Een lus rond Kapelle op den Bos

De regelmaat zit er nog niet helemaal in maar zie, het is er toch nog eens van gekomen. Een toerke rond Kapelle op den Bosch met de Ronny, Catsjoe en den Hugo. Deze laatste sprong nog in extremis mee op de kar om mee te stappen. Het werd een rustig wandelingetje. In Tisselt, een fusiegemeente van Willebroek was er om 9u30 afspraak. Het dorpscentrum wordt van noord naar zuid doorsneden door het Kanaal Brussel-Rupel. Kustvaarders kunnen via dit kanaal tot in Brussel doorvaren en daar aanmeren. Via de Brielenbrug, een hefbrug, worden beide zijden van het dorp met elkaar verbonden. Eenmaal uitgestapt, we hadden aan de Sint Jan Baptist kerk afgesproken, kregen we een berichtje van onze stapmaat Michel. Hij wenste ons een mooie dag toe met de melding dat hij in die kerk in het huwelijksbootje was gestapt. Het was niet direct duidelijk of er van spijt sprake was in zijn berichtje dus enige duidelijkheid drong zich wel op. Betrof het spijt om het huwelijk aangezien hij als echtgenoot het echt genieten hier aan die kerk vaarwel moest zeggen of was het eerder de wandeling die hij moest derven ? Neenee, het betrof wel degelijk de wandeling. Tegelijkertijd meldde hij dat er een goed kroegske in de onmiddelijke nabijheid was. Nu de terrasjes terug open kunnen zou deze info later op de dag nog van pas kunnen komen. Eens de covidspuitjes hun werk hebben gedaan zijn er weeral terug vooruitzichten voor onze maat. 

Eigenaardig detail aan die kerk was dat er in de galmgaten van haar klokkentoren een beeld van een steenuil was geplaatst. 'Verzint eer ge begint ... of ge eindigt zoals ik' ... Zou dit een ludieke symboliek kunnen inhouden ? Vooral een knipoog naar de bruidegommen in spé wanneer dezen op de trappen van het kerkportaal hun laatste stappen in volle vrijheid nemen ? Deze kerktrappen naar hun huwelijksbootje zouden wel eens de gangway naar een oorlogsschip kunnen zijn. Met een steenezel in plaats van een steenuil in dat galmgat zou het gehalte aan symboliek nog iets hoger gelegen hebben. Op voorwaarde dat symboliek de bedoeling moet geweest zijn uiteraard. Jeroen Bosch, de laat-middeleeuwse kunstenaar, schilderde tijdens zijn kerkelijke opdrachten ook stiekem uilen in zijn doeken. Een symboliek die toentertijd de wijsheid in de ketterse hekserij belichaamde.  Het doek 'Tuin der Lusten' zit vol van die duistere hints met de bedoeling om heimelijk tegen de schenen van de kerkelijke inquisitie te kunnen sjotten. Ach we mogen al eens lachen, gelukkig kennen we met de stapmaten allen een gezegend huwelijk. De Catsjoe uitgezonderd, die bleef vrijgezellin. 

Op weg nu. Eens de Brielebrug over lagen er een dikke 20 paaltjes klaar. Het weer op de dag dat Den Heer ten Hemel steeg was treffelijk. In de loop van de dag viel er wel een regenvlaagje te verwachten. Op weg dus. Voorlopig was dit weer best te pruimen en na enkele kilometertjes kon er al een laagje kleding uit. Vanuit Ramsdonk over Nieuwenrode wandelden we afwisselend op steenweg en onverharde paadjes. Tot aan het 's Gravenbos van Humbeek waren dit overwegend paadjes tussen uitgestrekte velden en weidevelden. Wat oogt het mooi al dat malse groen in de natuur. Telkens de zon eventjes kwam piepen tussen de wolkenmassa's kleurde het landschap op, gedrapeerd in een prachtig palet aan groentinten. Je wordt er echt vrolijk van. 

