't Oude vliegplein en Roosenberg route Waasmunster / Lokeren

Place to be was vandaag Waasmunster. Van hieruit stond er een lus uitgestippeld tot aan het Molsbroek in Lokeren en terug.  Als blauwdruk nam ik een kant en klare Oude Vliegplein route en wat flarden van de Roosenbergroute. Met wat pimpwerk links en rechts werd deze toer goed voor 21 kilometerkes aan wandelpret. Das voorlopig nog genoeg. Om 9 uur was ik al op weg. Prachtig kortemouwenweer, zon en blue sky à volonté. Deze wandeling lag volledig in lijn met deze van zondag in Hamme Zogge. Zelfs een stukje Durme kwam er mee aan te pas. Een heruitgave kwa natuur en wandelpaden.

Aan de OLV kerk van Waasmunster kon ik mijn karretje kwijt. Het beloofde een prachtige dag te worden. De zon zou zich laten voelen dus nog vlug een beetje de armen en de voorgevel insmeren met wat zonnebrandolie en hup, de plein over. In dit geval een kerkplein.  Vandaaruit een klein stukje door de dorpskom om dan een goeie 2km via mooie boswegeltjes te stappen in de richting van de E17. Ik passeerde daarbij de Roosenbergabdij. Ik liep er niets vermoedend voorbij want heel dat bouwwerk refereerde niet aan mijn voorstelling van een abdij. Ik ga niet beweren dat het een lelijk gebouw is maar het was zoeken naar elementen die het contemplatieve van het gebouw moest uitstralen. Het was een erg modern bouwsel ontworpen door een pater-benedictijn-architect begot. Ik had geen idee dat er in de architectuur ook paters werden opgeleid. Nu, waarom niet ? Sinds 1238 is deze abdij al ingeburgerd in Waasmunster. Van bij de start was de abdij in handen van victorijnen of reguliere kanunnikessen van Sint-Victor die leefden volgens de regel van de heilige Augustinus. In de jaren 70 ging men, omwille van minder roepingen, over tot fusie met de Mariazusters van Franciscus en werkte men verder onder die naam. De derde en huidige abdij is sedert 1975 gelegen aan de Oudeheerweg-Heide. Meer weten ? : Abdij Roosenberg

Wat er me tijdens het wandelen opviel was dat er in de weiden veel jonge veulentjes rond dartelden. Ik ging richting Lokeren uit en maakte me de akelige bedenking dat Lokeren geroemd en gekend is om haar paardeworsten. Menig beenhouwer etaleert zijn ambachtelijke saucissen daar gedrapeerd rond een kegeltje in de vitrine. Ik hoop dat deze beestjes van dit triestige lot gespaard blijven.  Hoe krijgen ze het over hun hart om van een paard worsten te draaien. Niet te sentimenteel worden Jan ! 

De E17 moest ik iets verder oversteken waarna ik terug in een bos belandde. Dit bos op het grondgebied van Belsele had eerder een residentieel karakter vanwege de vele bungalows die er kriskras ingepoot stonden. De ruimtelijke ordening in dat stuk bos was meer geïnspireerd op de structuur van een labyrinth. Een postbode deed er zijn ronde met zijn scooterke. Het moet geen makkelijke job om te doen zijn in zulk een doolhof van koterijen, doodlopende straatjes, luxueuze chalets en bungalows. Ik sta altijd verstomd van de vindingrijkheid die mensen aan de dag leggen om hun stulpje in de natuur een naam te geven. Namen zoals Camelot, Zeegalm, Roodborstje, Duinroos, Klavertje 4, enz. moeten ongetwijfeld ontsproten zijn in fantasierijke geesten. 

Door veld en beemd zakte ik rustig en bedaard af naar Lokeren. Althans tot aan het Molsbroek. Lokeren Centrum was nog een 3-tal kilometer verderop gelegen. Het Groot Molsbroek is een, naar Vlaamse normen, vrij groot natuurreservaat van 122 hectare. De wandeldijk biedt een mooi zicht op de diverse natuur. Je treft er een uitgestrekte moerasvlakte aan met talrijke watervogels, elzenbroeken, rivierduinen, rietvelden en vochtige graslanden. Op de wandeldijk vind je 8 infoborden, 3 gratis te gebruiken vaste verrekijkers, een 24 op 7 infopunt, een kijkkast met stereodia's, een insectentuin met blote voetenpad en in de winter een kijkwand bij de wintervoederplaats. ! Rondom het moeras loopt een wandel- en fietsdijk die steeds vrij toegankelijk is. Je kan volledig rond het gebied wandelen of je kan een stukje afsnijden. Noodgedwongen moest ik voor deze 2de optie kiezen aangezien er enkele toegangen waren afgesloten. Een wandelpad verdeelt er een immense vijver in 2 delen. In het ene deel zijn er kranen en bulldozers bezig met grondverplaatsingen. Nergens staat er aangegeven waartoe deze werken dienen. Op één van onze vorige wandelingen maakte den Hugo de bedenking dat hier wel eens illegale akkevietjes worden geregeld. Lees bucht gestort en toegedekt. Het andere deel biedt een mooi panorama. Een watersportclub heeft er een stek. Ik stapte nog wat voort terug richting Waasmunster. In het gehucht Ruiter dacht ik eraan dat er nog boterhammen onaangeroerd in de ransel lagen. Te veel onder de indruk van het overweldigende natuurschoon deed dit me vergeten dat er nog een maag in mijn lijf zat. De honger, of trek zoals het van de Hollanders moet genoemd worden, was komen opzetten. Aan de Sint Jan Baptistkerk bood een bankje me gelegenheid tot picknicken.  Lang heb ik er niet gezeten want bij gebrek aan wat klap hou je, eens de bokes binnengespeeld, het al vlug voor bekeken en stap je op. Tot ziens Jan Baptist !  

Paul Carrack - The living years

De laatste kilometers tot in Waasmunster heb ik me laten begeleiden door wat easy listening muziek. Een beetje bezinning brengt je terug wat mentale balans bij. Onderwerp van bezinning was een grote gebeurtenis die zich deze dag zou voltrekken en die ik kon weerspiegelen naar een tekenend moment in m'n eigen leven. Alleen met m'n gedachten en de natuur rondom me, zocht ik naar die balans. M'n stapmaat voor wie het een droevige maar tegelijkertijd ook een rustbrengende dag zou worden speelde de hoofdrol in de hersenspinsels. Vanwege het gelijkaardige scenario komt ook de eigen jarenlange onderdrukte smart, deze van een verlies nu al 40 jaar geleden, terug naar boven. Het went wel niettegenstaande het besef blijft groeien dat het je grootste verlies ooit zal geweest zijn. Je moet ondanks het verdriet voort in het leven, maar het blijft toch knagen hoor ! Coureuge copain !