* Limburg : Van Schulen naar Diest

Een jeugdvriendinnetje van me, wonende in Roemenië en daar in Boekarest een sjiek tuinbedrijf leidend, berichtte via FB dat haar schildpadden uit hun winterslaap ontwaakten. Dat zou ginderachter het begin van de lente inluiden. Prachtig, we zitten hier nu wel niet in de Karpaten maar het zet toch aan tot mijmeren en al wat plannen te koesteren in de zin van te gaan trekken met backpack en tentje. Het is een zalig vooruitzicht dat de lente ons dat brengen kan. De Ronny had omtrent deze hersenspinsels al wat ballonnetjes opgelaten en daar gaan we werk van maken. Los daarvan had ik, de ervaringen op het Pieterpad tellend,  al een trektochtje langs de natuurkampeerterreinen van Nederland in het achterhoofd. Let op want deze natuurcampings vallen onder het Nederlands Staatsbosbeheer en hebben weinig gemeen met recreanten voor wie het 3de Werk van Barmhartigheid min of meer een dode letter is. Een tochtje langs het Floris V pad, IJmuiden - Bergen op Zoom, moet kunnen langs die natuurterreinen. We kunnen in de aanloop naar deze prille plannen al een prachtig natuurdomein prikken en er een wandelingetje in organiseren.

De minder spectaculaire wandeling van verleden week in gedachten zou het me plezier doen dat er deze keer een ietsje meer schwung  in zou zitten. Limburg, 'de groene long van België' zoals de autochtone bevolking haar biotoop terecht in de kijkers zet, is steeds een troefkaart. Eén statie verder dan Diest richting Hasselt ligt Schulen, op een zanderige vlakte tussen de beddingen van de Herk en de Demer. That would be the place to be vandaag en ongetwijfeld een gok waard om er een mooi natuurgebied te ontdekken. Diest is al in vorige posts uitvoerig aan bod gekomen en deze stad zal het eindpunt zijn. 
1- Stukje St. Antonius Zoersel en het grensgebied tussen Kempen en Hageland : Van Testelt naar Diest
2-  Diest en omstreken. Flaneren tussen het Hageland en de Kempen.

Wellicht zou dit eindpunt zich in de één of andere gezellige kroeg van Diest situeren na een wandelingetje van rond de 20 paaltjes. Een afstand die uiterst geschikt lijkt om de kortere winterdagen op te vullen. Bovendien moet ik er voor mezelf nog een paar bijtellen. Nog steeds zonder automobiel is het de benentram naar en van de statie van Beveren. Een kilometertje of 10 grof geschat maar alleszins goedkoper dan een ritje met De Lijn. Laten we maar gauw gaan stappen dan. 

Het werd een vlot treinreisje. Enkel de Ronny zijn trein had ter hoogte van Hoboken wat oponthoud vanwege een kabeldiefstal. In Berchem spoorden Marc, Ronny en ik richting Aarschot waar we op den Hugo zijnen trein wipten. Rond 10 uur stonden we op Schulense bodem. Mistroostig statietje daar maar ik neem aan dat het vaalgrijze weer die indruk versterkte. Een bezoekje aan de dorpskern zat er nu helaas niet in. De historische kern bestaat slechts uit een driehoekig pleintje. Dit even terzijde want een holbewoner zouden we daar niet meer tegenkomen veronderstel ik.  Op het grondgebied van Schulen zelf dan werden vondsten gemeld uit het neolithicum en uit de Romeinse tijd. Geen bezoekje aan de dorpskern deze keer maar wel aan het Lummens Broek. Na een 10-tal minuutjes kwam dit al in zicht. Daar werden rond 1970  drie vijvers aangelegd. De Mangelbeek werd afgedamd om de bemden of weiden te bevloeien en de grasopbrengst te verhogen. Eerst dienden de vijvers voor de kweek van karpers. Enkele tijd dienden ze als gemeentelijke visvijvers waarna ze jarenlang aan hun lot werden overgelaten. Uiteindelijk kwam het 7 ha grote vijvergebied in handen van Natuurpunt en werd het erkend als natuurreservaat. Langzaam werd het gebied hersteld. Plantengroei en dierenleven zijn in volle ontwikkeling. Sommige paadjes waren er nu afgesloten om de natuur een rustperiode te gunnen. Terug over de spoorweg beland moesten we het Schulensmeer aantreffen. Dat lag er bij wonder ook en eigenlijk was dit het stukje natuur waar het met deze wandeling om te doen viel.

