje dat we zouden wandelen. Dat werd ook gedaan maar het zag ernaar uit dat we geen kroegje meer zouden tegenkomen om daar op de vriendschap een zoveelste toost uit te brengen. We hadden nog het Zillebos en de Melberg in de wandellus geprogrammeerd maar dat zal dus een volgende keer worden. Ik denk zelfs dat ik hier nog wel meerdere keren ga terugkomen. Nee, het was onverwachts erg laat geworden. We pasten ons trajectje wat aan zodat we iets konden gaan drinken aan de restauratie van het planetarium van Kattevennen. Een supervriendelijke kelner bracht ons het nodige vocht. We kregen er zelfs elk een wafel bij kado. Dat verdiende een ruime fooi, een gebaar dat misschien wel mee werd getriggerd door de geweldige dagervaring. Nog een klein stukje viel er te stappen tot de auto van ons Marleen waar we afscheid namen. Alhoewel moe, tja, aan > 20 paaltjes moet je na verloop wel terug wennen, was het haar bevallen. Ook zij verschoot dat hare Jippe dit toertje zonder verpinken had uitgepikkeld. We gaan haar uitnodigen op de pelgrimswijding van het genootschap want ook zij loopt al langer in het hoofd met plannen in de richting van een pelgrimstocht. Misschien geeft dit een extra boost met positieve energie aan het verwerkingsproces bij het verlies van haar man.
Ik ga bij het plannen van een volgende uitstap daar in de Hoge Kempen niet vergeten om ons Marleen te verwittigen. Ik vond het samenzijn echt fijn. En ja spijt komt altijd te laat ... dit had ik al veel vroeger moeten doen.
De terugreis verliep niet zo vlot als de heenreis. Ik wou al beginnen te stoefen over de NMBS. Neen, de vertragingen swingden weer de pan uit. Alhoewel dat we rond 19 uur aan de statie stonden was het toch 23u30 dat ik met mijne velo terug aan m'n voordeur stond. En ik kan er nog aan toe voegen dat ik deze nacht geslapen heb als een roos. 't is een uitdrukking want hoe een roos slaapt heb ik nog nooit geobserveerd 🌹🌹🌹. Tot een volgende.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Plaats een reactie als je wil.