De Gentbrugse Meersen en het Berlare Broek

Zo, al die tussendoorse akkevietjes en de te nemen onvoorziene horden in de week dwongen me er toe om het wandelsoelaas in het weekend te zoeken. Zaterdag was mijn oudste zoon jarig en dit hebben we in openlucht herdacht. Vieren blijft nog even uit den boze. Dit is veeleer een kwestie om de coronaregels wat te respecteren. Dat vieren halen we later nog wel in. Een wandelbezoek aan de Gentbrugse Meersen waar de Stad Gent haar geboortebossen plantte, gaven bijgevolg een symbolische toets aan zoonlief's verjaardag. Per geboortejaar staan daar op verschillende plaatsen een verzameling van 12 artistieke houten bouwsels. Voor iedere maand van het jaar werd er zo een bouwsel opgericht. Hierop worden de kaartjes met de namen van de nieuwe borelingen gepind. Het is altijd leuk om zo eens de nieuwste trends in voornamen te verkennen. Jules, Lowie, Emma, Tuur, Marie, Olivia en Lucas gaan later in het leven hun ouders dankbaar zijn voor hun briljante keuze. 

Maar zo loopt in Gent er een kereltje rond dat volgens mij minder happy zal zijn met zijn naam. Dat venteke moet met de naam Napoleon door het leven. Wie doet zijne kleine nu zoiets aan ? Wellicht vind je tussen die duizenden naamplaatjes nog wel enkele Elvissen, Adolfen, Beyonceetjes en God weet wat voor mensonterende voornamen nog ? 

Op verschillende plaatsen rond de stadskern heeft de Stad Gent een 5-tal prachtige recreatieparken aangelegd. Groenpolen noemen ze het daar. De Gentbrugse Meersen is er zo eentje. Ze behelsen een 240 ha groot open gebied ten zuidoosten van Gent. Natuurpunt en Stad Gent werken hier samen aan een natuurkern met ruimte voor speelnatuur. Het ligt tussen de bebouwde zones van Gentbrugge en de brede Scheldebocht die het begin van de Zeeschelde markeert. Samen met de Damvallei in Destelbergen vormt het gebied een grote groene vlek van 650 hectare bij Gent. De menukaart van deze meersen biedt een brede waaier aan recreatiemogelijkheden. Een kort wandelingetje ter verkenning was meegenomen. Een wandelingetje van 3 uur volstond echter niet om alles wat het park bood te ontdekken. Jammer is wel dat je het moeilijk een stiltegebied kunt noemen. Immers het lawaai van de omringende snelwegen staat een beetje haaks op de betrachting om een beetje rust te brengen in de stadsrand. Toch mag het wat mij betreft een geslaagd project genoemd worden Ik heb er wat fotokes van getrokken. 

En dan zondag ben ik naar het Berlare Broek getrokken. Dit mooie gebied is onderdeel van het gebied waar ik onlangs m'n neus heb laten zien, met name : de Kalkense Meersen. En net zoals gisteren zaterdag was het prachtig wandelweer. Met een tochtje door het Berlare Broek verken je een pareltje van het Oost-Vlaamse Scheldeland. Dit prachtige natuurgebied rond een oude Scheldemeander is nu beschermd. Het gebied bestaat uit populierenbossen, moerassen en een waaier van meer dan 50 vijvers en poelen over het ganse gebied verspreid. Deel uitmakend van het wandelnetwerk Kalkense Meersen kan je hier met een grabbel uit 160km aan wandelwegen en paadjes verschillende mooie uitstappen crocheteren. Als dat niet genoeg is om daaruit een mooi toerke te destilleren? 

Met een toerke van een kleine 20 paaltjes, gepikt op Routeyou, kon ik aan slag. Gestart werd er aan de Scheldeboord ter hoogte van het café ' het Oud Brughuys'. Het zag er een gezellige kroeg uit. Op deze kant en klare track was er een heel stuk langs de Schelde uitgestippeld. Dat was ik na een goed halfuur wat beu gezien en op goed geluk ben ik dan maar een wegeltje van een overstromingsgebied ingeduikeld. Zo doende kwam ik terecht in een decor met een hoog Jurassic Park gehalte. Ik kwam er in het echte Broek terecht. In de zomer onttrekt woekerend struikgewas enigszins het zicht aan al die waterpartijen maar in de winter zoals nu het geval was waren ze best te zien. Iets later kon ik terug aanpikken op de originele route. Van hetzelfde laken een broek iets verderop. Het op Routeyou gepikte trackje volgde een hele poos de baan naast de oever van de donkmeren. Echter de ruimte tussen de baan en het mooie meer was helemaal volgebouwd met vlaaien van villas. Voor de bewoners is zo een tuin palend aan een meer prachtig natuurlijk. Uiteraard is dit een woongebied voor de welstellende burger en zal je hier geen nabuurschap vinden van iemand die uit een werkmansbroek werd geschud. Op die pompeuze burgerkastelen raakte ik eveneens vlug uitgekeken en de eerste de beste veldwegel aan de overkant van de baan die me uit mijn lijden kon verlossen werd dan ook genomen. In tegenstelling met de Gentbrugse Meersen trof ik hier, op het gekwinteleer van de vogeltjes na,  wel een absoluut stiltegebied aan. Het terrein en de omgeving waren identiek aan die van de Kalkense Meersen. Opnieuw die ruige kale natuur dooraderd met beekjes en moeraspoelen. 

