Ik schreef dan ook m'n laatste blogpost in dienaangaande blog : Even gedaan met de pret.
Deze kennisgeving verbergt heimelijk wel de nieuwe aspiraties die al opborrelen. Ze moeten nog vorm krijgen maar het Floris V pad van Muiden in Noord Holland naar Bergen op Zoom ... awel, ik moet toegeven dat de blauwdruk daarvoor al klaar ligt. Deze keer met full equipment, ttz met tent en kookalaam. Waarschijnlijk zal dit in augustus zijn. Verder knaagt de Camino del Norte, te starten in Irun of Bayonne, al behoorlijk wat twijfels weg. Deze pelgrimsmicrobe is bij me ondertussen al resistent geworden voor ongeacht welk antidotum. Maar wat doe je er aan ? De gevolgen ervan lijdzaam ondergaan lijkt me de meest geschikte behandeling.
Het eerste staptochtje na de Caminho Portugués werd gisteren beklonken. Letterlijk en figuurlijk. Samen met de Ronny en de Catsjoe naar Vlaams Brabant om tussen Leuven en Aarschot even de benen te gaan strekken. Stipte treinen brachten ons naar de universiteitstad alwaar de startblokken stonden opgesteld.
In Lier stapten er 4 dames op waarvan er 3 toch al een achtenswaardige leeftijd hadden bereikt. Wat is dat toch tegenwoordig met al die tattoos ? Nr. 4 uit het gezelschap en ook de jongste, ik schat vooraan in de 30, stond van kop tot vermoedelijk ook teen (ik kon het niet natrekken want ze droeg zware bottienen) vol met 'Bélekes'. Van een plakaat verf op haar voorhoofd tot zelfs in haar handpalmen stond het vol sierlijke krulletjes en andere prullaria. Ook de ge-etaleerde weelderige boezem was rijkelijk gedrapeerd met sierlijke inkttaferelen. Overigens een zeer lieve dame want afgaand op de liefkozingen en aaitjes die de Catsjoe te beurt vielen, was het duidelijk dat dit een minzame dame was. Het beestje viel ongetwijfeld in haar kleurrijke gratie. Dit gezelschap had waarschijnlijk de bedoeling om zich met een leuk dagje shoppen in Leuven te verwennen. Lang leve de middenstand en haar commerce ! 😀😀😀.
Een grijs wolkendek bedekte het spel kaarten van de weergoden. Ze lieten er niet in kijken. Wat zou het worden ? Regen was er niet voorspeld maar de vieze asgrauwe lucht liet niet veel aan de verbeelding over en liet wat anders vermoeden. Het zou echter de ganse dag droog blijven wat enkel kon toegejuicht worden. Wel was het een beetje fris.
Al vlug zaten we in het Provinciaal Domein van Kessel Lo met de immense vijvers. Veel volk viel er niet te bespeuren, het was immers nog vroeg, amper 10 uur. Vele eenden, de één al wat exotischer dan de ander, werden er gezegend met een meerkoppige kroost aan peutereendjes. De waterkiekens daarentegen zaten nog volop te broeden op hun drijvende nesten. De lente beukt er in en eveneens op los ! Alle struiken en bomen, de bloemperken incluis stonden vol in het blad en de knop. Een prachtig park is dat. Er zijn speeltuinen, een verkeerspark, een openluchtploeterbad, waterfietsen, roei- en trapbootjes, kinderboerderij, sportterreinen, minigolf en heel veel groen. Dit alles op een boogscheut van het station. Kom we stappen wat verder naar de Kesselberg, dat is iets verderop. Na het verlaten van het Domein ben je daar in 10 minuutjes.
Deze Kesselberg is een heuveltop die boven het Kesseldal van Kessel Lo uittorent. Je begint er aan met een pittige klim. Deze heuveltop is vanop de E314 goed zichtbaar als je voorbij de op- en afrit van Kessel Lo komt. De Kesselberg is een natuurpark in eigendom van de stad Leuven. Het interessante voor gezinnen met een kroost is dat er op deze berg een kinderwandeling werd uitgestippeld. Wandelingen met het konijn als thema want talloze konijnen beschouwen deze berg als hun habitat. Met een buggy is er echter geen beginnen aan want er komt wel wat klauterwerk aan te pas om bovenaan deze berg te komen.
Van het éne park naar het andere park maar laat dit dan even een bos zijn. Het Begijnenbos kwam in zicht en tegelijkertijd werd het stilletjesaan tijd om te aperitieven. De Ronny had nog een lekker flesje wijn bij, een kadooke van zijn broereman den Bruno. Een stukje kruidensalami en een 6 jaar oude brokkelkaas en voilà ziedaar de nodige ingrediënten. Geconsumeerd aan een picknicktafeltje in Moeder natuur met de gedachte dat zulke momenten van simpelweg samenzijn bij een hap en een slok, het leven met zachte tinten kleurt. Een zakenman die iets verderop op een bankje een druk duel uitvocht met z'n I-Phone schrok zich een aap bij de Plop bij het ontkurken van het flesje Pinot Noir. De Ronny bracht ostentatief zijn wijsvinger voor de mond, het gebaar dat naar stilte vraagt. Dit gebaar toverde een brede glimlach op de businessface van die vent. Ja die kerel snapte wel het gezellige aspect van zo'n aperitiefje.