Het Schulensmeer bevindt zich in Natuurgebied 'Het Schulensbroek'. Het is momenteel 2,8 km lang, ongeveer 180 m breed en 5 à 7 m diep. Het zand in de ondergrond bleek ideaal om er de Boudewijnsnelweg tijdens de aanleg mee op te hogen. Tijdens die uitgravingen werden er verscheidene archeologische vondsten gedaan. Er werden tanden van een wolharige neushoorn, een mammoet en een haai uit het zand gelicht. Maar ook pijlpunten, scherven uit de ijzertijd en aardewerkscherven uit de bronstijd kwamen aan de oppervlakte. Opnieuw was er van die voorhistorische wezens weinig te bemerken maar de natuur op zich was geweldig mooi. Moerasgebied dat volledig ingedijkt werd en als overstromingsbuffer zijn nut moet bewijzen. Secundaire waterlopen wateren af in het meer maar bij een te hoog waterpeil treedt het gemaal in werking en wordt het overtollige water opgepompt naar de Demer. Het water stond nu helemaal niet hoog en een groot deel rond de waterplas lag braak wat een geweldige mooie aanblik bood. Knoestige boomstronken te midden van plassen mosgroen water, door de wind verweerde zandbanken tot zelfs een eilandje midden in het meer. Vlak tegen de dijk  bergen bijeengeklist kreupelhout afgewisseld met moerassen. Het waaide stevig daar boven op die dijk en die windvlagen brachten enigszins het desolate accentje van het ganse landschap naar boven. 
Bij het uittekenen van het wandelingetje bleek er volgens de kaarten zich halverwege de zuidelijke oever een schuilhutje te bevinden. Ideaal om nog eens de vuurtjes boven te halen en een picknick te houden. Helaas de schuilhut was nergens te bekennen tenzij men in Limburg een afdakje voor een schuilhut aanziet. We hadden zuurkool, worstjes, rookworst en spek voorzien die geflankeerd door een stevig potje gerstenat de honger zou moeten verdrijven. De Marc zou voor het dessert zorgen en de Ronny voor de soep. Dat werd een plezant intermezzo die soep want eigenlijk zocht de Ronny naar proefkonijnen. Met het éne oog op zijn te ondernemen Koning Olav's queeste in Noorwegen en het andere oog op de dure leefkost daar in Scandinavië is hij volop aan het experimenteren met het drogen van voeding om de kosten onderweg te drukken. Hij had kip, eend, groenten en pasta gedroogd en na toevoeging van water en het opwarmen van de hele zooi moesten we zijn creatie evalueren. Een eensluidend verdict viel : Het was geschikt voor consumptie. Beetje zout had wel gemogen maar dat was onze maat vergeten. We zijn nu 8 uur later en niemand lijkt vergiftigingsverschijnselen in de vorm van een gezwollen lever of milt, boebels of de gekende purperen huidvlekken aan een rigor mortis voorafgaand te vertonen. Ook de darmflora lijkt niet ontregeld te zijn dus ik vermoed dat hij goed bezig is met zijn experimenten. 
Een beetje jammer dat de felle wind het picknickplezier wat temperde. Moeilijk om je vuurtje uit de wind te zetten en daarom dat het zo tegenviel om vast te stellen dat die schuilhut foetsie was. Het had best gekund zo een vogeluitkijkpost aan dat grote meer. Je zit er komfortabel en droog. Gelukkig viel er geen regen en dat was eigenlijk het voornaamste. Het Sauerkraut mit wurst und schinke smaakte voortreffelijk. Dit was Quality Time tout court. Zalig. Flink ingeduffeld, muts op, sjaal en met vieren geïnstalleerd aan een houten picknicktafel, buffet gespreid en dit in weer in wind. Voorbijgangers die er af en toe passeerden moeten er zeker het hunne van gedacht hebben. Poco loco .... iets in die aard.  Je zag ze het luidop denken 😋
Er moest nog een beetje gestapt worden. Na het natuurgebied van het Schulensbroek kwamen de oevers van het Zwarte Water en het Webbekombroek aan de beurt. We naderden Diest. Ook hier waren de oevers van het Zwarte Water niet toegankelijk vanwege de kwetsbaarheid van het gebied maar aanpalende paadjes stelden je wel in staat om het gebied te verkennen. We zaten hier nog maar een 5 tal kilometertjes van Diest af. Om 4 uur klokten we daar af. Den Hugo sprong vrijwel onmiddelijk op de trein. Marc en Ronny en ondergetekende verkozen nog even te acclimatizeren in het stationsbuffet. Dus geen gezellige kroeg in Diest City zoals vermoed werd. Iets later kwam ook daar ons ijzeren paard aangebold en keerden we tevreden naar outer en heerd terug. De stapdag zat er maar weer eens op. 

De ganse wandeling van vandaag besloeg 1 groot natuurgebied. Iedereen content waardoor het mindere uitstapje van verleden week ook weeral beter verteerd wordt. Weeral een prima ervaring ! Er gaan er nog volgen.