Wat verderop liep ik langs de zoom van het Gratiebos. Hier kwam ik op een stukje wandelparcours terecht dat deel uitmaakt van een 7km lange verhalentocht met als thema ‘Niet bang te krijgen’. Bezielers zijn auteur Do Van Ranst en Wim Finck. Deze laatste zorgde voor de prachtige tekeningen op de borden. Verspreid over het parcours vind je tien borden met daarop een stukje van een verhaal. Je kan het verhaal zelf lezen óf je kan het beluisteren door met je smartphone een QR-code te scannen. De start van deze tocht ligt in het Gratiebos aan de Bareldonkkapel. Tot het einde van dit jaar is de toegang gratis. Aangezien ik maar op een deeltje van deze verhalen-wandeltocht liep kwam ik maar 2 borden tegen. Min of meer werd m’n nieuwsgierigheid dus gekortwiekt want ik had graag wel eens alle verhalen gehoord. Het verhaal rond het kasteel van Laarne was gewoonweg intrigerend. Dwaalgeesten van over meer dan 500 jaar geleden gestorven kasteelvrouwen deden hier opnieuw hun intrede. De drama’s rond hun liefdesleven, hun smartelijk verlies van in verre oorlogen gesneuvelde geliefden werden hier door mysterie omzwachteld opgerakeld. Geheimzinigheid alom maar vooral erg boeiend. Ik stapte verder, opnieuw in de richting van de scheldeboord. De grootschalige werken ter uitvoering van het sigmaplan hebben aan het landschap hier ingrijpende wijzigingen aangebracht. Toch moet ik vaststellen dat er naar balans en harmonie met de vroegere omgeving werd getracht. Met de aanleg van de overstromingsbekkens werden er weidse uitzichten gecreëerd . Aan deze panorama’s kan je je vergapen vanop de luxueuze wandelpaden die bovenop de dijken werden aangelegd. Keerzijde van de medaille zijn dan weer de coureurs die je daar aan sneltreinvaart voorbijsnellen. Dit ongemak moet je maar voor lief nemen. Ze hebben evengoed het recht om zich te amuseren. Ik verschoot me even een bult. Nietsvermoedend en rustig kuierend op het jaagpad kwam er uit het niets ineens een gast met een monowheel segway me voorbijgesjeesd. Ik probeer niet te overdrijven maar als ik stel dat die kerel op zijn minst 50km per uur moet gereden hebben, denk ik van er niet ver naast te zitten. Ik vroeg me af wat die acrobaat in godsnaam moest aanvangen bij een bruuske stop ? Hoe zou die gast ooit deftig kunnen remmen en daarbij tegelijkertijd het vooruitzicht op een driedelig gipsen maatpak kunnen vermijden ? Die segways hebben bovendien helemaal geen bel. Waar zouden ze die trouwens moeten monteren ? Daar gaan nog vodden mee gebeuren. Het laatste stukje wandeling liep opnieuw langs de scheldeboord. Ondertussen is dat al een vertrouwd beeld. De Schelde is hier, ik schat, hoop en al een 100-tal meters breed. Brede rietkragen zomen haar boorden af. De geel geverfde veerpontjes brengen wat kleur in het decor. In dit geval lagen er 3 aangemeerd aan het veerpontje van Berlare - Appels. Een zalig zonneke zorgde voor een schitterende glans op de stroom. Hier en daar vind je in die glans de weerspiegeling van een dorpskerktoren. Idyllische tafereeltjes die je zelden vervelen. We gaan afsluiten zie want café het 'Oud Brughuys' kwam daar terug in zicht. Alhoewel gesloten stond er veel volk buiten. Je kan er take away een koffieke krijgen. Zielig eigenlijk. Wat zullen die mensen blij zijn als ze terug kunnen openen. Ik ook. Niets zo gezellig dan een goeie tripel na een schoon toerke. Siejoenekstwiek !