Nieuwpoort - Oostende

Vroeg op weg vandaag voor een wandelingetje aan de zee. Veel treinstations zijn er niet aan onze kust en dan komt een kusttram goed van pas. In Oostende nam ik dan ook de kusttram naar Nieuwpoort. Een beetje gokken want De Lijn staakte deze dag en waarschuwde voor mogelijk geschrapte lijnen. Ik had geluk, niet alleen dat de kusttram wel reed maar ook dat ik onmiddelijk aansluiting had op de trein. Aan de monding van de IJzer stapte ik uit en liep richting Koning Albertmonument. Dit oorlogsmonument staat net buiten de oude stadskern, op de rechteroever van de IJzer, bij het sluizencomplex de Ganzepoot. Het monument werd opgetrokken in 1938 ter ere van Koning Albert I en de Belgische troepen in de Eerste Wereldoorlog. Het monument is cirkelvormig, met een diameter van 30 meter. Het telt tien zuilen met een vlakke doorsnede van 1 meter op 2 meter, gebouwd uit bakstenen uit de IJzervlakte. Bovenop ligt een cirkelvormige balk, met een omtrek van 100 meter. Op deze ringbalk ligt een wandelgang met oriëntatietafels. Het geheel staat op een kruisvormig terras van 2500 m². Op het centrale binnenplein staat een standbeeld van Koning Albert I te paard.  Op het plein voor het Albertmonument is een monument voor de Engelse troepen opgetrokken. Dit monument bestaat uit een gedenkzuil, met daarop de namen van gesneuvelden, bewaakt door leeuwen. Ten noorden van het monument staat het Nieuport Memorial. Wel, den Albert zat er nog steeds op z'n paard, ik zwierde hem tot ziens en liep naar de jachthaven. 

Verdorie, er stond veel wind daar aan de kaden. De bootjes werden er flink dooreen geschud. Ik zat al tegen de grens met Lombardsijde. Een mooi duinengebied siert het Lombard- en St. Laureinsstrand. Jammer dat het her en der doorsneden wordt door de baan die de kustlijn over het ganse Vlaamse grondgebied volgt en van Knokke tot in De Panne loopt. Vooral in Lombadsijde kan je nog rustig van ons kustgebied genieten zonder er omvergelopen te worden door de toeristen en er te struikelen over de massa zonnekloppers.  De Sint-Laureinsduinen zijn iets meer dan 45 hectare groot en liggen tussen het centrum van Westende-Bad en het militair domein Kwartier Lombardsijde. De voormalige campings Cosmos en Crystal Palace, twee deelgebieden, die vanaf 2005 opgeruimd en gesaneerd werden, ontsierden de regio. Sinds de herinrichting heeft de natuur weer vrij spel en kun je er ten volle van genieten vanaf de nieuw aangelegde wandelpaden. Er werden toen werken gestart om de open duinbiotopen te herstellen. Daarvoor werden er een deel van de bomen en struiken verwijderd. Om de kieming van kruiden mogelijk te maken, werden de strooisellagen afgegraven. Geplaatste begrazingsrasters laten nu toe dat pony’s er de duinen kunnen begrazen.  In de laagste zones werden duinpannen en poelen uitgegraven. Extra poelen zorgen voor uitbreidingsmogelijkheden van onder andere de rugstreeppad, een bedreigde amfibiesoort. Ook libellen en waterjuffers kunnen profiteren van de poelen. In het open duinlandschap zijn de graspieper en de zeldzame kuifleeuwerik dan weer de meest typische broedvogels. Ik moet toegeven dat ik hier een mooi stukje natuur aantrof. Enigszin beschut voor de wind was het aangenaam wandelen daar tussen die hoge duinen.

