P+R Melsele - 't Sint Anneke

Er reden geen treinen vandaag. Een zoveelste treinstaking werd nog maar eens door de mensen hun strot geduwd. Geen idee waarom er gestaakt werd en het waarom interesseert me zelfs niet meer want er treedt gewenning op ondertussen. Een reden is al lang geen argument meer voor de mensen om te sympathiseren met de zoveelste staking. Tempora mutantum nos et mutamur in illis - Marcus Tullius Cicero orakelde dit al in 63 vChr. De tijden veranderen en wij veranderen met hen zo meende hij toen en dat klopt als een zwerende vinger. Helaas, dit geldt helemaal niet voor de NMBS. Die hun moraal met inbegrip van hun stiptheid zijn blijven steken in het verleden. Onveranderd blijven hun bonden zweren bij het koejonneren van de werkmens in plaats van stakingsmethoden te vinden die op sympathie kunnen rekenen. Neenee, hun tijden veranderen niet noch nauwelijks.  Een alternatief toerke dan maar. Met den Hugo werd het plan beraamd om via verschillende natuurgebieden vanuit Melsele naar Antwerpen te pikkelen.  De natuurgebieden daar op de linkerscheldeoever vormen een groene gordel die rond de koekestad ligt. Het is er fijn wandelen. Om 9 uur gingen we van start aan de Park en Ride te Melsele. We pikten de aardbeiroute op die ons via de defensieve dijk 'Half Maan' naar de E34 leidde. De schans Half Maan werd gebouwd in 1870, samen met de Defensieve Dijk. De schans ligt ongeveer in het midden. Hier was ik nog nooit geweest. Het is zoals den Hugo aanhaalt : Telkenmale je een wandeling maakt ontdek je plekjes en stulpjes die je nooit eerder ontdekte. Een wandeling stelt je haast nooit teleur. In 1953 raakte de schans zwaar beschadigd door de overstroming. De binnenzijde werd toen afgegraven voor het vullen van zandzakjes. Op de vrijgekomen terreinen mochten slachtoffers van de overstroming tijdelijk een onderkomen oprichten. Deze schans maakte deel uit van de fortengordels in Beveren. Nu is er een vissersclubje gevestigd.  

We volgden een hele tijd de E34, beter gekend onder de benaming 'Expressweg'. Druk verkeer uiteraard op deze gewestas. Een kleine 2500 m verder botsten we op het Vlietje, een bar restaurantje. Dat was al open. De erg frisse wind, den Hugo sprak van een 'zure' wind, had onze goesting in een kommeke koffie doen opwellen.  Ik had nooit verwacht dat er in deze uithoek van Zwijndrecht een horecazaakje kon aangetroffen worden. Gezellig, het was lekkere koffie die ons vriendelijk gebracht werd.  Nog een frangipanneke erbij en we konden opkramen in het Vlietje. 

We stapten verder naar het Vlietbos. Dit natuurgebied van 32 hectare groot ontstond nadat bijna honderd jaar geleden de polder Borgerweert werd opgespoten. Het Vlietbos maakt samen met de natuurgebieden Blokkersdijk, St-Annabos, Het Rot, Burchtse Weel en de recreatiegebieden Middenvijver, Galgenweel en Het Zand deel uit van de groenpool Linkeroever.  Tussen de woontorens van Antwerpen Linkeroever en de kern van Zwijndrecht liggen er dus nog heel wat natuurgebieden. Goed voor meer dan 500 hectare natuur en bos ! Een mooie toer door dit Vlietbos eindigde aan de Dwarsstraat.  Ooit was dit een toegangsweg tot de Sint Annatunnel. Den Hugo was goed op de hoogte van de verschillende veranderingen in het gebied. Helaas, werfafsluitingen dwongen ons uit te wijken naar de Blancefloerlaan om zo iets verder de E17 te overbruggen en vervolgens het natuurgebied Het Rot aan te lopen. Hier moesten we ons wandeltrajectje wat aanpassen. Een groot deel van het Rot was ontoegankelijk vanwege de uitbreidende werfzone 'Scheldetunnel'.

Gigantische wegenbouwwerken aan de Oosterweelverbinding  vinden hier in deze natuurgebieden plaats en om de  vogels tijdens deze werken een plek te gunnen waar ze in alle rust kunnen verblijven, werd de wandeling rond de vijver in Het Rot afgesloten. De zone wordt nu ingericht als rustgebied voor vogels. Het gebied blijft afgesloten tot de hondenzwemvijvers in de Middenvijver klaar zijn. Veel vogels brengen immers op Linkeroever de winter door. Weer anderen vinden er op de oevers van de plassen en in de bossen een plekje om hun nest te maken. Voor vissen en amfibieën zijn de vijvers een paradijs op aarde.  Maar jammer genoeg botsten we op een hele hoop hekkens en afsluitingen. 

Al deze afsluitingen beletten ons niet om het volgend natuurgebied aan te snijden : Het St. Annabos. Dit bos vormt samen met het natuurgebied Blokkersdijk een ecologische buffer tussen de woonkernen van Linkeroever en het industriegebied stroomafwaarts. De 96 hectaren bos werden aangeplant op de plaats waar aan het einde van de Tweede Wereldoorlog een Amerikaans legerkamp lag voor soldaten op doortocht naar huis. In Camp Top Hat stonden in totaal 2500 tenten en enkele honderden gebouwen met water- en elektriciteitsaansluiting. De soldaten ontspanden zich in een van de cinemazalen, bars of ijssalons of gingen een wedstrijdje aan in de ‘Ping Pong Pueblo’. De wegen die nu nog het bos doorkruisen dateren uit die tijd, samen met een oude waterput en enkele andere restanten. Omdat het over een aangeplant bos gaat, vind je hier veel oude populieren en vlier. Toch barst het bos van de diversiteit: je vindt er zeker 5 soorten roofvogels, 46 soorten insecten, 3 soorten orchideeën en maar liefst 571 soorten paddenstoelen.  

We vonden er een picknicktafeltje. Dat kwam erg gelegen. Het middaguur was immers reeds aangebroken. Vanuit dit picknickplaatsje wandelden we via de scheldedijk tot aan de voetgangerstunnel. Een resem aan curiositeiten en activiteiten aan de overkant van de Scheldestroom zorgde voor aanhoudend gespreksvoer. Waar den Hugo al die kennis haalt blijft enigmatisch.  Een wandelende encyclopedie zou je haast gaan denken. We wandelden verder naar de Grote Markt om het meest bekende café van Antwerpen 'Den Engel' een blitsbezoekje te brengen. Het bleef niet bij blits, het liep wat uit aangezien het er reuzegezellig was . Een clubje van gepensioneerde Antwerpse pompiers hielden er hun jaarlijkse bijeenkomst. Dat leverde veel ambiance en lol op. Een Sinterklaas en enkele Zwarte Pieten zorgden voor de animatie. Den Hugo kon zich, als oud-pompier, volledig inleven in de aanstekelijke pret. Maar goed, we moesten daar na een tijdje toch opkrassen indien den Hugo zijn in de avond geplande vergadering niet wilde missen. Na het nuttigen van enkele 'bollekes en tripeltjes d'Anvers' wandelden we op het gemakje naar de Groenplaats om er onzen tram 3 te pakken. Antwerpen baadde reeds in een kerstsfeer. Een reuzekerstboom op de Grote Markt was beladen versierd met enorme kerstballen. Lichtjes en kerstversiering alom in de straten. Het oogde gezellig maar retour naar Melsele was nu onverbiddelijk aan de orde. Naar huis werd dus de boodschap. Tot een volgende dan maar weer.