Rond de kerktoren

 

De laatste wandeling met de stapmaten is ondertussen al meer dan 2 maanden geleden. De schwung is eruit zou je zeggen maar dat is het niet. Corona heeft ervoor gezorgd dat er wat meer op het zelve wordt teruggeplooid en dat van daaruit geprobeerd wordt om de boel wat te beredderen. Niks mis mee want ik ben ervan overtuigd dat elkeen wat regelmaat in de wandelingen zou toejuichen. De veelzijdigheid aan akkevietjes in ieders agenda steekt in dit verhaal helaas stokken in de wielen. Het oplijnen met iedereen is dan niet meer zo vanzelfsprekend. Ita sit, 'het zij zo', zou den Bart De Wever zeggen. 

Om het nietsdoen rond het stappen kort te sluiten ben ik er dan maar dagelijks op uit getrokken om een kort toerke aan de bottienen te plakken. Zoiets tussen de 10 en 15 paaltjes en soms al iets meer. Zo tussen  de soep en de patatten door wanneer het weer het wat toeliet. Een hele hoop stappen werden daarbij "geplengd". Voor januari alleen al 561.907 stappen, goed voor een kleine 400 paaltjes. Resultaat van deze optie is dat ik daarbij nog enkele mij onbekende trage wegen heb ontdekt en dat er tegelijkertijd een bezoek aan de schoenmaker zich opdrong voor nieuw zolen.  De ponjaardwegel, mosterdwegel, duvelsdammeke, vele van deze wegeltjes hebben tot de verbeelding sprekende namen. Waar ze aan ontleend werden blijft voor mij een raadsel. Zelfs bij wat vluchtig opzoekwerk kon ik er niet achterkomen. Wat ik wel heb vastgesteld is dat ik op het grondgebied van Groot Beveren nog bijlange niet alles heb ontdekt. In een prachtige publicatie van een samenvattende TrageWegenkaart van Beveren kwam ik dit te weten. Er valt dus nog het één en ander wegeltje te bewandelen. 

Een erg mooi stukje natuur vind je rond het havengebied van Kallo. De zich op de verre achtergrond  situerende windmolens en industrie moet je wel even wegdenken. Een toerke van 40K inclusief het traject van de waterbus tussen Kruibeke en Kallo was eergisteren de bedoeling. Zodoende werden de rietmoerassen en de vlakte van Zwijndrecht dit weekend nog eens andere maal verkend.  Vogelaars zouden hier hun gade vinden maar ik heb er geen enkele gespot.  Verschillende vogelkijkhutten staan opgesteld aan de oevers van de gigantische plassen die daar het decor uitmaken. Scholeksters, witte reigers, Canadese ganzen, Barbarijse eenden en ook de traditionele waterkiekens delen daar de lakens uit. Raar, mooi weer en dan verwacht je wel wat begankenis in de natuur. Neen, je loopt er alleen maar met een muziekje in de oren en dan valt dit best te pruimen. 

Wat gezondheidsakkevietjes ... lees hoge bloeddruk, een kankeronderzoek dat na wat gepieker uiteindelijk dan toch geen slecht nieuw opleverde, overgewicht, coronablues enz.  noopten me ertoe om maatregelen te treffen om m'n voornemen van nog een Santiogotrip te ondernemen geen stille dood te laten sterven. Dit uiteraard ten gevolge van een fysiek manco. Graag zou ik in september de Noordcamino ondernemen. Vanuit Bordeaux of San Sebastian. Ergens daartussen mag ook, het maakt niet uit, ik ben niet kieskeurig. Om terug een beetje voeling te krijgen met dit gegeven woonde ik dit weekend een workshop van het Santiagogezelschap bij met de stapmaten Marc en Michel (Angelo). Marc heeft veel 'goesting' maar is nog een beetje in het ongewisse. In alle geval, hij bereidt zich wel voor. Voor de Michel zijn de kriebels ondertussen ondraaglijk geworden. Heel zijn lijf preutelt. Begin mei is hij pleite. Vanuit de Puy en Velay teent hij tot in Donastio - San Sebastian. Volgend jaar zoekt hij dan z'n tocht te vervolgen tot aan Jaakske z'n Sterrenveld. Den Hugo zoekt het dan weer iets exclusiever. Poitiers galmde al langer in z'n oren en vandaaruit plant hij zijn aanloop naar de Camino Olvidado. Een pelgrimsweg om duimen en vingeren af te likken. No problem voor onze maat. Deze Camino ligt parallel te midden tussen de Frances en de Norte. De Ronny dan weer, heeft momenteel zijn pelgrimeerambities even opgeborgen. Ter compensatie zoekt hij met z'n camper wat rond te trekken. Ik geef hem daarin geen ongelijk.  Momenteel is hij nog euforisch met z'n zigeunerkar maar als hij daar plezier in vindt dan is het hem van harte gegund. Vroeg of laat wordt zijn kar wel gedraaid. Letterlijk en figuurlijk 😊😁😁.

Zo, in september zoek ik te vertrekken. Ik wil wel onderstrepen dat er geen gedoe meer mag zijn van certificaten, testen en aanverwante miserie die covid tot hiertoe al heeft in gang gezet. Hoe jammer ook, dan pas ik. Om in dat geval toch wat natuurbeleving te kunnen smaken en soelaas op voorhand te vinden heb ik met Stafke, m'n kleinzoon, op de Baalse Hei al een camping gescoord halverweg augustus. We gaan lol trappen met ons getweetjes. Het kostte me wel, gezien het vorige natte avontuur in de Hoge Venen, al wel een nieuwe tent. Het is alleszins goed besteed. Tof, zo op trot met ons getweekes en zonder gemoeial van om het even wie ! Ik zie er echt naar uit.  En zo blijven we jong, dat hoop ik toch.  Wat een groot verschil met 'den tijd van vroeger' ! Iemand die op pensioen ging kreeg toen van den baas en de werkmakkers een paar kemelharen sloefen kado en een zetel om van de zo verdiende rust te genieten. Nu krijg je bij de 'opruststelling' een koersvelo, racefiets voor de Hollanders, kado of een jaarabonnement bij het één of ander fitness-center. Tempora mutantum nos, et mutamur in illis. Virgillius was ne clevere kerel. Den Bart zal dit beamen. 

En ondertussen gaan we weer bergop. De dagen beginnen al wat te lengen. Dat geeft opnieuw wat perspectief bij het plannen van uitstapjes. Opletten Jan, voeten op de grond houden, bij het plannen van te grootse projecten. Hopelijk valt het nieuwe normaal wel mee  en ondertussen zorgen we ervoor toch nog om positief te blijven. De show must go on en dat zal wel lukken want na ons komen er met houten koppen en glazen benen !  Dat wordt dan gieren !

Veel heb ik eigenlijk nog niet te vertellen. Ik heb hoop dat daar met het mooiere weer wat verandering in komt. Ondertussen heb ik wat fotokes getrokken. Geen hoogvliegers hoor want het is meer een kwestie van wat bezig te blijven ! 

Nog een muziekske van een muzikaal monument zie. Johnny Halliday zaliger, moge hij rusten in vrede. Kwestie van den Valentijn eens te laten blozen zie 😊😊😊. 

 

Derrière l'Amour - Johnny Halliday - Chimène Baddie