* Van Belsele naar Lokeren

Het had deze nacht lichtjes gesneeuwd, een centimeterke of 3-4. Toch zag alles wit maar toen ik rond 8u30 te voet naar Beveren Statie wandelde was er reeds volop gestrooid. Fietspaden lagen er netjes berijdbaar bij en op de rijbaan zelf was het treffelijk rijden. Hier zorgde de sneeuw voor weinig problemen. Dat kon niet gezegd worden van onzen ijzeren weg. De vertragingen waren legio. Marc berichtte al van een ongeluk in Kijkuit op de lijn Kapellen - Antwerpen. Een zoveelste wanhoopsdaad zo bleek achteraf. Met bus en tram is de Marc dan nog tot in Antwerpen gesukkeld en zo in extremis nog verder kunnen sporen tot in Belsele. De Ronny kampte ook met vertraging. Hier bleek de reden te zijn dat er geen kaartjesknipper was. Die brave man zat nog op een andere trein die ook al vertraging had opgelopen. Wat een joke zeg ! Een kaartjesknipper die niet op tijd kan zijn zorgt voor een sneeuwbaleffect aan vertragingen. 

Voor vandaag zou het een simpel wandelingetje worden waarvan we met grote delen reeds eerder kennis hadden gemaakt. De spoeling wordt stilletjesaan iets dunner als je het niet te ver van huis wilt opzoeken. Wiskundig valt dit zelfs te verklaren 😵. 

Het was lang geleden dat onze Marc nog eens present gaf en bijgevolg waren we met z'n vieren. Aan de statie in Belsele kon hij ons vervoegen na zijn reeds eerder vernoemde reisexploten. Onderweg naar den Hugo die al meer dan 2 koffies in de dorpskroeg 'De Oude Zwaan' op ons zat te wachten ontfermde de Ronny zich nog even over een dame die poedelnaakt in een voorhof poseerde. Het was er geen weer voor met al die sneeuw. De beeldhouwer had gerust in een jasje mogen voorzien. 
Nog vlug een koffieke en wat koekskes voor de Catsjoe van de kroegbazin en we konden van start gaan richting het kasteel 'Hof van Belsele'. Dit 'bisschoppelijk kasteel’, staat er tegenwoordig opnieuw in volle glorie bij. Er wonen geen adellijke heren, bisschoppen of priesters meer, maar een eigenaar die er een punt van eer van heeft gemaakt om dit waardevol stukje Belsele te behouden. De site dateert van 1236 als thuisbasis van de eerste ‘Heer van Belsele’. Er bleven lieden met ronkende titels in wonen tot in 1754. Van 1808 tot 1872 was er een kostschool in gevestigd. Na een periode van bewoning liet de Gentse bisschop met Sint-Niklase roots Antonius Stillemans het kasteel in 1904 opnieuw verbouwen en uitbreiden om tot in 2003 dienst te doen als verblijf voor priesters op rust. Daarna kwam het opnieuw in handen van een particulier. 
Eens de bebouwde kom uit gingen we richting E17 uit dwars door veld en bos dat zich natuurgebied 'De Vaag' laat noemen. De paadjes lagen er door de sneeuw vrij glibberig bij. Het stukje gaanpad naast de E17 was 1 grote slijkbaan door de reeds ingezette dooi. Maar wat een lawaai maakt die autostrade toch ! Die ligt daar diep ingebed in het landschap waardoor het geproduceerde verkeerslawaai nog eens versterkt  wordt wanneer het tegen de steile wanden wordt weerkaatst. Wie hier in de geburen zijn woning heeft kan zich best wat oordoppen aanschaffen.  Als je er op begint te letten riskeer je hoorndul te worden. 

Al vlug belandden we aan de oevers van de Durme. Hierop aansluitend beland je in een prachtig natuurgebied. Zeker nu in dat niet alledaags winters kleedje gehuld getuigde het van een zeldzame ruige pracht. De grote plassen die je er aantreft worden de hamputten genoemd. Deze ontstonden bij de zandwinning in vroegere tijden maar nu vormen ze samen met het Molsbroek (78 ha), een uniek moerasgebied. De Molsbergen, een droge rivierduin, gelegen tussen het Molsbroek en de Hamputten wordt beheerd door Afdeling Natuur. Hier wordt er vooral aan natuurherstel gedaan. Het is echt de moeite om daar eens je benen te strekken.

Daar in dat natuurgebied troffen we verdorie kangoeroes aan. Wel eerlijk gezegd : Ik vind dat niet kunnen. Waarom worden die dieren uit hun natuurlijke habitat gehaald ? Is het een misplaatst folietje of kan het ontspoorde pronkzucht genoemd worden ? Die beesten horen hier niet thuis.  Het zou verboden moeten worden. Helaas, een kleinschalige aanpak zou weinig tot niets opleveren en op wereldvlak heeft dierenwelzijn ook al geen al te hoge prioriteit. 

Later op de dag, we zaten al in Lokeren, werd het nog vrij warm. We wandelden door de Torenstraat, het smalste straatje van Lokeren. Den Hugo maakte hier de opmerking dat er een bruin kroegje in deze straat gehuisvest was met de ronkende naam ' De Donkere Wolk' ... in één adem voegde hij er aan toe ... 'waar de cafébaas meer zuipt dan zijn volk' 😌. De stralingswarmte van de zon liet zich wel gevoelen in de straten. Daar hoorde een terrasje bij om de dag af te sluiten. Op de markt in Lokeren kon er nog zo'n terrasje versierd worden. Hugo en Marc namen hier na een pintje afscheid en toen het wat frisser werd op dat terras zijn ik en Ronny nog even binnen gegaan om wat op te warmen. De dag zat er echter op en het werd tijd om de trein op te zoeken. 
Het werd deze keer een alledaags wandelingetje. Aangenaam zeker en vast door het gezelschap maar kwa nieuwigheden hebben we zeker niet hoog kunnen scoren. Tja, het kunnen niet altijd hoogvliegers zijn. Die komen er nog wel aan en ja het kost wel wat moeite en inventiviteit om telkenmale iets moois tevoorschijn te toveren. Af en toe is het dan wel eens iets minder maar geen geklaag want er komen er beslist nog mooie uit de bus. Dat lukt me voorlopig nog wel !