Na het verlaten van de St. Laureinsduinen teende ik langs de wandeldijk naar Westende Bad. Het waaide nog flink en stuifzand hoopte zich op tegen de dijktaluds. Met de wind uit het Westen werd het zand in je gezicht geblazen en dat was minder aangenaam. Noodgedwongen de hoodie over de schrobber trekken werd de boodschap. Ook op de sporen van de kusttram lagen er grote hopen die hier en daar de sporen volledig bedekten. Tussen Middelkerke en Westende ligt het duingebied van de Warandeduinen. Dit natuurgebied bestrijkt ongeveer 2 km en het staat bekend als een van de mooiste gebieden van de Belgische kust. Er groeien verschillende plantensoorten, waaronder duizenden orchideeën. Ik was er iets te vroeg want in juni staan ze in de bloei. Er was heel weinig volk te bespeuren in dit duinengebied, ik wandelde er nagenoeg alleen. In Middelkerke deed ik een ommetje en bracht ik een bezoekje aan het Normandpark. Daar staat een levensgrote makette van de straalvogel, het zelfgemaakte vliegtuig van Jommeke en Filiberke. De Straalvogel’ is negen meter lang en volledig uit gerecycleerde materialen gebouwd. Het aanzicht bezorgde me een flits naar m'n kindertijd toen ik één van m'n eerste stripverhalen van m'n vader kreeg. Toen nog in zwart wit getekend werd het album 'De Straalvogel' in 1962  uitgebracht. De geestelijke vader van de Jommekesalbums is wijlen Jef Nys. Het mooie aan het werk van Jef Nijs is wel dat in zijn albums er nooit vuurwapens getoond werden. Ook in zijn testament was dit een voorwaarde opdat de albums verder zouden mogen verschijnen.

Hoe mooi het duinengebied terug in ere werd hersteld, in Middelkerke en daar niet alleen, staan de mottigste uitwassen van genadeloze bouwpromotoren. Oerlelijke appartementsblokken ontsieren daar de kust. Betonnen bouwdozen, grauw en grijs met hier en daar een oranje balkonzonnescherm in een vruchteloze poging om er toch maar een straaltje kleur aan te geven. Voor geen geld ter wereld zou ik er een vakantie in willen doorbrengen. Wat een contrast met de zuidelijker gelegen kusten van Frankrijke en andere Mediterrane landen.

Van Middelkerke tot aan het openluchtmuseum Atlantik Wall kon ik opnieuw door een duinengebied laveren, het Provinciaal Park Atlantik Wall Raversyde. Ook mooi en eens gepasseerd moet je terug de baan op en zie je de geschutskoepels en nog enkele kannonnen van de kustbatterijen uit de 2de wereldoorlog. Het Openluchtmuseum Atlantik Wall  is er gelegen. Het museum toont een deel van de Atlantikwall, een verdedigingsgordel uit de Tweede Wereldoorlog. Het is een geheel van bunkers en loopgraven, die gedeeltelijk in hun oorspronkelijke staat werden gerestaureerd. Ze bleven bewaard omdat Prins Karel, de eigenaar van de gronden, zich tegen de afbraak bleef verzetten. Hier zijn ook stellingen uit de Eerste Wereldoorlog te zien, de batterij Aachen uit 1915, waarvan twee observatieposten, vier geschutsbeddingen en een bomvrije schuilplaats zijn bewaard. Met de bouw van de batterij werd gestart op 8 januari 1915 en eind april 1915 was het reeds operationeel. De kanonnen werden onder stalen koepels geplaatst ter bescherming. De geschutstellingen waren met een smalspoorweg verbonden met de verschillende munitieruimtes, die verstopt zaten in de duinen. Van het Stützpunkt Bensberg uit de Tweede Wereldoorlog zijn personeelsbunkers en accommodaties bewaard. Ze werden gebruikt door Duitse geniesoldaten die instonden voor bunkerbouw. De goedbewaarde stellingen van de batterij Saltzwedel neu uit 1941, verdedigden oorspronkelijk de Oostendse haven en werden na 1942 ingeschakeld in de Atlantik Wall.  Dat hebben we dan ook weer eens gezien. De wind nam nog toe toen ik Oostende naderde. Ik koos voor een inkorting door het stadsgedeelt zodat ik nog op tijd de trein huiswaarts kon nemen. Goed uitgewaaid stapte ik de trein op. Een solotoertje werd het deze dag maar niettemin kon ik dit best pruimen.