In dat 's Gravenbos maakten we kennis met een 4-koppig stel wandelaars uit Moorsele in de Vlaanders. Met het boekje van de Grote Routepaden in de hand wandelden ze Het Eddy Merckx - pad. In Sint Brixius Rode waren ze gestart. Mooie afstand, 35km. Zo met een geschreven tekst een route volgen moet toch niet gemakkelijk zijn. Zolang dat het niet regent moet het nog te doen zijn. Met uitgelopen letters van de regen wordt het iets moeilijker. Geef mij maar een wandel GPS, den Hugo is zelfs met een kompas al content. Maar goed we stapten even tesamen tot aan de Lourdeskapel van Humbeek. Naast het kanaal in Humbeek gelegen is dit een mooi bedevaartsoordje gewijd aan de Heilige Maagd. Daar kwam het tot wat nadere kennismaking met deze Flandriens waarbij onze maat Ronny naar gewoonte hier overwegend de honneurs als conferencier waarnam. Ja joeng, koet Vlams lik widdere ! Ze hadden eveneens een pelgrimstochtje in het water zien vallen vanwege corona. Zij zouden in Porto aangezet hebben. Pech, net zoals ik en den Hugo. Hopelijk kunnen we in september van wal steken. Aan deze grot vonden we tegelijkertijd een prima plaatske om te schoven. Fleske wijn, pintje ... het begint terug wat vorm te krijgen. Den Hugo schafte er zich nog wat gewijde bougiekes aan. Ik brand er geen meer, ze helpen geen fluit, het Japanse Durima-popje hier rechtsboven in 't hoekje van m'n blogpagina heeft de opdrachten dienaangaande m'n verzuchtingen overgenomen. Nog een praatje met een brave ziel die het plaatsje wat op orde hield kon er nog af en dan hadden we dit ook weeral gezien en vervolgens goedgekeurd. Na het schof begon de Catsjoe wat achterop te lopen. Ondanks de goede zorgen en medicatie, lees cannabis, die ze krijgt begint het beestje zichtbaar af te takelen. Nog een 10 kilometer vielen er te bewandelen, voor de Catsjoe wat te sparen verkoos de Ronny om een kortere weg te nemen. Met het kanaal te volgen kon er een kleine 4km winst geboekt worden. 

Onder een hemel die zich vulde met de allerdonkerste wolken stak ik met den Hugo de vaart over aan het Sas. Stukje grote baan diende er gevolgd te worden alvorens we weeral volop op den boerenbuiten zouden belanden. Het werd donkerder met de minuut en het zou zo dadelijk gaan plensregenen. Goed voor de petatten ! Poncho aan en verder ! Het viel er even met bakken uit. Ook hier weer mooie dreven, akkers en weidelandschappen waar schapen of geiten hun best deden aan het malse groen. En hier en daar viel er wel iets merkwaardigs op. Een bonzaituin, een eeuwenoude boerenwoning, een huisje duidelijk toebehorend aan geriatrische wollensokkendragers, prachtige met bloemen bezaaide voortuintjes en noem maar op. Een joert, dat had ik nog nooit van mijn leven gezien. Tussen het gebladerte van de bomen zagen we zo een veennomadentent staan. In de steppen van Centraal Azië komt ge dat volgens mij al wel eens meer tegen. Volgens de eigenares die er op het terrein rondliep kent het verhuur van dergelijke vakantie-accomodatie een echte boom. Vooral in de winterperiode lijkt dit een hype te worden. Met een centrale kachel in de joert opgesteld en een rondomrond-isolatie van jakwol moet het er daarbinnen lekker warm zijn. Daar kan ik inkomen ! Ik heb eens opgezocht hoe zo een joert zonder piketten kan blijven rechtstaan in een winderig en kaal steppegebied. Heel interessant om eens te lezen : De joert 

De wandeling zat er weeral bijna op. Links en rechts wat verkeerd gelopen, het viel nog mee. Nog een stukje langs de vaart tot aan de kerk viel er te lopen. Bijna aan de kerk toegekomen kwamen we nog zo een Lourdesgrotje tegen. 'Als je hier moest wonen verwondert het me helemaal niet meer dat onze maat Angelo bevangen werd door zo een Maria-devotie', merkte mijne stapmaat op 😄😄😄. Het werd een redelijk mooie wandeling. Een terrasje zat er niet meer in. Het had gekund maar ik vond dat het ondertussen wat te fris was geworden. Een volgende keer dan maar weer. Ik wil nog vlug vermelden dat Adventure Store een lijstje met wandelblunders heeft gepubliceerd. Ik ga de link daar naartoe even meegeven. Je vindt deze na onze fotokes.  

Tot een volgende keer dan maar weer.  We blijven nog even in de katholiek religieuze sfeer met een mooi airke muziek. Speciaal voor onze maat, we zitten immers in mei, de Mariamaand.  Een Pieta op muziek, de beeltenis van de stervende Christus omringd door Engelen en de Moeder Maagd. Nog een hemelsche groet ! 

Pieta - I Muvrini  

Hieronder vind je de link met de wandelblunders.

Wandelblunders Adventure Store