Een dame met een Australische herdershond luisterend naar de naam Noa, passeerde aan onze aperitieftafel. Direct veel lawaai bij de Catsjoe maar daar bleef het bij. Deze dame heeft ons nog een hele tijd door het Begijnenbos geloodst. Niet dat we verloren gelopen waren maar het was gewoon gezellig kletsen in haar gezelschap. Lieve, zo heette ze, legde wekelijks een 80 tot 100km al wandelend af maar nu deed ze het iets kalmer aan vanwege een operatie aan de kruisbanden. Haar sportieve interesse ging eerder uit naar de ultra trails. Deze trails liggen kwa fysieke inspanning verschillende echelonnekes hoger dan mijn wandelingetjes rond de kerktorentjes van onze polderdorpjes.
Na dat Begijnenbos kwam het Chartreuzenbos aan bod. Dit bos is een afwisselend bosgebied van meer dan 70 Ha groot. Het grillige landschap bied je een waaier van prachtige vergezichten aan. In het oosten en het noordoosten van het domein vormen zeer steile hellingen de overgang naar de Wingevallei. Toffe wandelwegen vind je hier waaronder er vele hol zijn, mooie glooiïngen omgeven door een onuitputtelijk kleurenpalet van groene tinten nodigen uit tot het verkennen van het Vlaams Brabantse heuvellandschap. Wat een verschil met een plat parcours. Ik schat grofweg dat we voor 90% op onverharde paden hebben gelopen en dat mag je in de wandelwereld als een luxe beschouwen. Maar ook aan dit bos kwam een eind.
Het heksenhuisje van de Heks Lilo aan de rand van het Chartruizenbos was een geschikt plaatsje om even rust te houden. Bijna 20 paaltjes waren er al door gedraaid. Op één van onze vorige wandelingen hebben we hier ook al eens halt gehouden. Het is raar dat iedereen toegang heeft tot dit huizeke. Het is niet op slot. Dit ontlokte bij de Ronny het idee om eens een 2-daags tochtje te organiseren met een overnachtingsstop hier bij die heks haar kot. Er liggen houtblokken voor een haardvuur, er is een picknicktafel en iets verderop vind je een totempaal en een amphitheater.
Het amphitheater werd naar mijn vermoeden gebouwd om de vertellingen van deze goede heks aan de kinderen kond te maken. De nagedachtenis aan deze heks blijft levend voor menig Hagellander. De lieve heks Lilo. Krantenartikel.
Het amphitheater werd naar mijn vermoeden gebouwd om de vertellingen van deze goede heks aan de kinderen kond te maken. De nagedachtenis aan deze heks blijft levend voor menig Hagellander. De lieve heks Lilo. Krantenartikel.
Op donderdag 1 juli kregen Irene Holemans en Willy Nijs, uitbaters van cafe De Kroon in Gelrode, de Bende van de Kloef (klomp) over de vloer. Aan de cafehouders werd een oorkonde 'Echt Oud Cafeetje' uitgereikt en een fotoalbum overhandigd. Hiermee willen de mannen van dit genootschap de nog traditionele, authentieke en gezellige oude cafe's in de kijker zetten. De Bende van de Kloef, uit de regio Hulshout, Heist-op-den-Berg en Pijpelheide, deelde ondertussen al aan zes cafe's een oorkonde van gezellig oud cafeetje uit. Met de oorkonde in Gelrode zijn er nu twee hiervan in Vlaams-Brabant. Het cafe in Betekom, alom gekend als ' bij Mit van de Baron' werd al eerder gelauwerd. De Bende van de Kloef, met als stamlokaal 'Herberg Piet Konijn in Booischot', bestaat niet uit Michelinagenten die stiekem gaan kijken en proeven, maar gasten die er hun hobby van hebben gemaakt om gezellige oude cafeetjes op te zoeken . Wanneer ze er eentje vinden die aan de voorwaarden voldoet van gezelligheid, authenticiteit en een echte waard of waardin achter de toog, dan maken ze er een hele fotoreportage van met de typische taferelen van de stamgasten en andere cafebezoekers. Het fotoalbum is een echt prachtwerk en beslist de moeite om er eens naar te gaan kijken. Nu zondag 4 juli, wanneer Gelrode in strooien dorp verandert is al zo'n uitgelezen moment. De Bende van de Kloef komen maandelijks samen en organiseren ook wandelingen en fietstochten. Ze hebben zelf ook al bier gebrouwen. Misschien moeten ze maar eens deelnemen aan de wedtstrijd bierbrouwen hier in Aarschot.
Nog een paar paaltjes vielen er te stappen tot aan het station van Aarschot. Een bezoekje aan een imker onderweg daar naar toe maakte ons weeral iets slimmer. Een lieve vroiuwelijke imker, of is dit nu een imkster ?, gaf ons de nodige uitleg. Ja, het was een indrukwekkende vloot bijenkorven die daar op haar domein uitgestald stonden. Het is weeral eens iets anders. In het stationsbuffet hadden we afgesproken met Rita, een ex-collega en ondertussen ook al van een pensioen genietend. Het is vooral fijn dat men mekaar niet vergeet en die collegialiteit van tijd tot tijd eens terug tot leven brengt met een gezellig weerzien. Het wandelingetje werd hierbij afgerond. Nog een dik uurtje sporen en we zouden weeral terug thuis zijn.
Onderweg op de trein kreeg ik een appje binnen van Ria uit Dalerveen in het noordelijke Drenthe van Nederland. Ria stapte met me de Via de La Plata (Sevilla - SdC). Volgende week plant ze enkele uitstapjes met vriendinnen in Mechelen in Nederlands Limburg. Het zou fijn zijn elkaar nog eens te ontmoeten en of het mogelijk zou zijn ...? Natuurlijk is dat mogelijk, graag zelfs en dat maakt dat ik er een dagje naartoe trek samen met m'n nichtje die daar in de geburen woont. Dat wordt dan ook weeral een fijn weerzien waarover ik zal kunnen vertellen. Ik zie er naar uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Plaats een reactie als je wil.