Temse - Mechelen (De Warmste Week)

 

Den Hugo stelt zich jaarlijks kandidaat om de Warmste Week mee in gang te trekken. De Warmste Week is de solidariteitsactie van de televisie-omroep VRT, die jaarlijks wordt georganiseerd in de week voor kerst, van 18 tot en met 24 december. Dit jaar staat het thema 'opgroeien zonder zorgen' centraal. Een thema gericht op de kinderen die in onze maatschappij geen veilige thuisomgeving kennen. Vanuit Temse zou den Hugo in 2 etappes naar Leuven pikkelen waar er allerlei aktiviteiten in de steigers worden gezet.  De eerste etappe Temse - Mechelen kon ik meestappen.   Met de fiets reed ik in alle vroegte naar Temse, de woonplaats van onze stapmaat. Naar gewoonte stond het kommeke koffie en het speculazeke reeds klaar. Om 8u30 staken we dan van wal in Temse en staken we de Schelde over. 'Van wal', dit bij wijze van spreken want gelukkig lag er een brug zodat we niet al zwemmend de overtocht moesten maken. Die brug, gebouwd door Gustav Eifel , ligt er al sinds 30 november 1870 en met haar 365m lengte was ze tot voor kort de langste brug van België en de laatste vaste, bovengrondse oeververbinding naar de zee toe. De nieuwe brug, gebouwd door de firma Cordeel uit Temse, die naast deze stalen mecano ligt is 9m langer. Links en rechts van de vaargeul geeft een meetlat op de pijlers de hoogte aan van de brug ten opzichte van de waterspiegel. Aan de kant van Temse bevinden zich twee monumentale beelden : "De Schelde" en "De Golven", gebeeldhouwd door Karel Aubroeck.  Dit even terzijde. 

Van Temse naar Mechelen dus !  Nog even den Hugo z'n gele pins met het embleem van de Warmste Week in't zicht hangen en de hort op. Via de N16 zou je het met 25km kunnen rondkrijgen. Nogal ééntonig en saai en daar op voorzien had ik een alternatief trackje getekend van 31km met een doortocht in De Schorre, gekend van het Tomorrowland.  Den Hugo met zijn aangeboren ingebouwde kompas en landkaarten verkoos via het sas in Wintam te wandelen. Veel verschil maakte dat niet uit. Verder zouden we zo tussen Rupel en Zeekanaal naar Boom op stomen.  Zo werden er dat dan 33 km droog gewogen tot in Mechelen 😀. Dit was, een goede keus eigenlijk want mijn traceetje zou ontaarden in ettelijke kilometers moddergeploeter. De overvloedige regen van de laatste dagen had daar in dat poldergebied vele paadjes in slijkbaantjes herschapen. Eens aangekomen op  de overkant van de Schelde zaten we in het Buitenland. We wandelden er bovenop een immens gedempt stort. Niets van gemerkt maar den Hugo verzekerde me dat je niet weten wil wat er daar allemaal onder de grond steekt. Vervolgens kwamen langs de Scheldeboord het Groot Schoor, de Hingenebroekpolder, de Schellandpolder en tot slot de Oubroekpolder aan bod vooraleer het sas werd bereikt. In Boom zou de Michel mee aansluiten dus wandelden we  non stop tot we onze maat daar aan de brug in Boom tegenkwamen. Het was halftwaalf en tijd voor een boterhammeke. Een bankje was vlug gevonden. Na het schof wipten we de Musette, een grote houten chalet,  binnen om een drankje en om wat op te warmen. 

Terug naar de Rupel nu. Ik vrees dat onze stapmaat Michel nooit hoge ogen heeft gegooid voor het vak aardrijkskunde in de school. Zijn hydrografische kennis omtrent de Vlaamsche Waterlopen laat te wensen over. Zeekanaal Schelde / Brussel - Beneden Dijle - Nete - Zenne en Rupel ... het tolde allemaal rond in zijn koppeke. Enige verduidelijking gebracht door den Hugo bracht hem soelaas in deze materie. We liepen er nog een ex-collega tegen het lijf ! Den Yves Dries begot, ondertussen ook al demissionnair en op vervroegde opruststelling. Burn out ! Erg niet ? Tegenwoordig wordt in een arbeidsmidden heel je lijf en je kunnen in het keurslijf van efficiency, time management, rendement, cijfers en statistieken geperst. Dat moet zich wreken. Hij woonde in Reet en deed samen met zijn partner een uitstap met de fiets. Wat bijgepraat, wat verwondering over de huidige gang van zaken in het bedrijf van weleer en hop we stapten voort. Arrrivederci Yves, hou je goed en tot een volgende ! We zaten ter hoogte van Terhagen en zouden zo Rumst aangelopen hebben moesten we niet gedwongen hebben moeten terugkeren vanwege het afgesloten jaagpad. Een kleine omweg dan maar, dat kon er zeker nog bij. Iets voorbij Rumst staken we de bruggen over Nete en Dijle over. We volgden de Dijle tot het Zennegat, staken de Zenne over om vervolgens het kanaal Dijle - Leuven te volgen tot op onze bestemming.  Het Zennegat bezorgde onze maat Michel nog fijne herinneringen.  Voor mij ook ! Die droegen ondertussen al wel het label 'classified' maar het belette ons niet om ze even in herinnering te brengen en er hartelijk om te lachen.  

Ter hoogte van Battel zochten we terug  het jaagpad langs de Dijle op om door de dorpskern heen terug het kanaal op te zoeken. Hier in de geburen moest er een ex-collega van me wonen. Met enkele vage richtlijnen omtrent de juiste lokatie wist de Michel deze haarfijn te duiden. Niet dat het zo direct de bedoeling van me was om aan te bellen, ik wilde wel maar was een beetje bevreesd om ongelegen te komen ... maar bellekentrek was al geschied waarbij de Michel als dader kon aangeduid worden. Ria, m'n excollega deed de deur open en het moet wel een verrassing voor haar geweest zijn om daar plotseling 3 uitgewaaide parvenues voor haar deur aan te treffen. Ze nodigde uit om even binnen te komen maar dat zou ik te opdringerig van onzentwege gevonden hebben. De Bateliek, een kerk omgebouwd tot een gigantisch sfeervol  restaurant - brasserie was de geschikte plaats om even bij te praten. Het deed me verschrikkelijk plezier om haar en haar man Guido terug te zien.  Sympathieke klassedame ! Altijd geweest. 

Het werd tijd om huiswaarts te keren. Nog een 4-tal kilometertjes dienden er afgelegd te worden tot aan de statie van Mechelen. De Michel zocht een lijnbus op daar aan de statie, ik en den Hugo dienden nog even te wachten op de trein. Mechelen is geen leuk station om er op een trein te wachten, het is een open trekgat. Nog een palmke aan de overkant in Café Java om de tijd te doden en om 8u42 konden we daar richting Temse sporen ! Bij den Hugo thuis volgde er nog een koffietje waarna ik de velo pakte en naar huis fietste. 10u was ik thuis. Die 10 km extra stappen was even terug wennen.